Ankara məhbusu. Суад Дервиш
Чтение книги онлайн.
Читать онлайн книгу Ankara məhbusu - Суад Дервиш страница 4
Ancaq bütün bunlara baxmayaraq, irəliki Zeynəbi tam mənası ilə, bütün cizgiləri, bütün xüsusiyyətləri ilə xəyalında canlandıra bilmirdi.
Otağın qapısı birdən açıldı. Başında şapka, ortaboylu bir adam otağa girdi.
– Salam.
– Əleykəssalam.
– Bağışlayın, otaqda olduğunuzu bilmədim. Ona görə qapını döyməmiş içəri girdim.
– Eybi yoxdur.
Həmin adam başından şapkanı çıxarıb, çarpayının üstünə atdı, özü də yanında oturdu.
– Görünür, təzə gəlmisiniz?
– Bəli, indi gəldim.
– Mən düz üç saat bundan əvvəl otaqdan çıxdım, onda siz hələ gəlməmişdiniz.
– Elədir, gəlməmişdim.
– İstanbuldanmı gəlirsiniz?
– Xeyr…
– Ancaq, əminəm ki, istanbullusunuz. Bunu o saat bildim.
– Bəli, istanbulluyam, oraya qayıdacağam.
– İstanbul kimi gözəl bir şəhərdə yaşamış adam, başqa bir şəhərdə necə qala bilər?.. hər halda, oranı çox gəzmiş olarsınız?..
Vəsfi həmin adamın ona başqa suallar verməməsi üçün yerindən qalxıb əlüzyuyana yaxınlaşdı. Əllərini yumağa başladı… Lakin müsahibi hələ də danışırdı:
– Doğrudan istanbullusunuz?.. Gözəl şəhərdir…
Mən İstanbulu yaxşı tanıyıram, bir neçə dəfə orda olmuşam… İki dəfə Sirkəcidə gözəl bir mehmanxanada qaldım…
Vəsfi: «Bu adam heç susmayacaq?»– deyə düşündü. O isə hələ də danışmaqda idi.
– İstanbulda çox xoş günlər keçirtdim. Orada görməli şey çoxdur. Qadınları da olduqca gözəldir ha!..
O, bic-bic gülüb Vəsfiyə baxdı və sözünə davam etdi:
– Düz deyilmi?
– Düz deyirsiniz… Siz ankaralısınızmı?..
– Xeyr, lakin ilin yarısını burada keçirirəm. Kəskində arvadım və bir dəyirmanım var.
Vəsfi əllərini quruladıqdan sonra şapkasını götürdü.
– Gedirsiniz?
– Bəli…
– Ciftliyə, yoxsa Bomantiyə gedəcəksiniz?.. Ankaraya gələn adam bu iki yerdən birində yemək yeməlidir…
Vəsfi cavab vermədi…
– Mən sizə Ciftliyi məsləhət bilirəm. Çox Yaxın deyil, amma taksi ilə getmək olar.
– Eləmi?
– Mən də bu axşam oraya getmək niyyətindəyəm… Orada çox gözəl xanəndələr var. Həm də, allah haqqı, bir-birindən gözəl qızlar. Yəqin ki, siz bunlara əhəmiyyət verməzsiniz. İstanbulda gözəl qızlar görməyə alışmışsınız. Amma, yenə də, Ciftliyə gedin, peşman olmazsınız.
Vəsfi:
– Bəlkə getdim, – deyə gülümsündü.
Amma elə yerlərə getməyəcəyinə əmin idi, çünki ora getməyə nə həvəsi, nə də pulu vardı. Ailəsiz və dostsuz Vəsfi, cibindəki bir neçə lirə ilə iş tapana qədər bir təhər dolanmalı idi.
Vəsfi, gülümsəyə-gülümsəyə ona baxan adama:
– Hələlik, allah əmanətində – dedi.
– Gülə-gülə.
Vəsfi otaqdan çıxdı və yavaşca qapını örtdü.
Bir müddət səkidə qərarsız dayanıb, ətrafına baxdı. Hələ o qədər də gec deyildi, qaranlıq düşməmişdi. Dünən bu saatlarda hələ orada olduğunu yada saldı.
Həbsxana yoldaşları ilə axırıncı dəfə çörək yeyəcəkdi… Vəsfi düşünürdü. İndi Müsləhəddinin həyətdə manqalın üstündə bişirdiyi plovu yeyirlər. Ona plov bişirməyi heç kəs, hətta həbsxana intizamı belə qadağan edə bilməmişdi. Xoca olduğu üçün həbsxana gözətçiləri onun bu şıltaq inadına göz yummuşdular…
Müsləhəddin xoca bundan istifadə edərək hər gün, həvəslə plovunu bişirər, ağzını marçıldada-marçıldada böyük bir iştaha ilə yeyərdi. Onun bu cür plov yeməsi Vəsfini əsəbiləşdirər və həmişə: «Ağzını birdə belə marçıldatsan ağız burnunu əzəcəyəm», – deyərdi. Xoca bu sözlərə qətiyyən acıqlanmazdı: «Haqlısan, oğlum, – deyərdi – Nə edim, bu pis adəti bir il yalqız yaşadığım hücrədə öyrəndim… Yemək yediyimi qulaqlarımla eşitmək mənə çox xoş gəlirdi. Hücrədə tək-tənha qalmadığıma inanan kimi olurdum».
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.