Susanna M Lingua-keur 10. Susanna M. Lingua

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ ’n Egskeiding was ook nie in ons ooreenkoms nie,” sê sy sag. “In elk geval, dit lyk of jy haastig is. Ek sal maar liewer gaan.”

      Net toe Natasha omdraai om die vertrek te verlaat, sê Dewalt: “Ek gaan vir twee dae weg en sal nie môreaand tuis wees nie. Maar wanneer ek Vrydagmiddag tuis kom, sal ons orde uit hierdie chaos moet skep en besluit wat elkeen van ons gaan doen.”

      “Dit sal nie nodig wees om vir my te wag nie, Dewalt,” sê sy en maak die deur oop. “Jy moet maar besluit wat jy wil doen en dan so maak.”

      “Moet nou nie moeilik wees nie, Natasha,” sê hy ergerlik. “Ons was byna vyf weke getroud. Dink jy nie dit gee my die reg om te weet wat jy met jou lewe gaan aanvang nie?”

      “Jy bedoel ek kan dalk swanger wees en dan wil jy weet wat ek met jou kind sal doen.”

      Dewalt word meteens doodsbleek. “Mag die Vader dit verhoed. Dit sal beslis die kroon oor al die ellende span –” sê hy met ’n stem wat skor is van spanning.

      “Toemaar, Dewalt,” val sy hom sag in die rede, “as dit wel die geval is, sal ek sorg dat jy nie daarvan weet nie. Moet dus glad nie eens aan so ’n moontlikheid dink nie.”

      Sonder om te hoor wat Dewalt verder te sê het, verlaat Natasha die vertrek en gaan sit weer buite.

      Die volgende twee dae dink Natasha baie aan die toekoms. Sy weet dat sy nooit geldprobleme sal hê nie, maar sy weet ook dat geen geld vir haar verlore geluk kan vergoed nie. Al haar toekomsdrome was om Dewalt geweef en hy was die spil waarom haar hele lewe gedraai het. Nou lyk dit of hy uit haar lewe gaan verdwyn.

      Donderdagmiddag, terwyl Natasha in die groot sitkamer voor die vuur sit, wonder sy of sy nie haar huweliksprobleme met haar skoonpa moet bespreek nie. Miskien kan hy Dewalt ompraat om van Esna af te sien. Sy wil nie spoke opjaag nie, maar sy het ’n vae vermoede dat sy swanger is.

      Nee, ek is bevrees dit is heeltemal onmoontlik, besluit sy by haarself. Voor ons troue kon Dewalt en die oubaas nie stryk nie. Buitendien is oubaas Lafras vir my nog te vreemd. Ek sal tog nie met hom oor Dewalt en Esna kan gesels nie.

      Natasha sit ’n lang ruk en peins. Dan besluit sy om maar te wag en kyk wat Dewalt wil maak. Die gelui van die telefoon dring vaagweg tot haar deur, maar sy steur haar nie daaraan nie. Mevrou Hugo sal wel antwoord.

      Toe Natasha net weer haar gedagtes vrye teuels gegee het, verskyn mevrou Hugo in die deur en sê dat die oproep vir haar is. Sy bedank die ouer vrou en stap dan haastig na die studeerkamer toe. Tot haar verbasing is dit haar skoonpa wat praat.

      “Natasha, my kind,” sê oubaas Lafras, “wat gaan in jul huis aan dat Dewalt nou hier in Johannesburg met daardie Le Clus-vroumens rondflenter? Weet jy dat hulle saam hier is?”

      Natasha voel hoe haar wange van verleentheid brand, maar sy sê moedig: “Ja, Pappa, ek weet hulle is Johannesburg toe.”

      “En jy laat hulle maar gaan?” roep die oubaas ontsteld uit.

      “Jy verstaan nie, Pappa …”

      “Jy het gelyk, ek verstaan nie watse soort vrou jy is om toe te laat dat jou man met ’n ander vrou rondrits nie. Ek sal dit waardeer as jy hierdie dinge aan my wil verduidelik.”

      “Eintlik is daar nie veel om te verduidelik nie, Pappa,” sê Natasha moeg. “Ons was skaars tuis van Sonskynbaai af, toe bel Esna le Clus vir Dewalt. Pas na die oproep het hy haar in die koffiekroeg op Leliesvlei gaan ontmoet. Dieselfde aand het hy saam met haar in Durban gaan jolyt hou. Nou ja, die volgende oggend het hy my om ’n egskeiding gevra.”

      Die oubaas swyg etlike oomblikke en vra dan met ’n stem wat styf en gespanne klink: “Gaan jy van hom skei, Natasha?”

      ’n Sug van moedeloosheid ontsnap uit haar bors, ’n sug wat selfs oubaas Lafras se oor nie ontgaan nie. Tog slaag sy daarin om haar stem kalm en bedaard te hou. “Ek het vir hom gesê ek weier om van hom te skei, Pappa. Ek het aan hom probeer verduidelik waarom daardie Le Clus-meisie hom nou ewe skielik terug wil hê, dat sy hom maar weer sal laat staan sodra die syfers van sy bankrekening nie meer na haar sin is nie, maar hy is siende blind en horende doof.”

      Die oubaas bly weer ’n lang ruk stil. Dan sê hy met ’n klank van besliste finaliteit in sy stem: “Ek sal met Dewalt gaan praat, my ou dogter, maar ek kan nie belowe dat hy na my sal luister nie.”

      Sonder om vir Natasha te sê dat mevrou Hugo hom die oggend gebel en alles van Dewalt en sy minnares vertel het, groet die oubaas en plaas die gehoorbuis ingedagte terug op die mikkie.

      Na haar gesprek met die oubaas voel Natasha vreemd verlig. Sy weet dat Dewalt nie na sy pa sal luister nie, maar sy koester nogtans die hoop dat die oubaas hom tot ander insigte sal bring.

      Terwyl Natasha daardie aand in die bed lê, wonder sy of Dewalt en Esna al as man en vrou in een van Johannesburg se hotelle bly. Hierdie gedagte bring so baie pyn mee dat sy dit haastig op die agtergrond skuif en liewer dink aan die naweek wat voorlê. Maar ook die naweek, besef sy, hou vir haar geen aangename vooruitsigte in nie, want Esna gaan glo ’n naweekgas op Die Arendsnes wees.

      Verbeel jou, sy vrou én sy minnares onder een dak! sug sy. Is dit nou hul manier om ’n egskeiding van my af te dwing? Natasha lê nog lank hieroor en tob voordat sy eindelik van skone uitputting aan die slaap raak.

      Saterdag is dit bitter koud. Dit het die vorige dag op die hoogste pieke van die berg gesneeu en daar waai ’n ysige wind skuins teen die berg af. Die drywende wolke skuif elke nou en dan voor die son in en waar Natasha deur haar kamervenster na die koue wêreld staan en kyk, wonder sy wat ’n mens op so ’n onplesierige dag kan doen.

      Sy besluit egter dat ’n mens op só ’n dag maar net voor die kaggel kan sit – wat sy dan ook na ontbyt doen. Dewalt het die vorige aand lank na middernag eers van Johannesburg af hier aangekom, maar het weer vanoggend vroeg gery terwyl sy haar aangetrek het. Sy het hom nog nie met ’n oog sedert sy tuiskoms gesien nie.

      Sy laat sak die tydskrif waarin sy doelloos gesit en blaai het. Daar is ’n eindelose verlatenheid in haar mooi, donker oë wat nou in die hartjie van die gloeiende vuur staar. Haar hart huil in stilte saam met die bergwind oor al haar mooi drome van gister, drome wat Esna so doelbewus kom vernietig het.

      Mevrou Hugo het pas vir haar ’n koppie tee na die sitkamertjie toe gebring toe twee motors voor die deur stilhou. Sy gaan kyk gou wie by die voordeur is. Na ’n rukkie keer sy terug en sê bitter verontwaardig: “Meneer De Meyer is tuis en hy het my aangesê om twee kamers vir sy gaste gereed te maak.”

      “Gaste?” Natasha kyk haar vraend aan.

      “Ja, kindjie, drie gaste – Esna en twee mans. Aan hul praat klink dit of die twee mans ervare bergklimmers is. Hulle gaan glo netnou begin om die berg uit te klim. Ek het gehoor hulle sê so aan meneer De Meyer.”

      “Dewalt het die twee bergklimmers bepaald vir die skyn saamgebring,” meen Natasha. “Trouens, ek het gewonder of hy Esna sommer so openlik vir die naweek huis toe sou bring. Jy weet mos kwansuis nie van sy ontrouheid nie.”

      “In elk geval, ek wou jou maar net kom sê wat alles in die groot sitkamer aangaan, my kind. Dan wil ek ook weet of jy middagete saam met jou man en daardie vroumens wil kom eet. Die twee bergklimmers sal glo eers na sononder tuis wees,” verduidelik mevrou Hugo.

      “Moet my asseblief nie in die eetkamer verwag СКАЧАТЬ