Met ander woorde. Wilna Adriaanse

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ kyk glimlaggend na Kristina. “Nie so goed soos met Kris wat heerlik hier kan lê en ontspan terwyl ons ander ons vrek moet werk nie.” Die kommer in haar oë weerspreek egter die vrolikheid in haar stem. Ben lewer nie kommentaar nie. Hy wonder of Willem al met hulle gepraat het.

      “Ek sal vir Willem sê ek het kom inloer,” begin hy Kristina groet. “Ek hoop jy voel gou beter.” Die ander twee glimlag toe hy hulle ook groet.

      “Ek het altyd gewonder wat ’n mens moet oorkom om hom langs jou bed te kry,” laat Cato met ’n sug hoor toe die deur toegaan.

      “Sjuut, Cato, hy kan jou hoor.” Helen kyk deur toe.

      “Ek is seker hy weet hy is hot. Mans soos hy maak my lus vir prokreasie.” Sy maak ’n klapgeluid met haar lippe. “Ek het mos nog altyd gesê ’n man se looks lê in sy oë, sy mond en sy hande, en hy het al drie. En ek was nog altyd ’n sucker vir ’n donker man, selfs al is die gesig al effens weathered.” Sy gaan sit op die bed langs Kristina en neem haar een hand.

      “Ai, Kris, wat het met jou gebeur? Dit freak my heeltemal uit om jou so te sien.”

      “Ek is dalk sommer net moeg en al die histerie is waar­skynlik ’n groot mors van tyd en geld.”

      “Is daar nie iets wat ons vir jou kan doen nie?”

      Kristina skud stadig haar kop.

      “Almal wil weet of hulle kan kom kuier, maar ek het gesê ek weet nie of jy lus is vir mense nie,” laat Helen hoor terwyl sy die lakens probeer regtrek.

      “Ek is nie nou lus vir nog vrae en fronse nie. Daarvan kry ek genoeg.”

      Twee verpleegsters kom die kamer binne en Cato en Helen staan op. Cato lig haar hand asof sy weet wat hulle wil sê.

      “Ons is op pad, ons moes net gou haar blomme kom aflewer.”

      In die gang kyk die twee vriendinne na mekaar en Cato ril liggies. “Shit, dis scary stuff hierdie. Hoe gebeur dit dat ’n mens oornag so moeg word dat jou hele persoonlikheid verander?”

      Helen antwoord nie. Sy kou net haar onderlip.

      Die son streep geel oor die houtvloer en oor die drie paar bene wat lank uitgestrek is. Op die koffietafel weerkaats dit rooi in die drie glase rooiwyn.

      “Ons is bevoorreg dat jy ’n slag vir ons kom kuier. Ek het nie gedink ’n mens sal jou op ’n Saterdag in die dorp kry nie.”

      “Ek het kom kyk of jy nie hierdie nikswerd man van jou wil los en by my kom bly nie. Ons sal baie meer pret hê.”

      Lisa lag guitig en kyk na Willem wat oorkant haar sit-lê. “Sal jy my mis as ek jou vir ’n sexy bachelor los? Ek kry dalk nooit weer so ’n uitnodiging nie.”

      “Gmf . . . jy sal terug wees voor ek jou kan mis. Moenie dat hy jou met sy mooipraatjies verlei nie. Hy is useless; hy kan nie eens ’n vrou kry nie.”

      “Wie sê hy soek ’n vrou?” wil Lisa laggend weet.

      “Alle mans soek ’n vrou, almal is net nie mans genoeg om dit te erken nie.”

      Ben lag hardop. “So praat ’n man wat geval het. Hy laat dink my aan ’n ou roker wat eendag ophou en dan vir almal wil preek oor die nadele van rook. Daar is niks so hoogheilig soos ’n ou roker of drinker nie.”

      “Het Sanet jou gisteraand gekry?” verander Lisa steeds laggend die onderwerp. “Sy het hierheen gebel om te hoor of ek weet waar jy is.”

      “Sy was by die huis toe ek daar kom.”

      “Ek dog jy wou gisteraand TV kyk.” Willem skink hulle glase vol.

      “Ek wou.”

      “Ek hoop julle is versigtig. Ek wil my nie oor jou bekommer nie.”

      “Ja, Pa, dankie, Pa, ek sal versigtig wees, Pa.” Ben kyk spottend na Willem, wat brommend sy kop skud.

      “Ek het vanoggend ’n draai by jou pasiënt gaan maak. Waarom het jy my nie gesê dis Helen se vriendin nie?”

      Willem stoot effens verleë sy hand deur sy hare. “Ek weet mos hoe jy oor studente voel.”

      “Maar tog het dit jou nie gekeer om haar lêer vir my te gee nie, en jy het geweet as ek dit eers gelees het, sal ek gaan kyk.”

      “Ek het gehoop jy stel my nie teleur nie.”

      Ben rek homself lui uit. “Ek weet nie wat om vir jou te sê nie. Daar kan ’n duisend redes wees waarom sy so ’n episode gehad het. Dis presies waarom ek nie met studente wil werk nie, veral nie die meisies nie. Hulle is so vol hormone en drama.”

      “Ek gaan maak of ek dit nie gehoor het nie,” laat Lisa verontwaardig hoor. “Dis ’n gruwelike veralgemening en ek sal graag wil weet waarom jy dink dis op haar van toepassing. Het sy jou al ooit die idee gegee dat sy die histeriese, hormonale soort is?”

      “Ek ken haar nie so goed nie, maar as ek terugdink aan geleenthede waar ek haar saam met Helen-hulle beleef het, kan hulle ook maar erg dramaties raak.”

      “Jy verwar nou histeries met dramaties. Die meeste vroue is geneig om meer dramaties as mans te wees, maar dit beteken nie ons het almal histeriese persoonlikhede nie. En daai klomp is eintlik maar net vol selfvertroue, hulle weet wat hulle wil hê en natuurlik is hulle nie bang om hulle mening te lug nie. So, as jy my vra, moet julle maar verder soek. Ek glo daar was ’n trigger, hetsy fisiek of emosioneel, wat haar so laat reageer het.”

      “Sielkunde 101,” spot Ben toe Lisa stilbly.

      Sy glimlag soetweg. “Jy skaats op dun ys. As jy my wil hê, sal jy baie nicer moet wees.”

      “Ek het weer daaroor gedink en ek is nie seker dat ek ’n sielkundige wat my kop kan lees vir ’n vrou wil hê nie.”

      “ ’n Witrot kan jóú kop lees, maar los nou eers jou praatjies en sê vir my wat gaan ek vir haar ouers sê,” onderbreek Willem hulle.

      “As sy ’n kêrel gehad het, sou ek gesê het hulle het dalk probleme. Sy sal nie die eerste meisie wees wat ineenstort as ’n verhouding nie uitwerk nie. Die dorp is vol van hulle.” Ben proe stadig aan sy wyn en laat dit vir ’n oomblik op sy tong lê.

      Willem knik en kyk na Lisa. “Sy was vir twee jaar in ’n redelik stormagtige verhouding betrokke, maar sy het vroeër vanjaar met die ou uitgemaak. Ons het hom al ’n keer of wat ontmoet en ek is verbaas dat sy so lank uitgehou het. Verwaande klein bliksem. Hy is saam met haar in die klas en briljant, maar een van daai wat net te slim is vir hulle eie gesondheid.”

      “Daar het jy dalk jou antwoord. Stormagtige verhoudings het die geneigdheid om nie sommer net op ’n dag tot ’n einde te kom nie. Dis soos om ’n tenkskip tot stilstand te bring, dit gebeur nie sommer skielik nie. As jy sê sy het vroeër vanjaar die verhouding beëindig, is dit waar­skynlik die remmerke waarmee jy nou sit.”

      “Dis darem ’n vreeslik simplistiese diagnose,” maak Lisa kopskuddend beswaar.

      “Wat sê ek Maandag vir meneer en mevrou Lazarus? Dis die remmerke van ’n verhouding СКАЧАТЬ