Best Books Studiewerkgids: My Japan. Hettie van Zyl
Чтение книги онлайн.
Читать онлайн книгу Best Books Studiewerkgids: My Japan - Hettie van Zyl страница 6
Название: Best Books Studiewerkgids: My Japan
Автор: Hettie van Zyl
Издательство: Ingram
Жанр: Учебная литература
Серия: Best Books Studiewerkgidse
isbn: 9781776071555
isbn:
Foto: “Akashita” uit Hyakkai-Zukan deur Sawaki Susshi. [Publieke-domein]
Akashita is ’n misterieuse gees, wat in die vorm van ’n donker wolk verskyn. Hy het skerp naels, ’n harige voorkoms en ’n bloedrooi tong. Die gees verskyn volgens die mite in die somermaande wanneer reën broodnodig is vir die verbouing van landbougewasse. Net die gesig van die gees is bekend, terwyl die liggaam versteek is agter die donker wolke waar hy leef.
Akashita word simbolies gesien as teken van teëspoed en onheil. In Japan is daar waterkanale wat beheer word, sodat al die boere ’n gelyke hoeveelheid water kry vir die verbouing van rys. Tydens droogte kan die bure die vloedhekke oopmaak en die bure se rysland dreineer, wat groot skade en misoeste tot gevolg kan hê. Waterdiewe wat dink dat hulle nooit betrap sal word nie, word volgens die mite deur die rooi tong van Akashita opgeraap en dan nooit weer gesien nie.
Futakuchi-onna
Foto: “Futakuchi-onna” uit Ehon Hyaku Monogatari deur Takehara Shunsen.
[Publieke-domein]
Futakuchi-onna is ’n tipe yōkai (Japannese monster) wat gekenmerk word deur twee monde: ’n normale mond op haar gesig en tweede een aan die agterkant van haar kop onder haar hare. Die vrou se skedel is gesplete en daar is lippe, tande, ’n tong en ’n tweede mond aan die agterkant van haar skedel.
Die oorsprong van die tweede mond word dikwels gekoppel aan hoe min ’n vrou eet. Die vrou gee voor dat sy min eet, maar die tweede mond verorber dubbel die hoeveelheid kos wat ’n normale vrou eet.
Volgens een legende het daar op ’n plattelandse dorp, Fukusjima, ’n suinige, enkellopende man gewoon wat nie ekstra geld aan kos vir ’n gesin wou bestee nie. Hy het ’n vrou ontmoet wat niks geëet het nie en met haar getrou.
Toe sy rysvoorraad skielik begin wegraak, het hy op sy vrou gespioeneer en agtergekom dat sy ’n tweede mond agter haar kop het en dat sy met die tentakels in haar hare die rys verorber. Hy wou van haar skei toe hy dit agterkom, maar sy het van sy plan bewus geraak en wou hom doodmaak. Hy het gelukkig ontsnap en weggekruip waar sy hom nie kon kry nie.
Ilse sien haar ma as Futakuchi-onna, die vrou met die twee monde. In haar geval het die metafoor niks met kos te doen nie, maar wel met die twee persoonlikhede van haar ma, die goeie en die bose. Sy karakteriseer ook vir Mercia as iemand wat te veel praat en niemand kans gee om iets te sê nie, vandaar die twee monde.
Okiku
Foto: Tsukioka Yoshitoshi se afdruk van Okiku uit Shingata sanjurokkaisen. [Publieke-domein]
Die spookstorie van Okiku het verskeie weergawes, maar het wel een ding gemeen en dit is dat daar ’n onskuldige slagoffer is.
Die bekendste verhaal is dié van die diensmeisie, Okiku, wat in diens was van Aoyama Tessan, ’n samoerai-kryger. Hy wou haar sy minnares maak, maar sy het geweier. Hy het toe een van die tien kosbare Delft-borde weggesteek en haar beskuldig van diefstal. In daardie stadium was diefstal in Japan strafbaar met die dood.
Toe Okiku agterkom dat die bord weg is, is sy in trane na haar meester om hom mee te deel van die bord wat weg is. Hy het haar belowe dat hy na die probleem sal omsien as sy belowe om sy minnares te word. Sy het weereens geweier. In sy woede het Tessan haar in die waterput gegooi en sy het verdrink.
Okiku se gees (Onryó) het elke aand nege borde afgetel en wanneer sy nie die tiende bord vind nie, het sy vreesbevange begin gil. Die gees het Tessan van sy verstand gedryf en hy het in die put gespring en ook verdrink.
Een weergawe van die verhaal is dat ’n geesbestryder of buurman “tien” geskreeu het en so het die gees tot rus gekom.
Die verhaal van Okiku word in Japan met bordspeletjies, kabuki (’n klassieke dans- en sangteaterspel), poppespel, verhoogdramas en TV-reekse (soos Afro Samurai) uitgebeeld. Die put van Okiku by die Himejikasteel (naby die stad Hyogo) wat in 1613 gebou is, is ook ’n besienswaardigheid vir toeriste in Japan.
Ander verwysings na Japan
Japannese manga
Foto: ’n Figuur geteken in manga-styl
© Niabot. [Creative Commons-lisensie]
Japannese manga is strokiesprente wat oorspronklik in Japan gepubliseer is. Die strokiesprente was aanvanklik slegs in swart-en-wit beskikbaar. Oud en jonk geniet die strokiesprente in Japan en oor die wêreld. Die strokiesprente is later in ander tale vertaal en wêreldwyd versprei. TV-reekse en rekenaarspeletjies waarin die van bekendste animasiekarakters in Dragon Ball, Naruto, Tokyo Mew Mew en Pokémon verskyn, is oral in die wêreld beskikbaar.
Liefde (liefde, romanse en vroulike krygers is deel van die genre, shōjo manga, meestal gemik op meisies), humor en superhelde en ruimtereise (shōnen manga vir seuns tot agtien jaar oud en seinen manga vir mans omdat dié manga soms seksueel eksplisiet is) is die hooftemas in die genre. ’n Mens kry manga in verskeie formate – in tydskrifte, in boeke, in strokiesprente (comics) en grafiese romans. Jy kan ook ’n mangakursus by sekere universiteite voltooi.
Daar is ’n verskil tussen anime en manga. Anime is die animasie van Japannese spotprent of karikatuurtekening (video’s of videogrepe) en manga is tekeninge van spotprente of strokiesprente.
Kalligrafie
Die term “kalligrafie” is afkomstig uit die Griekse taal. Kallos beteken skoonheid en graphe beteken skrif. Dit is dus die kuns van skoonskrif, met ander woorde die skryf van sierletters. Die kuns word met ’n breëpuntinstrument of ’n kwas beoefen. Die kuns word met die hand beoefen en is soms moeilik leesbaar. In die Middeleeue het godsdienstige geskrifte se hoofstukke, of die begin van ’n boek, met ’n besonderse sierskrifletter begin. Westerse kalligrafie het streng reëls en vorme. Elke letter se lyne word in ’n spesifieke volgorde getrek.
Ná die uitvinding van die boekdrukkuns het dié soort kuns geleidelik verdwyn, maar sedert 1850 het die belangstelling in kalligrafie herleef. Dit is eers net as stokperdjie beoefen, maar later het dit in ’n selfstandige kunsvorm ontwikkel.
In hierdie drama leer Marioka San vir Amaja (Ilse) die kuns van kalligrafie.
Foto: Japannese teks wat deur die keiserin Komyo geskryf is. [Publieke-domein]
The Grudge
Die film is gebaseer op die verhaal van die Japannese film Ju-On: The Grudge.
Kayoko Saeki raak verlief op haar kollege-professor en fantaseer oor hom in haar dagboek. СКАЧАТЬ