Ⴕართული ლექსიკონი. Ⴒექსტის ადაპტაცია თანამედროვე მკითხველისათვის – Ⴇამაზ Ⴋჭედლიძე. Ⴌიკო Ⴙუბინაშვილი

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ გზა, ანუ კუალი, უალაგო ალაგას.

      Ⴀლალო – ჰარალალო, მსოფლიოთ სიმღერის ჩასართავი, რომელიც გარდაუქმნიათ საეკლესიოს გალობისაგან ალლილუია, ვითა რუსული აჲ ლჲული, ლჲული, ამისივე ნაკვეთი არს ოროველი, ჰოროველო.

      Ⴀლალი – ოლოლი.

      Ⴀლამი – მომცრო დროშა, სპარსულად ალამ // ანუ ნიშანი რამე შუბთა ზედა და მისთანათა, ან ნაჭერი რისამე ნიშნად.

      Ⴀლამდარი – მედროშე, ალანდარი.

      Ⴀლანძვა – (ავლანზავ) ნაკვერცხალზედ შეგდება გამოსაცხობის პურისა ან მწვადისა საჩქაროდ, რომ გარედამ დაიწვას და შიგნიდამ უმი დარჩეს.

      Ⴀლაო – ფქვილი დაწვიმული, რომელიც კარგად არ მოიზილება, არც გაღვივდება.

      Ⴀლარვა – (ავლარავ) აქოქლვა, ერთმანერთზედ მიკერება ნაჭერთა გამოჭრილის ტანისამოსითა, რომელსაც შემდგომად დაედება სარჩული და დალიანდაგდება.

      Ⴀლატა – ალა, საფქვილე ალა {წისქვილის საფქვილე კასრი.

      Ⴀლაფი – ნაშოვარი საქონელი ჟამსა ბრძოლისასა.

      Ⴀლაფობა – (ვალაფობ) აკლება, დატაცება, აფორიაქება.

      Ⴀლაფი – მეფქვილე, ფქვილის მოფარდული.

      Ⴀლაწოდა – უშვერად მაღალი.

      Ⴀლდატი – ალქატი, ანუ.

      Ⴀლერდი – (ბალ.) იონჯა, ნედლი ბალახი.

      Ⴀლერსი – საამო სიტყვა, საამოვნო ლაპარაკი (ვუალერსებ, ვეალერსები) სიამოვნით შემთხვევა, შეტკბობა.

      Ⴀლვა, ალვახაზი – პუნგია, მოდუღებული და დაზელილი თაფლი საჭმელად.

      Ⴀლვისხე – სარო, კჳპაროზი.

      Ⴀლთაფა – აბრაკი, წურწუმა.

      Ⴀლი – ცეცხლის ნივთი ზეაღმავალი და მანათობელი.

      Ⴀლი – მინდორთა და ტყეთა შინა ავი, მავნე, ქაჯი, (მდაბიონი ესრეთ ჰგონებენ და იმერნი უხმობენ ჭიმკად).

      Ⴀლიზი – გამოუწვავი აგური.

      Ⴀლიკაპი – დანდალი, ხის აღვირი.

      Ⴀლიონი – დილის სინათლის გამოჩენა უწინარეს მზის ამოსლჳსა (Ⴃილასთან ნახე).

      Ⴀლიოქოთი – არეულება, ამბოხება.

      Ⴀლისარჩული – СКАЧАТЬ