Муҳаббат йўлида. Закирджан Халмухаммад-оглы Фуркат

Чтение книги онлайн.

      Менинг бир лайливаш ишқида мажнунлуғ шиоримдур,

      Жунун аҳли эрур ёрим, бало дашти диёримдур.

      Баҳор айёми саҳрода очилғон лолалар эрмас,

      Юзи ҳажрида ҳар бир қатра қонлиғ ашкборимдур.

      Чаманда ғунча деманг, қонға тўлғон таҳ-батаҳ бағрим,

      Эмас наргис, анинг йўлида чашми интизоримдур.

      Қаронғу кеча эрмас, тийра бахтим, таҳ-батаҳ ҳолим,

      Сочи савдосидин токим қораргон рўзгоримдур.

      Қаю ерда хазонлиғ барг ё парри самон бўлса,

      Менинг ғурбат аро ғам бирла сарғарғон узоримдур.

      Ер узра поймол ўлғон эмастур сояйи девор,

      Йиқилган чарх зулми бирла жисми бемадоримдур.

      Агар ёр остони узра бир афтода кўрсанглар,

      Қуюнларким, кўнгул отлиғ хароби хоксоримдур.

      Фалакда раъд, барқ этманг гумон, ул ой фироқинда,

      Менинг савти фиғоним бирла оҳи пуршароримдур.

      Шаҳид ўлсам, бошоқлиғ ўқини бошимға қўйғайсиз,

      Ўзи мил-у, ёнар пайкони бир шамъи мазоримдур.

      Муҳаббат йўлида бир неча расвойи жаҳон бўлдим,

      Биҳамдиллаҳки, бу дунёда топгон эътиборимдур.

      Фиғоним эшитиб, аҳбоблар қошинда сўрганда,

      На бўлғай десалар, Фурқат деган бир беқароримдур.

      Биз, истиғно эли, қичқирмоғон маъвоға бормасмиз,

      Агарчандики хирман айласа дунёға бормасмиз.

      Агар лаб ташна қолсак филмасал саҳройи оламда,

      Малолат зоҳир этса, мавж уран дарёға бормасмиз.

      Умид этгонимиз аксар саодат бўтаи ҳақдин,

      Агарчи мис эрурмиз, қиммати тиллоға бормасмиз.

      Ҳамиша лоф урармиз халқ аро Фарғона мулкида,

      Бағоят табъимиз озода деб, ҳар жоға бормасмиз.

      Ҳаво лойиға ботган моуманлик дўсти худбинким,

      Ўшандоғ кам зарофат маскани аъдоға бормасмиз.

      Биз эллар – фақр элимиз, парча нонға сабр айлармиз,

      Ғараз дунё учун Искандару Дороға бормасмиз.

      Эмасдур онча асбоби жаҳонға фикримиз Фурқат,

      Вале кетгунча жуз андишаи фардоға бормасмиз.

      Кошки бир ерда бўлсак эрди жонон иккимиз,

      Кўзи шум ағёрлардин анда пинҳон иккимиз.

      Ҳар замон даврон жафосидин қилибон бода нўш,

      Мастликдин айласак қайғуни яксон иккимиз.

      Ул замон сайри гулистон айласак қўл ушлашиб,

      Рашкдин айлаб гулу булбулни яксон иккимиз.

      Даҳрнинг озоридин масти хароботий бўлуб,

      Тарки ҳуш айлаб, бўлуб ул ерда ҳайрон иккимиз.

      Қумриларни доғи ҳижронга гирифтор айлабон,

      Ерга помол айласак сарви хиромон иккимиз.

      Ногаҳондин азми бозор айлаб, эй жон, шавқ ила,

      Солиб олам аҳлига кўб шўру тўфон иккимиз.

      Камтарин Фурқат бу янглиғ муддаоға етмади,

      Кошки бир ерда бўлсак эрди, жонон иккимиз.