Artemis Faul. Оуэн Колфер

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ style="font-size:15px;">      Yəqin ki, Artemis planetdə yaşayan yeganə insan idi ki, öz qeyri-adi tapıntısından maksimal qazanc əldə etmək istəyirdi. Birincisi o, hələ sehrbazlığa öz uşaq inamını itirməmişdi, ikincisi də bu sehrə sahib olmaq qətiyyəti onun inamını daha da möhkəmləndirirdi. Bu qiymətli xəzinələri sehrli xalqcığın əlindən ala biləcək bir kimsə var idisə o da – ikinci Artemis Faul idi.

      Dublindəki malikanələrinə Artemis Faul və Nökər səhərə yaxın çatdılar. Artemis bilgisayarın arxasına keçmək və Kitabla işləmək üçün səbirsizlənirdi, amma o, əvvəlcə anasına baş çəkməyi qərara aldı.

      Angelina Faul yataq xəstəsi idi. Onun xəstəliyi əri itkin düşdükdən dərhal sonra başlanmışdı. “Hər şeyin səbəbi sinir gərginliyidir, – həkimlər belə deyirdilər. – Heç nə ilə kömək etmək mümkün deyil, yalnız sakitlik və yuxu dərmanları lazımdır”. Anası artıq bir il idi ki, xəstə idi.

      Anasının otağına aparan pilləkənin alt qatında Nökərnin kiçik bacısı Cülyetta əyləşmişdi. Parıltılı kiprik tuşu qızın divarı deşən qaşqabaqlı baxışını daha da ifadəli edirdi. Artemis Cülyettanı artıq bir dəfə bu vəziyyətdə görmüşdü – həmin gün Cülyetta bir sırtıq heyvərəni, pizza daşıyanı supleksləmişdi. “Supleksləmə”, Artemisin başa düşdüyü qədər idman mübarizəsinin fəndlərindən biridr. Qız uşağı üçün tamamilə qeyri-adi məşğuliyyətdir. Nə isə, axı o Nökərlər nəslindən idi…

      – Cülyetta, nəsə baş verib? Cülyetta tələsik başını qaldırdı.

      – Mən çox təqsirkaram, Artemis. Yəqin mən pərdələri yaxşı bağlamamışam. Missis Faul bu gecə gözlərini heç yummayıb.

      – Hm, – deyərək Artemis palıd ağacından düzəlmiş pillələrlə asta-asta yuxarı qalxmağa başladı.

      Anasının vəziyyəti onu narahat edirdi. Anası artıq çoxdan idi yataq otağını tərk etmir və adam arasına çıxmırdı. Lakin digər tərəfdən, əgər o, hansısa sehrli bir yolla həyata qayıtsaydı, Artemisin hüdudsuz azadlığının sonu gələcəkdi. Yenidən məktəbə getmək lazım gələcəkdi və – əlvida, qanunsuz həyat.

      O, ehtiyatla ikitaylı qapını döydü.

      – Ana? Yatmısan?

      Qapının o biri tərəfində nəsə sındı. Gələn səsdən belə başa düşmək olardı ki, sınan nəsə qiymətli bir əşya idi.

      – Yoox, yatmıram! Belə gözqamaşdıran işıqda mən necə yata bilərəm?!

      Artemis kandarı keçməyə risk etdi. Məxmər pərdələr arasındakı çox ensiz yarıqdan solğun işıq zolağı düşərək, qədim, bəzəkli çarpayıya sərt kölgələr buraxırdı. Angelina Faul yumaq kimi büzüşərək çarpayının bir küncünə qısılmışdı; onun solğun əlləri alaqaranlıqda səyriyirdi.

      – Artemis, balacan, sən harada idin? –

      Artemis köks ötürdü. Anası onu tanıdı. Yaxşı əlamətdir.

      – Məktəb ekskursiyasında idim, anacan. Avstriyada xizəklə sürüşürdüm.

      – A-a, xizəklə… – Angelina uzatdı. – Xizəklə sürüşməkdən ötrü necə də darıxmışam! Bəlkə atan qayıdanda, biz hamımız…

      Artemis boğazında qəhər hiss etdi. Lakin hisslərin ona xas olmayan təzahürünün cəld öhdəsindən gəldi.

      – O, mütləq qayıdacaq, anacan.

      – Oğlum, sən bu lənətə gəlmiş pərdələri bağlaya bilərsən? Qorxunc, dəhşətli işıqdır!

      – Əlbəttə, anacan.

      Artemis əlləri ilə yoxlaya-yoxlaya, necə gəldi durmuş paltar sandıqlarını dolanıb keçərək otağın o biri tərəfinə keçdi. O, qəfildən pəncərələri taybatay açmaq istəyi hiss etdi, lakin… Artemis sadəcə bir dəfə də köks ötürdü və pərdələri bağladı.

      – Çox sağ ol, əzizim. Yeri gəlmişkən bu qulluqçudan canımızı qurtarmalıyıq. O, heç bir işə yaramır.

      Artemis dilinin ucunda olan sözləri güclə saxladı. Cülyetta artıq üç ildi onların evində xidmət edirdi və bu müddət ərzində özünü çox yaxşı aparmışdı. Lakin anasının xəstəliyi ona bəzi üstünlüklər verirdi.

      – Əlbəttə, sən haqlısan, ana. Mən çoxdandır bunu etmək istəyirdim. Həm də Nökərnin bir bacısı var, o, bu işin öhdəsindən yaxşı gələr. Deyəsən, mən onun haqqında sənə artıq danışmışam. Onun adı Cülyettadır.

      – Cülyetta? – Angelina üz-gözünü turşutdu. – Hə, hə, adı sanki tanış gəlir. Nə isə, indi bizdə işləyən qızdan pis olmayacaq. O, nə vaxt işə başlaya bilər?

      – Elə bu gün. Qız qonaq otağında gözləyir. Mən Nökərdən xahiş edəcəyəm ki, onu sənin yanına gətirsin..

      – Sən çox xeyirxah oğlansan, Artemis. İndi isə gəl ananı öp.

      Artemis anasının geniş xalatının kölgəsinə tərəf addımladı. Xoş, güclə sezilən ətir hiss etdi – gölməçənin səthində üzən gül ləçəklərindən bu cür ətir gəlir. Angelina Faulun əlləri soyuq və zəif idi.

      – Mənim əzizim… – anası pıçıldadı və bu pıçıltıdan Artemisin tükləri ürpəşdi. – Mən qəribə şeylər eşidirəm. Gecələr. Onlar balışların üzəri ilə sürünürlər, mənim qulaqlarıma girirlər…

      Artemis yenə də qəhərləndiyini hiss etdi.

      – Anacan, bəlkə mən pərdələri açım?

      – Yox! – Anası ağladı və qollarını boşaltdı. – Bircə bunu etmə. Axı o zaman mən onları görərəm!

      – Ana, xahiş edirəm…

      Lakin onu dilə gətirmək faydasız idi. Angelina yenə yatağın uzaq küncünə qısıldı və yorğanı çənəsinədək üstünə çəkdi.

      – O təzə qızı buraya göndər.

      – Yaxşı, anacan.

      – Qoy mənə doğranmış xiyar və su gətirsin.

      – Oldu, anacan.

      Angelina oğluna şübhəli nəzərlərlə baxdı.

      – Bir də ki, bəsdir məni ana deyə çağırdın. Bilmirəm kimsən, amma dəqiq bilirəm ki, mənim balaca Artim deyilsən.

      Artemis qəzəblə gözlərini qırparaq axmaq istəyən göz-yaşlarını saxladı..

      – Əlbəttə. СКАЧАТЬ