Die bruid van Blouberg. Susanna M. Lingua
Чтение книги онлайн.
Читать онлайн книгу Die bruid van Blouberg - Susanna M. Lingua страница 9
Название: Die bruid van Blouberg
Автор: Susanna M. Lingua
Издательство: Ingram
Жанр: Короткие любовные романы
isbn: 9780624064220
isbn:
Daar is goedkeuring in sy blik toe hy ernstig sê: “Na ’n jaar sal jy nie meer bereid wees om jou deel te verkoop nie, kleinding. Jy sal nog so lief word vir ou Blouberg dat ’n mens jou nie met ’n stok hier sal wegkry nie. Maar dit herinner my, jy sal van môre af moet leer perdry . . .”
“Wat!” roep sy verontwaardig uit. “Jy moet van jou sinne af wees as jy dink ek gaan leer perdry. Ek sal dit nie eens naby die dierasie waag nie en dan wil jy hê ek moet op sy rug klim! Nee wat, dankie, ek ry met my motor waar ek wil wees.”
Wouter skud sy kop beslis. “Ek vrees hier is kampe en weivelde wat jy nie met ’n motor kan bereik nie. Nee, jy sal maar net oor jou vrees moet kom, want môre gaan jy leer perdry, of jy nou wil of nie. Geen Brank was nog ooit bang vir ’n perd nie, en jy gaan sowaar nie die eerste een wees nie; nie as ek dit kan verhelp nie. Selfs jou ma was ’n goeie ruiter, en sy was nie eens ’n gebore Brank nie. Nee, jy sal maar net moet leer, want ’n boer moet kan perdry.”
“Verskoon my, ek is nie ’n boer nie . . .”
“Nie op die oomblik nie, maar ek gaan ’n boer van jou maak,” belowe hy. “Dit was oom Isak se begeerte dat jy hierdie plaas alleen moet kan bestuur as die nood dit vereis, want geen mens het sy lewe in sy hand nie.”
“Toemaar, Wouter, jy sal nie gou doodgaan nie,” verseker sy hom onthuts. “Jou oom Isak se dood was maar net ’n natuurfrats.”
“Jy moenie so haatdraend teenoor oom Isak wees nie, Lecia,” berispe Wouter haar. “Jy doen hom ’n onreg aan . . .”
“Onreg . . . inderdaad! Hy het my pa ’n groter onreg aangedoen as wat ek hom ooit kan aandoen,” sê sy ergerlik. “Ons Branks vergeet nie maklik nie, en wat hy my pa aangedoen het, sal ek nooit vergeet nie. Ek sê jou, hy was ’n selfsugtige, inhalige ou skelm.”
“En tog het hy vir jou ’n baie sagte plekkie in sy hart gehad,” sê Wouter bedaard. “Oom Isak het jou altyd as die dogter beskou wat hy nooit gehad het nie. Hy was selfs trots daarop dat jy meer na hom as na jou pa lyk. Trouens, hy het ’n fotograaf gehuur om jou te fotografeer – sommer op straat – sodat hy ten minste ’n ordentlike foto van jou kon hê . . . Jou foto pryk nog steeds in die studeerkamer op sy lessenaar. Glo my, hy was trots op daardie foto.”
“Ek lyk glad nie na oom Isak nie,” kap sy heftig terug. “Ek het net rooi hare en groen oë, maar dis ’n kenmerk van ons Branks, iets soos die teken van Kain.”
“In elk geval, ek gaan nou vir Arrie sê om Lady môreoggend net na ontbyt vir jou op te saal. Stap jy saam stalle toe om vir Lady dag te sê?”
Sy werp Wouter ’n koue blik toe en antwoord kil: “Nee, ek stel nie in Lady belang nie.”
Met haar kop trots in die lug draai sy om en stap die huis binne. Sy stap reguit na haar kamer toe, waar sy met ’n bekommerde trek op haar gesig in ’n leunstoel neersak. Op hierdie oomblik is Lecia ’n baie bekommerde meisie, ’n meisie met groot probleme. Sy het die besliste klank in Wouter se stem gehoor, en sy weet dat niks hom sal laat afsien van sy voorneme om haar op ’n perd se rug te dwing nie.
Sy, wat aan groot stede en vinnige motors gewoond is, koester ’n ontsettende vrees vir perde en beeste. Ja, selfs tant Elsa se bokram met sy skerp horings gee haar die bewerasie . . .
Nee, sy weet nie so reg of sy ooit op die plaas sal aard nie. Hier is gans te veel steurende elemente. Dit is net haar trots wat haar daarvan weerhou om môre in haar motor te klim en in die pad te val, terug Johannesburg toe waar daar geen perde, beeste en ander vreesaanjaende diere los rondloop nie. Sy verwens haarself omdat sy ooit ’n voet op Blouberg gesit het. In Johannesburg was sy veel beter daaraan toe met haar musiekleerlinge, al het haar senuwees soms soos ’n gespanne snaar gevoel wat dreig om te breek. Maar hoe moes sy geweet het dat hierdie ellendige man haar om elke hoek en draai gaan uitdaag?
Sy voel sommer bitter omgekrap omdat oom Isak so ontydig gesterf het. Hy was nou wel ’n gewetenlose mens wat nooit ander se gevoelens in aanmerking geneem het nie, maar dis nogtans jammer dat hy nie meer lewe nie. As hy gelewe het, sou sy haar nie nou in hierdie verknorsing bevind het nie. Verbeel jou, sy moet leer perdry – sy wat vir ’n perd so bang is soos die duiwel vir ’n slypsteen!
Lecia se senuwees voel op dié oomblik behoorlik rou geskaaf, en nou wonder sy of die plaas regtig vir al haar ellende kan vergoed. Sy glo nie daar is nog ’n mens op aarde wat met soveel ellende soos sy te kampe het nie . . . en dit is alles net tant Emma se skuld. As tant Emma nie so aan haar getorring het nie, sou sy haar nie nou hier op Blouberg bevind het nie.
Ja, net môre gaan sy vir tant Emma bel en haar presies vertel wat sy van haar, wyle oom Isak én Wouter Fouché dink, want dis deur hulle dat die lewe nou al sy glans vir haar verloor het.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.