Susanna M Lingua-keur 15. Susanna M Lingua

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ Rista terugkom. Sy is so gaaf en vriendelik, ek sal nie graag in haar onguns wil raak nie, dink Elise weer met ’n glimlaggie.

      Toe die horlosie die middag vyfuur slaan, neem Rista en Elise hulle handsakke en verlaat die kantoor.

      Nadat Rista die deur agter hulle gesluit het, sê sy aan Elise wat ’n entjie voor haar uitstap: “Waarom so haastig, Elise?”

      “Wel, ek moet my maar haas, aangesien ek nog nie weet hoe laat daar ’n bus vertrek nie.”

      “Maar ek neem jou mos vanmiddag huis toe.”

      “Nee, Rista, ek gaan nie toelaat dat jy sulke moeite doen om my ontwil nie.”

      “Luister, Elise, jy sal saam met mý huis toe gaan en nie met die bus nie. Is dit duidelik?” sê Rista vasberade.

      “As jy dan so daarop aandring, sal ek seker moet instem,” glimlag sy dankbaar.

      Toe hulle later in die motor klim, vra Rista: “Waar woon jy, Elise? Verbeel jou, ek is vasberade om jou huis toe te neem en ek weet nie eens waar jy woon nie,” glimlag sy.

      “In Beatrixstraat, Rista. Tussen Kerk- en Pretoriusstraat. Maar jy moet regtig nie hierdie moeite gedoen het nie, jong.”

      “Dit is vir my geen moeite nie, Elise. Weet jy, dit is nogal op my pad huis toe. Nee wat, jy kan maar gerus elke môre en middag saam met my ry.”

      “Wel, as dit nie vir jou ’n draai is nie, sal ek met graagte saamry. Dankie.”

      Met ’n laaste groet ry Rista se motor vinnig voor Elise se deur weg. Nou is sy weer die haastige Rista wat nog moet gaan klaarmaak om vanaand hospitaal toe te gaan.

      13

      In stilte sit Chris voor die bed van sy slapende broer. Om hom so bleek en kragteloos daar te sien lê, pynig hom geweldig. Hy wens net hy kan weet wie die vrou is wat verantwoordelik is vir sy lieflingbroer se lyding. Hy sal haar graag net so wil pynig. Maar ongelukkig weet hy nog nie wie sy is of waar sy haar op die oomblik bevind nie. Hy sal egter wel uitvind. Pieter sal hom nog alles vertel wat hier plaasgevind het. Hulle twee het geen geheime vir mekaar nie.

      Dan sit hy weer droomverlore aan Rista en dink. Hy wou haar so graag vandag op kantoor gaan besoek het, maar hy was bang dat dit te voorbarig sou lyk, aangesien hy haar maar nou die aand eers ontmoet het.

      In sy verbeelding sit hy lugkastele en bou oor ’n gelukkige toekoms saam met die bekoorlike Rista. Dan dink hy weer: Indien daar ’n hegter verhouding as vriendskap tussen haar en Pieter bestaan, sal hy nie sy lewe wil neem oor ’n ander meisie nie. Dus, daar is blykbaar net vriendskap tussen die twee. Ek sal Pieter geen leed aandoen deur haar die hof te maak nie. Tot dusver was dit net die gedagte aan hom – dat hý haar straks die hof maak – wat my daarvan weerhou het om in aller yl Pretoria toe te jaag en haar op te eis voordat iemand anders my voorspring.

      Dan staan hy saggies op en stap uit op die ruim balkon voor Pieter se kamer om eers ’n sigaret te gaan rook.

      Van waar hy nou staan, kan hy sy broer in die oog hou en sal hy gou kan sien wanneer hy wakker word.

      In die heerlike sonskyn kan hy sy gedagtes vrye teuels gee om sy toekoms te beplan. Om Rista se hart te verower sal uiters verstandige beplanning en optrede verg.

      Volgens wat hy tuis uit sy medeloseerders se gesprekke kon aflei, moet ’n mens met haar glo uiters versigtig te werk gaan om haar nie af te skrik nie. Sy is glo geweldig fynbesnaard, beskeie en soms effens teruggetrokke ook. Maar dit alles skrik Chris nog nie af nie.

      Met die mening toegedaan dat Pieter haar die hof maak, het hy geduldig gewag op ’n geskikte lewensmaat vir homself. Maar noudat dit anders blyk, sal hy niks in sy pad duld nie.

      Nadat Chris byna ’n halfuur in die koesterende wintersonnetjie gestaan en mymer het, merk hy dat Pieter wakker geword het. Hy gooi ’n halfgerookte sigaret weg en haas hom na sy broer toe.

      Met ’n opgewekte glimlaggie groet hy Pieter, wat hom bly aanstaar.

      Dan merk Pieter duidelik verlig op: “Ek is so bly jy het vanmiddag alleen gekom, Chris. Daar is so baie waaroor ek met jou wil gesels.”

      Dan swyg hy ’n tydjie, sodat dit vir Chris byna voorkom asof sy broer se gedagtes baie ver weg dwaal.

      Later sê hy weer besorg: “Sit, Chris. Waarom staan jy so?”

      Nadat Chris gemaklik voor sy bed plaasgeneem het, lê Pieter deur die venster die verte en instaar en begin asof hy meer met homself praat as met sy broer: “Miskien was dit kinderagtig om my kop so te verloor, maar jy moet haar self sien om dit te glo. Sy is mooi, ontsettend mooi, die mooiste wese wat ek nog ooit in my lewe aanskou het. Haar swart hare is ’n sagte, golwende massa. Haar oë is donkerbruin en sag waarin ’n mens baie drome verlore sien lê. Sy het hier in die stad by vriende van haar gekuier. En ek was omtrent elke dag daar nadat ek haar een aand by dié vriende, wat ook my vriende is, se huis ontmoet het. Ek het haar later oorgehaal om in my kantoor te kom werk, want selfs bedags was dit toe al vir my te veel om van haar geskei te wees. Die ure op kantoor was vir my soos ’n ewigheid sonder haar. En saans wanneer ek by haar was, het die ure weer te gou verbygesnel. Ons was later groot maats. Maar in my hart het ek haar hartstogtelik liefgehad, met ’n liefde wat my soos vuur wou verteer. Die situasie het later vir my ondraaglik geword. Ek kon die verskriklike onsekerheid wat soos ’n kanker aan my gevreet het, nie langer verduur nie. Die aand van die ongeluk het ek my liefde aan haar verklaar … haar gevra om my vrou te word. Die slag wat my getref het toe ek gehoor het dat my liefde tevergeefs is, moes my bepaald van my sinne beroof het, want vanaf daardie oomblik wou my gedagtes nie meer reg funksioneer nie. Al waarvan ek daardie nag bewus was, was dat ek nie meer wou lewe nie, dat die lewe sonder my dierbare Ristatjie vir my ’n hopelose mislukking sal wees, want nooit sal ek ooit weer iemand so liefkry soos vir haar nie …”

      Verder hoor Chris niks nie. Die wete dat Rista verantwoordelik is vir sy broer se ongeluk, tref hom soos ’n koeël. Dit voel vir hom asof sy sintuie besig is om hom te bedrieg, want wat hy nou uit Pieter se mond verneem het, klink vir hom ongelooflik.

      My hemel, kan dit wees … kan dit waar wees? het hy byna uitgeroep. Dis so onmoontlik, so ongelooflik … Ek kan dit byna nie van haar glo nie!

      Dan hoor hy Pieter weer praat, maar die woorde klink vir hom asof sy broer vanuit die verte met hom praat. “Die res begryp jy natuurlik.”

      Nee … nee, ek kan dit nie begryp nie. Ek wíl dit nie begryp nie … nie van haar nie, kerm dit aanhoudend in sy binneste. Sy, die een wat ek so innig bemin … O, Pieter, as jy maar net kan weet dat ek haar net so innig bemin soos jy, my broer!

      Toe Chris later by die hotel aankom waar hy en sy ouers tuis is, is hy stiller en meer teruggetrokke as voorheen.

      Nadat hy sy ouers ingelig het in verband met Pieter se toestand, gaan hy met ’n swaar gemoed na sy kamer toe. Op die oomblik wil hy alleen wees met sy gedagtes. Hy voel verskriklik geskok en teleurgesteld in Rista. Hy het dit nooit van haar verwag nie. Alles wat hy tuis op Kroondal van haar gehoor het, bots geweldig met die gedrag wat sy hier teenoor Pieter openbaar het.

      Op Kroondal praat almal met die grootste respek van die stil en besadigde Rista wat nooit eens ’n vlieg sal kwaad doen nie. In hulle oë word sy feitlik as ’n engel beskou. Maar hy wat Chris is, het haar ware kleure ontdek. Vir hom sal sy nie so maklik om die bos lei nie.

      Hy СКАЧАТЬ