Название: Чон гыч лекше. Почеламут-влак
Автор: Валерий Михайлов
Издательство: Издательские решения
Жанр: Поэзия
isbn: 9785449629432
isbn:
Возем тыге, а шке шонем:
Вуча, уке ты ӱдыремже,
Ала ту вес пелен уже?
Шӱмем пыртка. Чонем шемемше…
Кунам ужам, чот ӧндалем,
Шижеш шӱмем йӧратымашым,
Уке гын, лоч шелеш кӧргем,
Шинча йӧра, чон пытаралтын…
Йӧратымаш
Тыланем тыланет пиалым гына! А мут-влак: «Мый воктенет улам» чын шонымемым ончыкта. Кеч мемнан кап коклаште пеш шуко меҥге, чонем дене мый воктенет улам. Ӱмылкаште лияш – алдыме лияш огыл, ӱмылкаште лияш – лач воктенет кучалташ да йӧсырак жапыште, ӱмыл гыч лектын, тыланет полшаш!
Ӱмылеш
Огына лий пырля ӱмыр мучко,
Но улат лишыл эн, пиалем,
Кеч модеш илыш ден ия шучко,
Утарет эре тыяк, суксем.
Кеч тӧрзаште йӱреш йӱр ведра гыч,
Кеч поран пире гай урмыжеш,
Ошкылам тыйын дек курымла гоч,
Кучалтам воктенет, ӱмылеш.
Ала колат!
Ала колат, йӧратымем…
От кол гынат, ну мо… Йӧра!
Ах, пеш келшен йошкар тӱрвет,
У илышемын – ӱжара!
Мылам улат тый ӱжара!
Шинчет гынат, уке гынат,
Кава умбалне ояра,
Вашталт кая кумылемат.
Йокрокланем, ужде, тачат,
Монден ом керт мотор сынет,
Возаш шонем эре тылат
Тура письмам, кеч умылет:
Молан улам тыгай окмак,
Кузе модеш уш дене вӱр,
Шеҥгелне нӧлталтеш пурак,
Йӱла лӱмем, кеч кугу йӱр.
Лӱмем почеш кӱвар-влакат
Йӱлат! Йӱлат, волгалтарен
Кумда тӱням: мылам, тылат!
Шинчаштына куан сескем!
Умыленам
Эх… Вуйыштем тынар шуко шонымаш пӧрдеш… А мыйын адак йӧратымаш нерген корно-влак лектыт… Шӱмым петыраш гын?!.
Умыленам!
Эртен ту жап, кунам лийнат воктенем,
Ӧпкеленам да ӧпкелем мый шкемым йӱд-кастене!
Да эскерем: могайрак велыш ты илышет вашталтеш,
Кунам гынат шыма ӱпет шӱргем ласкан логалеш…
Ах, пеш келша!
Колташ парня кокла гыч сар ӱпетым,
А ончалат гын: ушем йомеш, йӱкем йомеш, да шке мый,
Возем йӱд вошт тылат мый шокшо корно-влакым,
Мален колтем, возеш йӱдеш вуем ӱстел ӱмбаке…
Омеш толат?
Вучем, шонем, мом каласаш вашлийме годым,
Шӱм юлгыжеш, уэш тодам мый эҥыремышвотым,
Кодмем огеш шу шкетын пырдыж-влак коклаште,
Йӱлем ош тул гае, кузе йӱла чашка коҥгаште.
У еш
Могай кугу кумыл, айдемым вучашлан,
Кӱлеш мыланна, да пеш чот йӧраташ!
Шочеш шӱм лоҥгаште ош вий, да куатле
Сынан еш кушкеш, чеверга, тӱзлана!
Кучен кидым кидыш, ик ошкылым ончык —
Ты тат тыланда пешак шерге лийшаш!
Вет ынде те еш! Перегаш виян лийын,
Келшен, умылен, чон илаш тылана!