Пьесалар / Пьесы. Туфан Миннуллин
Чтение книги онлайн.
Читать онлайн книгу Пьесалар / Пьесы - Туфан Миннуллин страница 19
Название: Пьесалар / Пьесы
Автор: Туфан Миннуллин
Издательство: Татарское книжное издательство
Жанр: Драматургия
isbn: 978-5-298-04251-2
isbn:
Гөлфирә. Мансур… Син… Син нигә миңа… «яратам» дип әйтмисең?
Мансур. Син «яратмыйм» дип әйтерсең дә…
Гөлфирә. Ә мин алай дип әйткәнче уйлап карармын.
Мансур (Гөлфирәне кочагына алып). Яратам, Гөлфирә.
Әлмәндәр (куанычыннан нишләргә белми). Үбешегез инде, хәерсезләр. Аның ни ояты бар?!
Әҗәл. Әкрен, әкрен, Әлмәндәр. (Гөлфирә белән Мансур үбешкәнне күреп.) Эх, нигә мин дә кеше булып яралмаган икән!
Гөлфирә (Мансурдан читкәрәк китә). Чыннанмы, Мансур?
Мансур (бар көченә кычкырып). Яратам! Я-ра-та-а-а-ам!
Гөлфирә. Нишлисең, җүләр!
Мансур (җырга күчеп).
Уфа тараклары белән
Күңелле чәч таравы;
Үзәкләремне өзәдер
Бер елмаеп каравы.
Уфа тараклары таптым
Агыйдел буйларыннан;
Гомеремнең буйларына
Китмәссең уйларымнан.
Гөлфирә. Нишлисең, Мансур?! Кешеләр ишетә.
Мансур. Беркем дә юк, Гөлфирә, дөньяда без икәү генә.
Әлмәндәр (Гөлфирә белән Мансур ишетерлек итеп). Ә мин?! Мине кая куясыз. Мин бар, мин – шаһит!
Мансур белән Гөлфирә Әлмәндәр тавышын ишетеп сызалар. Әлмәндәр тураеп бакча уртасына баса.
Ә мин?! Мин бар дөньяда! Мин исән! Кит, Әҗәл. Китеп тор янымнан! Эх!.. (Мансур җырлаган көйгә җырлап, бакча буйлап йөренә.)
Уфа тараклары белән
Кем чәчләрен тараган;
Фани дөнья авыр, диләр,
Кем күтәреп караган.
Уфа таракларым җуйдым
Чәчләрем тараганда…
Бакчага Өммия чыга. Аптырап, Әлмәндәргә карап тора.
Әлмәндәр, җырын дәвам итеп, аның каршына бара.
И туган-үскән илләрем,
Чит җиргә караганда.
Өммия. Әллә инде акылың ук җиңеләйдеме, ходаем?! Өйдә югыең лабаса, Антунга китте, дигәннәрие. Кай арада кайтып җиттең? Булсаң да булырсың икән!
Әлмәндәр. Кушылып җырла миңа, килен.
Өммия. Әстәгъфирулла. (Тиз генә кереп китә.)
Әлмәндәр. Надан! (Алачык янына бара-бара сөйләнә.) Дөнья ямен аңламый. Япь-яшь башларыннан йоклап яталар. Эх, егерме генә елга яшь булсам! (Алачык идәненә утырып.) Утыз гына елга. Кырык… Илле… Алтмыш… Җитмеш…
Алмагач арасыннан көянтә-чиләк күтәргән Йөзембикә чыга. Ул төсе, буе, тавышы белән Гөлфирәгә охшаган. Киеме генә башка.
Әлмәндәр. Йөзембикә!
Йөзембикә (туктап кала, йөзен яулыгы белән каплый). Кем ул?
Әлмәндәр. Мин бу, Йөзембикә, Әлмәндәр.
Йөзембикә. Басма өстендә нишләп утырасың, Әлмәндәр?
Әлмәндәр. Айны саклыйм.
Йөзембикә. Айны? Аны урлыйлармыни? Ул бит еракта, аңа кемнең кулы җитсен?
Әлмәндәр. Җирдәге айны. Иңбашларына көянтә-чиләкләр аскан айны саклыйм, Йөзембикә.
Йөзембикә. Әллә минеме?
Әлмәндәр. Син аймыни?
Йөзембикә. СКАЧАТЬ