Rabbedoe se temmer. Elza Rademeyer

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ

      “So ’n entjie agtertoe het ek ses perde ook gekry.”

      Vicky skrik. “Hoe lyk die perde?”

      “So bruinerig.”

      “Is dit resiesperde?”

      “Ek weet nie hoe lyk resiesperde nie. Lyk hulle anders as gewone perde?”

      “Ek wonder of dit nie dalk ons perde is nie.”

      “Is julle perde dan weg?”

      “Ek het die hek van hul kampe oopgemaak. Die volstruiskamp se hek ook. Maar hulle kan mos nie oor ’n motorhek loop nie, of hoe?”

      “Is daar nie dalk ’n stukkende heining waardeur hulle kon gekom het nie?”

      “Ek weet nie.”

      “Kom ons gaan kyk eers voordat ek hulp ontbied om die diere te laat skut. Ry jy voor, ek sal jou volg.”

      Daar ís toe geen dier op die plaas te sien nie, ook nie in die vleiland nie, en ’n groot stuk heining lê plat. Die rigting van die spore laat geen twyfel dat dit straks iemand anders se vee kan wees wat hulle op die pad teëgekom het nie.

      Gelukkig is Dawid hulpvaardig. Maar dis laatmiddag voordat al die diere uiteindelik terug is in ’n kamp, en Vicky is moeg en natgesweet van hardloop agter hulle aan.

      “Wil jy nie vanaand saam met my op Oudtshoorn gaan fliek nie?” vra Dawid toe sy hom bedank vir sy hulp.

      “Nee, dankie. My vriend kom netnou kuier.” Sy kyk op haar horlosie. “Gits, jy sal my moet verskoon. Ek moet gaan stort.”

      “ ’n Ander aand dalk? Of hoe ernstig is jy en jou vriend?”

      “Ons gaan trou.” Sy gesig val merkbaar.

      “O. Nou maar stort dan maar lekker. Tot siens.”

      Sommer met Johny se intrapslag kom Vicky agter daar is fout. Sy gesig is strak, sy soen vlugtig en sy blik ontwykend. Hulle is dan ook kwalik in die sitkamer of sy wil weet wat aangaan. “Iets hinder jou, ek kan dit sien.”

      Hy gee ’n suggie. “Ja, dit sal nie help om dit te ontken nie. Dis … my ouers.”

      “Is hulle siek of iets?”

      “Nee, dis …”

      “Dis wat?” vra sy toe hy swyg.

      “Hulle wil hê ek moet my vriendskap met jou verbreek.”

      Vicky se oë rek. “Hoekom? Het hulle ’n ander meisie vir jou in die oog?”

      “Nee. Dis oor jou pa se bankrotskap. Hulle reken jy is nou benede ons stand.”

      Sy staar hom vir ’n wyle stomverbaas aan. Toe ruk sy vererg die ringetjie wat hy met hul matriekafskeid vir haar gegee het van haar vinger af.

      “Snobs! Nou verstaan ek wat tant Ellie bedoel het toe sy van die buurplase se snobs gepraat het! Vat jou ring en loop. En mag julle verstik in jul snobisme!”

      “Vicky, bedaar! Ek is nie van plan om my aan my ouers te steur nie. Ek bedoel, ons sal net ’n bietjie versigtiger moet wees, mekaar dalk ’n bietjie minder moet sien tot my studies klaar is. Daarna kan –”

      “Bly stil en trap!”

      “Moenie onredelik wees nie.”

      Sy vlieg orent en beduie na die deur. “Skoert, of ek smyt jou eiehandig by die deur uit!”

      Toe sy motor wegtrek, vee sy verwoed die trane uit haar oë. Sy sal nie tjank nie. Sy sal waaragtig nie tjank nie! Laat hy maan toe vlieg met sy ouers en al!

      Die volgende weke is soos een lang nagmerrie. Dis balju’s en hofbevele en voornemende kopers wat die plaas kom besigtig … Hulle vat voor die voet. Skel, soebat en smeek help niks. Elke dag moet Vicky toesien hoe hulle die huis en plaas stroop, tot daar feitlik niks oor is nie.

      Uit jammerte, of wat ook al, mag sy die ou plaasbakkie hou waarmee Johannes gery het. Dis net so ’n wrak soos tant Ellie se motor uit die jaar toet. Vicky skaam haar bykans morsdood wanneer sy dorp toe moet ry om noodsaaklike dinge te gaan doen. Soos om die bietjie meubels en goed wat oorgebly het aan ’n tweedehandse meubelhandelaar te gaan verkwansel sodat sy geld kan hê vir brandstof en kos.

      Toe kom raap ’n Engelsman die plaas ook op vir ’n appel en ’n ei, en bied ewe hulpvaardig aan om een van die werkershuise vir haar reg te maak sodat sy blyplek kan hê. Só laag het sy nog nie gedaal nie! Dan aanvaar sy liewer tant Ellie se uitnodiging om by haar op die kleinhoewe te gaan bly totdat daar vir haar ’n heenkome is.

      ’n Week nadat sy haar intrek by tant Ellie geneem het, skrik sy soms nog in die nag wakker en verbeel haar alles was net ’n aaklige droom. Maar wanneer sy haar oë oopmaak en die maanstrale sien wat deur die smal venstertjie van die spaarkamer val, weet sy dis veel erger as ’n nagmerrie. Sy wat alles gehad het, het nou niks. En om by tant Ellie te bly, is allesbehalwe lekker. Sy is niks anders as ’n slaaf nie. Vicky, doen dit … Vicky, doen dat … Kyk waar sit die son al, wanneer staan jy op?

      Elke aand moet sy weglê-hoenders se neste soek. Hulle lê eiers net waar hulle wil. In die bosse, onder tant Ellie se verroeste ou motor, in die bouvallige stal … En die bloemen bok! Jy sal sweer hulle is familie, dink sy ergerlik toe hy teen haar kom druk om te kyk waar sy die eiers uit ’n nes haal.

      “Voertsek, jou stinkende ding!” snou sy hom toe, maar hy blêr net en swaai sy stertjie asof hy dink dis uit pure liefde dat sy so op hom skree.

      Dis dié dinge wat maak dat sy sommer instem om saam met Dawid op Oudtshoorn te gaan fliek toe hy haar op ’n dag bel. Maar die aand loop op ’n totale mislukking uit. Dawid is gans te vryerig en vatterig na haar sin. Verder hakkel, stotter en sweet hy só dat sy dankbaar is toe die aand om is.

      En toe wil hy nog boonop weet of hy haar kan nag soen toe hulle by die voordeur kom.

      “Nee, ek deel nie links en regs soene uit nie. Maar dankie vir die fliek.”

      “Wanneer kan ek weer kom kuier?”

      “Sodra Noag se ark gevind is.” Toe klap sy die voordeur tussen hulle toe.

      “Vicky, kom ’n bietjie hier,” hoor sy tant Ellie vanuit die kombuis roep.

      Sy’s verbaas dat die tante nog wakker is, want gewoonlik gaan slaap sy saans saam met die hoenders. Toe sy die kombuis binnegaan, sit tant Ellie langs die tafel met ’n koerant voor haar oopgesprei.

      “Ek het vir jou werk gekry. Oom Jors van Volmoed het ’n draai hier kom maak en die koerant vir my saamgebring.”

      “Werk?”

      “Ja. Ek het dadelik gebel toe ek die advertensie hier in die koerant sien.”

      Vicky laat gly haar blik vinnig oor die kleindrukadvertensie waar tant Ellie met haar vinger wys. “Wat beteken dit?” vra sy onbegrypend.

      “Mevrou Maartens is СКАЧАТЬ