PONAD LĘKIEM. Stefan G. Hofmann

Чтение книги онлайн.

      • Lęk jest powszechnie doświadczaną emocją, która ma za zadanie ostrzegać nas przed zagrożeniem, ale staje się problemem, kiedy zaczyna zaburzać nasze funkcjonowanie lub powoduje nadmierny dystres.

      • Lęk stanowiący problem jest rezultatem kombinacji czynników podatności (geny, wychowanie, cechy osobowościowe) i czynników stresowych.

      • Dwa główne kryteria zaburzenia lękowego uogólnionego to nadmierne martwienie się, które zdaje się nie do opanowania, i napięcie fizyczne (napięcie mięśni, trudności z koncentracją, drażliwość, bezsenność, zmęczenie).

      • Zamartwianie się stanowi bezużyteczną reakcję myślową na postrzegany problem, która nasila lęk. Adaptacyjną alternatywą jest rozwiązywanie problemów, które polega na aktywnym działaniu na rzecz znalezienia rozwiązania.

      • Samoobserwacja: wypełnij formularz „Rejestr samoobserwacji”, odnotowując co najmniej jedną martwiącą cię myśl dziennie. Możesz to zrobić od razu, gdy taka myśl się pojawi, lub pod koniec dnia, w ramach refleksji nad tym, co się wydarzyło. Jeżeli nie masz przy sobie formularza, zapisuj swoje obawy w telefonie lub w inny sposób, a potem odnotuj je w formularzu. Jakkolwiek podejdziesz do tego zadania, pamiętaj, że najważniejsze jest prowadzenie samoobserwacji w sposób ciągły oraz w danym momencie.

      Edward w niedzielę wieczorem siadł do pracy semestralnej, którą ma oddać we wtorek. Zamierzał wziąć się za pisanie z samego rana, ale dzień zleciał nie wiadomo kiedy. Poprzedniego wieczora chłopak bardzo długo nie mógł zasnąć, więc dzisiaj pozwolił sobie dłużej pospać. Kiedy zjadł niespiesznie drugie śniadanie ze swoją dziewczyną, postanowił, że trochę ogarnie mieszkanie, zrobił zaległe pranie i poszedł po zakupy. Poświęcił nawet godzinę na porządkowanie biurka, żeby mieć wolną przestrzeń do pracy. Przez cały dzień gdzieś z tyłu głowy kołatała mu myśl, że powinien już siąść do pisania, ale usprawiedliwiał się tym, iż przynajmniej nie siedzi z założonymi rękoma, tylko robi coś pożytecznego. Za każdym razem, gdy myślał o pracy semestralnej, czuł ucisk w żołądku, który sprawiał, że rozglądał się za czymś „produktywnym” do zrobienia, by odwrócić uwagę od nieprzyjemnych doznań. Gdy o dwudziestej siadł wreszcie do komputera i spojrzał na pustą stronę, nadal czuł ucisk w żołądku, tylko że o wiele dotkliwszy. Edward zaczął myśleć o tym, jak dużo musi napisać przez najbliższe półtora dnia, o otrzymaniu niedostatecznej oceny za dwie ostatnie prace z powodu oddania ich po terminie oraz o tym, że nie może sobie pozwolić na kolejną dwójkę, bo nie zaliczy przedmiotu i zostanie wyrzucony ze studiów. Próbował napisać kilka zdań, ale nie szło mu zbyt dobrze. Ucisk w żołądku i myśli galopujące przez głowę utrudniały koncentrację. Chłopak zaczął się denerwować. Sytuacja stawała się nie do zniesienia, więc zaczął przeglądać portale społecznościowe. Godzinę później wrócił do pracy i zorientował się, że napisał dopiero trzy zdania…