İnsandır Bizim Adımız. Kâzim Meçiev

Чтение книги онлайн.

      İki gözünü defterine dikti o,

      Yıldızlara – yedi göğe baktı o.

      Yedi göğün iznini doğru çekdi,

      Gördüklerini onlara açık etti.

      Dedi: ‘Gökde yeni çıkan yıldız var,

      Şükredelim: Parlak izi, yolu var.

      İzin vardır hem kıza, hem oğlana,

      Dua eder nasibine sevinen.

      Ulu Allah”tan böyle izin çıkmıştır,

      Gökte size iki bala doğmuştur.

      Vakit gelir, iki oğlan doğarsa,

      Doğru olur dostlar gibi kalsalar.

      Bir kaseye alıp sular içerler,

      Ahir zaman dünyayı bilirler.

      Yürekleri açık olsun bir birine ,

      Temiz olsun ümitleri ömürde.

      Kızlar doğsa, tatlı dostluk tatsınlar,

      Bir birini kardeş gibi sevsinler.

      Temiz olsun halleri, davranışları,

      Allah’ıma emanettir canları.

      Ey, bu dünya! Birinize kız doğsa,

      Diğerine oğlan doğsa, nur gibi,

      Onların muradını sorarsınız,

      El sıkışıp akraba olursunuz.

      Gökten gelir iki cana aşk emri,

      Günah olur onlara “hayır’ demek.

      Kız, oğlan da diri diri ölürler,

      Kıyamette davacı olup gelirler.

      Müneccim sözüne kulak asınız,

      Zulmetmede siz cennete gidiniz.”

      Han söyledi; “Allah versin balamı,

      Müjdeye veririm ben sarayımı”.

      Oğlum doğsa vezirimin evine,

      Gönderirim elçileri sevine.

      Hürmet edip, kızını gelin yaparım,

      Kabrimde rahat rahat yatarım.

      Oğlan değil, Allah bana kız versin,

      Duydun, Bahir sen onu gelin yaparsın’.

      Bahir dedi: “Ey hürmetli hanımız

      Denk değildir sanımız ve kanımız.

      Sen beyimsin, ben de senin hizmetçin,

      Hanna kızın denk isteyemem oğluma.

      Sözüne kul, kor sadaka vezirin,

      Öyle açık, helal ise hüznün.

      Han şanına beni uygun görüysen,

      İnsan değil, çok yücesin yerde sen!”.

      Han Babahan sözünü tekrarladı,

      Andımdan ben dönmem, diye açıkladı.

      El sıkışıp Bahir ile anlaştı,

      Ak libaslı alim gördü o işi!

      Allah verdi hana sonunda bala -

      O kendi sevdiğine bulur çare.

      Kız doğdu, nuru aldı güneşten, aydan,

      O güzeli unutamaz gören adam.

      Duyuruldu davulcular davul çalıp,

      Her tarafa haber oldu müjde yayılıp.

      Han gençleşti, uzun sürdü düğünler,

      İsim vermeye ustaları çağırdılar.

      Dört bir yandan akrabalar geldiler,

      Babahan’a dilekler ilettiler.

      Yavrucuğu Bahir yüksek kaldırdı,

      Hürmet verip altın beşik aldırdı.

      Merak edip kızın nur çehresine,

      Bilmediler hangi ismi vermeye.

      Günler geçti, tartıştılar konuklar,

      Şarkıcısı, müneccimi, hepsi var.

      Kitaplarda Zühre’yi gördüler,

      Kızımıza bu layıktır dediler.

      Gözbebeği cevher gibi parlıyor,

      Yeryüzünde böyle güzel olmuyor.

      Yüzünün tazeliği – cennet gülü,

      Sureti – sanki çıkmış sabah günü.

      Kaşları – kalemle mi çekiliyor?

      Sesi ise – sanki bülbül şakıyor.

      Endamı – sudaki narin kamış,

      Dudakları – olgun kızıl çilekmiş.

      Hansarayda hizmet veren insanlar,

      Onu yakın korumaya aldılar.

      Sağ tarafta kırk hizmetçi yer aldı,

      Sol tarafta kırk hizmetçi yer aldı.

      Hekimleri han arattı, getirtti,

      Hanın bahçesine canlılık girdi.

      Bahir’in de büyük idi kıvancı,

      Yaşlılıkta çocuk gelip yol açtı.

      Bala dediğin öyle nuru ile doğa,

      Gelecekse – güneş gibi, nur ola!

      Gökten indi izin mutlu Bahir’e,

      Dedi Bahir sabırlı ailesine:

      Tahir СКАЧАТЬ