Сайланма әсәрләр. 4 томда. Том 3. Ахат Гаффар
Чтение книги онлайн.

Читать онлайн книгу Сайланма әсәрләр. 4 томда. Том 3 - Ахат Гаффар страница 47

СКАЧАТЬ Мин моны бик яхшы беләм, ышаныгыз!

      Шәмсия. Кадерле дусларым! Мин сезнең янга ял итәр өчен генә дип килеп чыкмадым бит… Әйе, әйе, Аллаһияр! Кадерле ирем минем! Мин бу юлы хәтта синең яныңа дип тә килмәдем… Мин Рафаэльне онытмадыгыз микән дип килдем.

      Бер-берсенә карашып куялар. Нурзадә артка чигенә. Тынлык урнаша.

      Рахман. Ә кемдер былтыргы көздән бирле базда утыра. Төнлә кинәт салкынайтып, сезнең паромыгыз елга уртасында бозга катып калганнан бирле.

      Һәммәсе тагын бер-берсенә карашып ала.

      Шәмсия. Син каян беләсең, егет? Син тагы нәрсә белә- сең?

      Рахман. Барысын да. Сез белгәннең һәм белмәгәннең, шуңа өстәп, сез белергә теләмәгәннең барысын да беләм.

      Нурзадә (күккә карап). Кояш сүнде. Болыт… Яңгыр яумаса ярый.

      Рахман. Үлеменә бер ел тулды дигәндә генә Рафаэльнең телегезгә керүе сәер тоелмыймы сезгә?

      Йосыф. Нәрсәсе сәер? Шәмсия искә төшерде, рәхмәт. Әйдәгез, чыннан да, аның өчен дә күтәрик… (Үзенә коньяк сала, әзрәген җиргә түгеп, эчеп куя.)

      Рахман. Аның турында сез үзегезгә нидер ачыклап җитмәгәнсез – миңа шунысы сәер.

      Нурзадә. Ташлагыз!.. Аны искә төшерү авыр миңа. Мин бит аны сөя идем!.. Әйдәгез, бүген ял гына итик әле. Тагын кайчан туры килә, тагын кайчан…

      Рахман (йөгереп барып, мылтык алып килә, Мөкатдәскә). Берәр патроның юкмы?

      Мөкатдәс. Нәрсәгә ул?

      Рахман. Шул яхшы кеше истәлегенә бер салют бирәсем килә.

      Мөкатдәс (тегермәннән патрон алып чыгып бирә). Соңгысы.

      Рахман мылтык кора.

      Аллаһияр. Нәрсәгә бу комедия?

      Рахман. Сезне йокыдан уятырга.

      Нурзадә (әкрен). Бир әле, үзем атыйм әле, Рахман. (Мылтыкны ала, башын янтайтып, һавага төби.)

      Аллаһияр. Юк, дөрес тотмыйсың! (Аның янына килеп баса.) Менә болайрак аталар аны.

      Өйрәткән булып, аны кочаклый, мушкага түгел, яшертен генә бер-берсенең күзләренә карашалар. Шәмсия иренен тешләп, күзәтеп тора. Каз кычкырган тавыш ишетелә. Шәмсия сискәнеп китә.

      Шәмсия (үз-үзенә). Нәрсә соң бу? Нинди бетмәс күз бәйләш соң бу?

      Зөлфирә. Ай, кыр казы! Карагыз әле, кара, кыр казлары! (Читкә йөгерә.)

      Рахман (аны тотып). Тукта. Шаулама!

      Нурзадәдән мылтыкны ала да, кача-поса, ачыклыкка таба китә, үзе җиргә сузылып яткач, башкаларга да иелергә кушып кул изи.

      Шәмсия. Кирәкми, егет, атма! (Туп-туры басып, Рахман янәшәсенә барып ята.) Өчәү. Бары тик өчәү генә. Нигә өчәү соң алар?

      Рахман. Әкрен… Комачаулама. (Төзи.)

      Зөлфирә (Бикчәнтәйгә). Аттырма, аттырма!

      Аллаһияр. Чапаланмагыз. Хәзер, хәзер бетә. (Эчеп куя.)

      Нурзадә. Кирәкми, Рахман!

      Йосыф (Рахманга таба шуыша). Кая әле, үзем, фольклорчы, минем кулым нык.

      Шәмсия (артка борылып карап алгач). Нинди дәү, матурлар!..

      Рахман (аңа карап, әкрен). Синең кебек. (Мылтыкны Шәмсия белән үзенең арасына СКАЧАТЬ