Пьесалар / Пьесы. Туфан Миннуллин

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ Ничек тик утырыйм, оныгымның кызы ич ул.

      Мансур. Белмим инде, Әлмәндәр бабай шулай диде.

      Гөлфирә. Моның өчен эләгәчәк аңарга. Ярый, сау булыгыз, Мансур, минем йокым килә.

      Мансур. Егетләр белән сөйләшкәндә «йокым килә» дип әйтергә ярамый.

      Гөлфирә. Ни була?

      Мансур. Әдәпсез була, некультурный була. Авыл кызлары алай дип әйтмиләр.

      Гөлфирә. Алайса, авыл кызлары янына барыгыз.

      Мансур. Нигә алай авыл кызлары дип мыскыл итебрәк әйтәсез?

      Гөлфирә. Нәрсә миңа бәйләнәсез? Кайткан саен бәйләнәсез.

      Мансур. Сезнең белән сөйләшәсем килгәнгә. Шуңа күрә авылга кайтканыгызны көтеп кенә торам.

      Гөлфирә. Әллә «яратам» дип әйтергә уйлыйсызмы?

      Мансур. Уйламыйм. «Яратам» дип әйтер өчен нигә уйлап торырга. «Яратмыйм» дип әйтер өчен уйларга кирәк.

      Гөлфирә. Кызык икән. Нигә алай?

      Әлмәндәр. Безнең замандагыча сөйләшмиләр шул болар. Сөйләшүләре тәмле.

      Әҗәл. Нәрсәсе тәмле инде, кырт та мырт.

      Әлмәндәр. Бөтен хикмәт шунда. Безнең яшь чакта без генә сөйли идек. Хатын-кызның теле кияүгә чыгып ун елдан соң гына ачыла иде. Төннәрен кочаклаганда да түшәк читенәрәк авышалар иде, куркалар иде. Курыккан хатын-кызны кочаклауның ни тәме бар. Кочагыңа үзе шуып керсен ул. Теле белән ачуланган булсын.

      Әҗәл. Карт азгын син, Әлмәндәр.

      Әлмәндәр. Ту-ты.

      Гөлфирә. Нигә алай? Әйтегез инде, ник дәшмисез?

      Мансур. Әйтәм, миңа «син» дип дәшсәгез әйтәм.

      Гөлфирә. «Сез» дип үзең башладың?

      Мансур. Мин культурныйрак чыксын дип әйткән идем.

      Гөлфирә (көлеп). Үләм! Көлеп үләрсең синең белән.

      Мансур. Менә болай ул, Гөлфирә. «Яратам» дип әйтер өчен уйларга кирәкми. Чөнки күңелеңдәген әйтәсең. «Яратмыйм» дип әйтер өчен уйларга кирәк. Чөнки уйламый әйтеп ташлап ялгышуың бар. «Яратмыйм» дип бер әйткәч, «яратам» дип әйтергә соң була.

      Гөлфирә. «Яратам» дип әйтеп тә ялгышырга мөмкин.

      Мансур. Күңел беркайчан да ялгышмый.

      Гөлфирә. Лекцияң өчен рәхмәт, истә тотармын. Син кайчан әле армиягә китәсең?

      Мансур. Нигә алай сорыйсың?

      Гөлфирә. Авылга кайткач, үзем генә рәхәтләнеп йөрер идем.

      Мансур. Быел котыласың, ике елдан тотыласың.

      Гөлфирә. Ике елдан соң мин авылга кайтмыйм.

      Мансур. Кая барасың?

      Гөлфирә. Быел укырга керәм. Студент булгач, җәй көне студотряд белән китәм.

      Мансур. Укырга керә аласыңмы соң?

      Гөлфирә. Мин бит син түгел. Минем бөтенесе дә бишле.

      Әлмәндәр. Үземә охшаган, мактанырга ярата. Шулай, кызым, сер бирмә. Дәү бабаң сер бирмәде дөньясында.

      Мансур. Син, Гөлфирә, миннән котылам, дисең. Үзең мине күргәч сөенәсең.

      Гөлфирә. Каян беләсең?

      Мансур. Мансур сизә ул. Авылга да син мине сагынып кайтасың.

      Гөлфирә. Менә бусы ялган!

      Мансур. «Ялган» СКАЧАТЬ