Гөлтуран / Гультуран (на татарском языке). Рәдиф Гаташ

Чтение книги онлайн.

      Иреннәрең утында дөрләде сүз:

      – Хуплыйлармы? Тыңлыйкчы гөлләрне без.

      Кичке җиләстә табигать тын калган.

      Юк бер афәт гүя, шөбһә бер, ялган…

      Күк омтылды Җиргәме? Минем йөзгә?

      …Уй дәрьямда ике күз – дөньяң йөзә…

      Алышынды анда төсләр, сурәтләр…

      Тетрәнеп, читлеген шакый йөрәкләр.

      Тоташты соң нинди утлар сулышы?

      Үбүме бу – Җир һәм Күк омтылышы?

      Шаулады карт тирәк, без арып сыенгач…

      Сөендек, иренгә тамчы коелгач…

      Төнне сызып үтте синең яшен-сүз:

      – Бәхет түгелме? – Янабыз… Яшибез!

      Үзең китсәң дә – табигатьтә сүзең:

      Көзге урманда йөрсәм дә берүзем,

      Ишетәм сине: кыштырдап, һәр үлән,

      Һәр куак эндәшә синең өн белән…

      Алтын төсләр – синең хисләр балкышы,

      Таныш сукмакта – карашың яктысы…

      Чаган яфрагы ул – йөрәк сурәтең…

      Тибәр кебек – бары сулыш өрәсе.

      Юк, һәр яфрак синнән сәлам – кулъяулык…

      Миләшләрне назлап үбәм – кулга алып…

      Бу матурлык безнең җәйдән калганмы?

      Вәхи көтсәм, намазлыгым аланмы?

      Дога укыйм тезләнеп – күктә күзем…

      Өн ишетәм… Валлаһи, синең сүзең!

      Яз төсендәге бер йортта мин яшим.

      Кышкы урманда йортлар бар – ямь-яшел.

      Тышта карлар… Ә уйда ут: еракта

      Ракеталар ява бүген Гыйракка.

      Шул тарафка баккан бар дөнья күзе;

      Эсселе-суыклы тора Җир үзе.

      Бутаган дин, тел, илләрне сәясәт,

      Кайсы дөрес? Кемдә хаклык, йә, син әйт?!

      Илемдә кан азмы иде? Җитмиме?

      Кан түгеп тә, кан дошманлык бетмиме?

      Кайда Акыл? Ник берсенең иркенә

      Икенчесе кисә юл – гел җилкенә?

      Каян синдә, Гасыр, бу афәт ташы?

      Хәвеф арта: үз-үзен дөнья ашый?

      Табигатьнең җитәрме көч-сабыры?

      Нишләрбез, Гаташ – мәхәббәт шагыйре?

      Кисмәсме безне нәләт чор кайчысы?

      Һаман да уйда Бабичлар язмышы…

      Урманда гел «гамьсез» йортлар, ямь-яшел…

      Ә дөньяда төсләр күп – белеп яшим!

      «Кыл өстендә, – дисең, – язмыш, гомер…

      Ә кылга аз калган

      өзелергә…»

      Гашыйк җаннар, бәлки,

      Өстен язмыш-фалдан?

      Әй уйныйбыз хәвеф сизми, гамьсез, —

      Син дә шашкан, мин дә…

      Бу шаяру СКАЧАТЬ