Юл. Романнар, хикәяләр. Ахат Гаффар

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ Кая ашыктырасың? – диде Кадрәк. – Син мине тиккә сагалап йөрисең.

      – Сагаламыйм инде, сагаламыйм. Бер нәрсә күрсәтәсем килә, – дип, Чаныш чиләк тоткычына үрелде.

      Чиләкне икесе ике яктан тотып, алар түбәнгә, умарталык йортына таба юнәлделәр.

      – Нәрсә бар? – дип сорады Кадрәк.

      – Могҗиза.

      – Һе, могҗиза! Тапкан куандырыр нәрсә.

      – Җәһәтрәк атла инде. Бигрәк сөйрәләсең.

      – Кая ашыгасың?

      – Минме?

      – Син.

      – Ашыга дип… Качмый анысы.

      – Җук. Син гел ашыгасың. Чәчәкләрне ничек иснәгәнеңне күрми дип беләсеңме әллә?

      – Иснәсәм суң. Шуннан ни булган?

      – Иснә, миңа жәл түгел.

      – Ә ник сукранасың?

      – Сукранмыйм. Тик алай иснәмә.

      – Алай дигәнең ничек була инде ул?

      – Шулай инде… соңгы тапкыр иснәгән шикелле. Ашыгуың шуннан күренә.

      Улының тел төбен аңласа да, Чаныш:

      – Кая ашыгам? – дип сорады.

      Кадрәк, аяк астына карап:

      – Шунда инде… Ашыкма әле, әти, – диде.

      Һаман шул – ялгыз калудан курка, дип уйлады Чаныш.

      – Яхшы, улым, – диде ул, нык итеп. – Чәчәкләрне бүтән соң мәртәбә иснәгән шикелле иснәмәм.

      – Шулай булгач, мине әллә ниткән могҗизалар белән котыртма. Без аларны күп күргән инде. Шаккатыра алмассың.

      – Күреп бетермәгәнбез икән шул әле.

      Чаныш улының үзенә төбәп караганын сизде.

      – Өйгә керик, әти. Ятып тор. Самавыр куеп җибәрермен. Чәй эчәрбез.

      – Аннары эчәрбез. Башта могҗизаны күрсәтим әле. Әйдә әле, әйдә.

      Агачлыктан чыккач, ул түбәнгә, су читенә ишарәләде:

      – Күрәсеңме? – дип сорады.

      Кадрәк, кулын каш өстенә куеп, аска, су яктылыгына карады.

      – Ни бар суң анда, әти? – диде ул, сузып кына.

      Чаныш чиләкне, үзенә алып, өйалды баскычына куйды да подвалга таба төшеп китте. Артка әйләнеп карамаса да, улының үз артыннан ияргәнен сизде.

      – Менә, – диде ул, Кадрәкне алга уздырып. – Балык булыр бу.

      – Әстәгъфирулла! Балык түгел бу. Чыннан да, могҗиза лабаса!

      Чанышның бая ләмдә калган эзләренә баса-баса, Кадрәк балыкның койрыгы янына үтте. Аны сөякчел бармак очлары белән генә капшагач, Чаныш кузгаткан тәңкәне җайлап куйды.

      – Әйе, балык икән шул, – диде ул тын гына. – Тикмәгә генә килмәгәндер ул монда. Синең чәчәкләрне тиешенчә иснәмәвең хак икән.

      Улын юатыр һәм тынычландырыр өчен, Чаныш ачуланырга булды.

      – Ничек исним суң мин аларны? Ничек? Ә? Яхшы исним мин аларны, яхшы! – дип, ул Кадрәк янына килеп басты.

      – Җук, бер дә яхшы түгел шул менәтерә! – дип үҗәтләнде Кадрәк. – Син аларны өзмичә, җиргә СКАЧАТЬ