Пяшчынкі шчасця. Канстанцін Шанцаў

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ няма ні аховы, ні сур'ёзнага радыеактыўнага заражэння. Добра, што-то я загаварыўся з табой. Нам яшчэ шмат чаму трэба навучыцца, то ёсць цябе. Працягнем… Анамалій, наогул, трохі, але вельмі шмат іх разнавіднасцяў, якія атрымліваюцца пры аб'яднанні двух і больш анамалій разам. Такое здараецца, у асноўным, пасля выкіду. Выяўленне анамалій – гэта пяцьдзесят працэнтаў твайго выжывання тут. Яшчэ дваццаць пяць працэнтаў – стрэльбавая падрыхтоўка, то есць твае навыкі вядзення прыцэльнага агню па мэты. Паўтараю, прыцэльнага, так як патроны тут не тое каб на вагу золата, але ўсё ж можа здарыцца так, што табе не хопіць аднаго адзінага патрона, які выратуе табе жыццё – падстрэліш ты якую-небудзь жывёлу, каб насыціцца, або паб'еш ворага, які пераследуе цябе ці чакае ў засадзе, або пакінеш яго для сябе…

      – У сэнсе, для сябе?

      – Розныя бываюць сітуацыі… добра, не бяры ў галаву. Яшчэ дваццаць чатыры працэнта складае тваё ўменне звяртацца з аптэчкай і артэфактамі, так як артэфакты могуць прымяняцца як ўзмацненне уласцівасьцяў твайго арганізма, напрыклад, для стварэння вакол цябе рознага роду палёў, якія змяняюць твае фізічныя магчымасці – вынослівасьці, прыгучасьці, кулястойкасьці або ўзмацнення метабалізму для хуткага гаення ран або вываду радыяцыі з арганізма.

      – Пяцьдзесят… дваццаць пяць… дваццаць чатыры… дзевяноста дзевяць… а яшчэ адзін працэнт?

      – Ён не твой.

      – Не зразумеў…

      – Гэта працэнт Зоны. Яна вырашае, што з ім рабіць падарыць табе ці, наадварот, адабраць. Гэты працэнт на поспех – тваю або твайго ворага. А ворагаў тут шмат – і анамаліі, і марадзёры, і бандзюкі, і найміты, і мутанты, але самы страшны – гэта ты сам.

      – Гэта значыць як?

      – Рана ці позна наступіць момант, калі ты альбо застанешся чалавекам ці станеш падонкам, якіх тут нямерана. Самае страшнае тое, што ты не ведаеш калі, дзе і як гэта можа адбыцца.

      – Не разумею…

      – Што тут разумець? Калі ты нармальны чалавек, то, па ідэі, павінен ім і застацца. Але калі ты наскрозь прагніў, то добра, калі побач не апынецца нікога з тваіх блізкіх.

      – Чаму?

      – Рознае бывае. Брат брата здраджвае… Добра! Загаварыліся мы з табой. Час, дакладней Зона, пакажа хто ты такі ёсць.

      Дык вось, пракідвай гільзамі перыметр анамаліі… ды смялей! Што ты як школьнік аднакласніцы сіські мнешь? Як правіла, усе анамаліі маюць форму шара ад двух да пяці метраў у дыяметры. Вось і кідай прыкладна на такі памер…

      Не паспеўшы скончыць фразу, Сенька спыніўся. Сунуўшы руку ў кішэню, ён вывудзіў адтуль свой камунікатар. Прачытаўшы нешта там, ён усміхнуўся і сказаў:

      – Ну вось, ты цяпер Лакі. Не перажывай, гэта пакуль да цябе такое імя прыляпілася. Усе, не адцягваемся, працуем далей. Пракідвай.

      Патраціўшы пару дзесяткаў гільзаў, Лакі ўжо прылаўчыўся прыкладна вызначаць памер і размяшчэнне анамаліі. Сенька ухвальна СКАЧАТЬ