Яңа гасыр тавышы / Голос нового века (на татарском языке). Антология
Чтение книги онлайн.

Читать онлайн книгу Яңа гасыр тавышы / Голос нового века (на татарском языке) - Антология страница 19

СКАЧАТЬ янамый аңа һичбер афәт,

      Ул кизәнә үзе үзенә:

      Фил кадәрле булып күренә дә

      Очып барган чебен күзенә.

      Күкрәк кесәсендә хатлар йөртеп,

      Исән кайтканнарның әллә ни

      Үзгә түгелдер дә сөюләре…

      Бераз тугры бары. Һәм гади.

      Җилфер…

      Йөрәк идем.

      Бары йөрәк идем.

      Шартлап ярылганчы, таралганчы —

      Ай-йолдызлар качып киткән күккә…

      Миндә яңа галәм яралганчы.

      Хәзер инде исем-атама да,

      Һәм эндәш тә туры килми һичбер.

      Шуңа «кемдер» диеп дәшә калсаң,

      Җавап ишетмәсәң…

      Аптырама!

      Җилфер…

      Җилфер…

      – Җилме?

      – Җилдер…

      Иярәм дә мин үтәли йөрим

      Күлмәгеңнән синең – ап-ак киндер…

      Түбәләргә менеп, кошлар куам —

      Күгәрченнәр гүли, гөлдер-гөлдер…

      – Ә, бәлки, син – төндер?

      – Бәлки, төндер…

      Дөнья әле бүген ишетергә,

      Теләмәгән ялгызак бер өндер?

      Күр: үтәли йөрим – йортлар аша,

      Җаннар аша – ишетмисез бары.

      Һәркемнең үз куанычы, гаме,

      Үрсәләнеп торган тиңсез зары.

      Ә мин биим кыек читләрендә —

      Кем өчендер, бәлки, мин өндер дә…

      Төшләреңнән айнып елмаясың,

      Кул селтисең:

      – Китче…

      Кит!

      Көлдермә!

      Һәм мин очам моннан ераккарак…

      Каналларда – көймәләр – җип-җиңел…

      Кара чутыр малай әнкәсенең

      Ычкындыра кулын:

      – Кем ул?!

      – Җилдер…

      Мин елмаям бары:

      – Җилдер… җилдер…

      Ә кып-кызу көньяк төне җиргә

      Япкач зәңгәр ябынчасын – киндер,

      Мин иелеп аңа әкият сөйлим

      Һәм җыр көйлим таңга кадәр:

      – Җилбер-җилбер…

      Сөембикә

1.

      Тум-тулы күктә ай, тум-тулы.

      Югыйсә бит инде онтылды:

      Ул көбә күлмәкне киюләр

      Һәм хәнҗәр йөзендә биюләр…

      Буй-колач җитмәслек ялганнар…

      Бу шанлы каланы алганнар

      Үз-үзен ничә кат аклады

      Һәм сине, сүз дә юк, сатмады.

      Көймәдә озатмады.

      Иделең

      Илереп дәшмәде:

      – Җиңелдең…

      Дастаннар сүтелә җилләрдә —

      Кем тели, шул аны җилгәрә.

      Сорама:

      – Ник беркем эндәшми?

      Ятмы мин аларга?

      Көндәшме?!

      Яугирме – көбәдән киенгән?!

      Иделең суына иел дә…

      Пышылдар сиңа ай – тум-тулы…

      Пышылдар Иделең:

      – Онтылды…

      Тарихың да күптән…

      Илең дә —

      Шәп-шәрә —

      Баскыннар җилендә.

      «Кайт…» – диеп дәшәдер далаңда

      Чәчләре чаларган Атаң да,

      Кайт шунда,

      Монда син – килмешәк,

      Сиңа тик… дастанда килешә…

      Исеңдә иде бит, исеңдә —

      Шул СКАЧАТЬ