Пяшчынкі шчасця. Канстанцін Шанцаў

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ ўся «абаронка» ды і навука ў цэлым у СССР, які распаўся, – толькі і падумаў ён.

      – Такім чынам, мы прапануем вам не проста працу, а супрацоўніцтва. Не ведаю, ці заўважылі вы групу Савіцкага, якая адправілася правесці серыю замераў. Акрамя таго, нам трэба зрабіць яшчэ некалькі даволі руцінных мерапрыемстваў і, што вельмі прымальна для вас, гэта зусім недалёка. Вось глядзіце, неабходна ўсталяваць датчыкі ў кропках, адзначаных у вашым камунікатары. Яго нашы тэхнікі ўжо зрабілі, абноўленую карту ўсталявалі, каардынаты кропак ужо адзначаны. Паколькі вага датчыкаў немалая, вазьміце каляску, пагрузіце іх на яе і туды ж вось гэты кантэйнер. Пасля гэтага адпраўляйцеся да тэхнікам, яны ўсталююць на ваш касцюм дадатковы модуль – спецыяльны кантэйнер для артэфактаў. Вось у гэтым кантэйнеры знаходзіцца «Жвір» – артэфакт, які стварае асаблівае поле, якое зніжае вагу прадметаў, прыкладна ў дзесяць разоў, ад іх першапачатковай вагі. Так што ўсе датчыкі вы з лёгкасцю зможаце насіць сапраўды гэтак жа, як быццам гэта ўсяго толькі тоўсты том нейкай кнігі. І глядзіце, малады чалавек, тут ніхто не ставіць вам ніякага плана або графіка работ. Працуючы тут, вы самі выбіраеце свой асабісты тэмп працы і ўносіце пасільную лепту ў агульную справу. І давайце пакуль без ініцыятывы. Нікуды не лезем, нічога лішняга не чапаем. Добра? Вось і дамовіліся. Выдатна. А цяпер грузіце датчыкі на каляску. Хоць не. Спачатку грузіце кантэйнер, а затым складайце датчыкі.

      Наступныя некалькі хвілін Лакі займаўся пагрузкай датчыкаў на каляску. Па ілбу і шчоках пабеглі першыя струменьчыкі поту, аднак па астатнім целе заставалася адчуванне сухасці. Вырашыўшы з гэтым разабрацца пазней, Лакі загрузіў усё і рушыў да выхаду. Абмінуўшы тамбур і апынуўшыся на вуліцы, ён пастараўся ўспомніць дарогу да тэхніка, што апынулася на здзіўленне лёгка.

      – Ну, што ты там прывез? – тэхнік прыязна глядзеў на Лакі і здавалася, што злёгку ўсміхаўся скрозь клубы дыму, які ён пускаў праз курыльную трубку даволі дзіўнай канструкцыі.

      – Ды вось датчыкі і артэфакт у кантэйнеры. Трэба там неяк яго да майго касцюму прымацаваць і датчыкі яшчэ трэба неяк з сабой забраць. Так, і камунікатар з картай патрэбен… – ён не паспеў працягнуць, як змоўк, злавіўшы, а цяпер разглядаючы ў сваіх руках рулон скотчу. Звычайнага скотчу. Здзіўлена гледзячы на тэхніка і, чакаючы тлумачэнняў, ён губляўся ў здагадках. А тэхнік, здавалася, нават не заўважаў яго, а ўзмоцнена займаўся прачысткай сваёй трубкі.

      – Прабачце, а што мне з гэтым рабіць? – ён падняў руку са скотчам, звяртаючыся да тэхніка.

      – А, дык вось дзе ён? А я яго ўжо цэлы дзень шукаю. Ну-ка давай яго сюды.

      Лакі паднёс скотч тэхніку, абсалютна нічога не разумеючы ў тым, што адбываецца. Тэхнік ж стаў заматывать нейкую дэталь, ужо абкручаную некалькімі пластамі плёнкі.

      – Так трывалей і мацней будзе. Кансервацыя, разумееш – растлумачыў ён, дарэшты згубленаму Лакі.

      Скончыўшы, ён паманіў Лакі да сябе і сказаў, працягваючы сваю шырокую далонь:

      – Лепр. Штосьці там здалося ім ва мне ад ірландцаў або яшчэ СКАЧАТЬ