Liefde is nie tjoklits nie. Helen Brain

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ toe ons in die kombuis aanmeld. “Het my stink uitgeskel. Ek raas glo te veel wanneer ek die skottelgoedwasser uitpak.”

      Meriel grinnik. “Het seker ’n hangover en ’n hoofpyn.”

      Ek vat die houer met die messe en vurke en begin om pare eetgerei toe te draai in papierservette waarop “Bay Café. Lekker eet!” in rooi letters gedruk is. Op sy beste is ek ligvoets vir Nick en wanneer hy met my raas, verkrummel ek sommer. Natuurlik vee Meriel en Kara hulle af aan sy buie, maar ek durf nie die werk verloor nie, my trippie Duitsland toe hang hiervan af.

      “Kara, waar’s die wynglase?” skree Nick. “Dis amper oopmaaktyd!”

      Kara rol haar oë en tel die swaargelaaide skinkbord op net toe Nick deur die swaaideure bars. Die skinkbord seil deur die lug en die glase spat in skerwe op die vloer.

      “Jou bleddie idioot!” skel hy, heeltemal buite beheer. “Tel op! Maak skoon! Jy’s gefire!”

      Kara verander soos ’n verkeerslig van groen na rooi. “Tel dit self op en maak dit self skoon as ek dan gefire is!” skel sy terug.

      Nick gee haar ’n vernietigende kyk, draai op sy hakke en storm uit terwyl ek oopmond na Kara staar.

      “Good luck, julle.” Sy pluk haar voorskoot af en smyt dit in die hoek. “Ek is klaar met dié joint.”

      “Kara is net so cool,” sê Meriel bewonderend, toe Kara met swaaiende heupe uitstap. “Ek sal nóóit die guts hê om so met Nick te praat nie.”

      “Ek dink weer jy sal,” sê ek terwyl ek die skerwe optel. Ek voel down. Die dag het flippen sleg begin. Nie net is Scott weg sonder dat ek hom gesien het nie, sonder Kara sal ek en Meriel boonop moet werk dat dit hop.

      Toe ons skof teen twee-uur eindig, kan ek amper nie op my voete staan nie.

      “Hoe het jy gevaar?” vra Meriel terwyl sy haar fooitjies tel.

      Ek wil sê “vrot, dankie”, maar die woorde steek vas, want op die stoep, luiweg teen ’n pilaar, staan Scott. Hy lyk soos iets uit Vogue in ’n los suurlemoengeel hemp, sy oë versteek agter ’n sexy Police-sonbril. Hoe kan ek hoop so ’n cool ou sal ooit in my belangstel?

      “Hoe’s dinge?” roep hy.

      Tien uit tien vandat ek jou gesien het, dink ek, maar soos gewoonlik kry ek net een hakkelende woord uit: “H-hi!”

      Meriel maak of sy sweet van haar voorkop afvee. “Nick was weer in een van sy moods . . .”

      “Dan het ek die regte medisyne. Hoe klink ’n sunset cruise as gas van die skipper?”

      “Fabulous!” roep Meriel uit. “Ek bbm dadelik vir Jaco.”

      “Wat van jou, Tamara, kom jy saam?”

      Kom ek saam? Sneeu dit ooit in Duitsland?

      “J-ja dankie.”

      “Nou toe, vyf-uur dan.”

      “Aai-aai, Skipper! Sien jou later,” roep Meriel oor haar skouer terwyl sy teen die trappies afdraf straat toe waar die vaalblou Astra pas stilgehou het.

      Scott stuur ’n oorrompelende glimlag in my rigting. “Sien jou vanmiddag, Tamara.”

      Ek waai swakkies terwyl ek agter Meriel aandraf, die soet klank van sy “Tamara” nog in my ore. Dink net, ’n cruise saam met Scott Logan Lerman, met ’n sakkende son en ’n lang glas bier. Nee, seker iets fancy soos ’n Martini. Wat ook al. Hoe gaan ek dit uithou tot vyfuur?

      “Ons kry jou kwart voor,” sê Jaco toe die Astra voor my huis stop. “Moenie laat wees nie, oukei?”

      “Not a chance!” Meriel knipoog veelseggend.

      Ek bloos en hardloop in.

      Ma sit op die rusbank en kyk TV. “Hallo, Tammy. Hoe was jou dag?”

      “Great!”

      “Besig by die restaurant?”

      “Baie!” Ek maak die yskas oop en grawe daarin rond. “Ek gaan vanaand saam met Meriel en Jaco en so ’n ander ou uit op die rivier,” sê ek oor my skouer – baie, baie ongeërg.

      Ma is dadelik agterdogtig. “Wie is die ander seun, liefie? Ken ek hom?”

      “Niemand in die besonder nie, maar net Scott Steenkamp.” Ek probeer my bes om dit na niks te laat klink.

      “Ek bel gou vir Meriel se ma om te hoor wat sy van hom weet.”

      “Maaaa!” sê ek ergerlik en mors ’n blerts jogurt op die vloer. “Vir wat? Scott is nie ’n misdadiger nie. In elk geval, Meriel en Jaco gaan saam. En Scott se hele toergroep.”

      Ek vat die bakkie jogurt en vlug kamer toe. Ek het baie om te doen en Ma is nou regtig besig om my te irriteer. Hoekom kan sy nie aanvaar ek kan my eie besluite neem en na myself kyk nie?

      Конец ознакомительного фрагмента.

      Текст предоставлен ООО «ЛитРес».

      Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.

      Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.

/9j/4RjzRXhpZgAATU0AKgAAAAgABwESAAMAAAABAAEAAAEaAAUAAAABAAAAYgEbAAUAAAABAAAA agEoAAMAAAABAAIAAAExAAIAAAAeAAAAcgEyAAIAAAAUAAAAkIdpAAQAAAABAAAApAAAANAALcbA AAAnEAAtxsAAACcQQWRvYmUgUGhvdG9zaG9wIENTNSBNYWNpbnRvc2gAMjAxMzoxMTowNiAwNjo1 NDozOQAAA6ABAAMAAAAB//8AAKACAAQAAAABAAAGZ6ADAAQAAAABAAAKAAAAAAAAAAAGAQMAAwAA AAEABgAAARoABQAAAAEAAAEeARsABQAAAAEAAAEmASgAAwAAAAEAAgAAAgEABAAAAAEAAAEuAgIA BAAAAAEAABe9AAAAAAAAAEgAAAABAAAASAAAAAH/2P/tAAxBZG9iZV9DTQAB/+4ADkFkb2JlAGSA AAAAAf/bAIQADAgICAkIDAkJDBELCgsRFQ8MDA8VGBMTFRMTGBEMDAwMDAwRDAwMDAwMDAwMDAwM DAwMDAwMDAwMDAwMDAwMDAENCwsNDg0QDg4QFA4ODhQUDg4ODhQRDAwMDAwREQwMDAwMDBEMDAwM DAwMDAwMDAwMDAwMDAwMDAwMDAwMDAwM/8AAEQgAoABmAwEiAAIRAQMRAf/dAAQAB//EAT8AAAEF AQEBAQEBAAAAAAAAAAMAAQIEBQYHCAkKCwEAAQUBAQEBAQEAAAAAAAAAAQACAwQFBgcICQoLEAAB BAEDAgQCBQcGCAUDDDMBAAIRAwQhEjEFQVFhEyJxgTIGFJGhsUIjJBVSwWIzNHKC0UMHJZJT8OHx Y3M1FqKygyZEk1RkRcKjdDYX0lXiZfKzhMPTdePzRieUpIW0lcTU5PSltcXV5fVWZnaGlqa2xtbm 9jdHV2d3h5ent8fX5/cRAAICAQIEBAMEBQYHBwYFNQEAAhEDITESBEFRYXEiEwUygZEUobFCI8FS 0fAzJGLhcoKSQ1MVY3M08SUGFqKygwcmNcLSRJNUoxdkRVU2dGXi8rOEw9N14/NGlKSFtJXE1OT0 pbXF1eX1VmZ2hpamtsbW5vYnN0dXZ3eHl6e3x//aAAwDAQACEQMRAD8A7lJJPtdG6DHj2U6FklEv YHtrLgHvBLGEjcQ2N7ms+k7Zu96m0AuDT3ifGJ27klFZRDmuLg1wJY

СКАЧАТЬ