Robin Hud. Народное творчество

Чтение книги онлайн.

      Qəfildən meşədən yaşıl paltarlı bir adam çıxıb onlara tərəf gəldi:

      – Hörmətli meşəbəyi, mən baş verənləri eşitdim. Narahat olmayın, biz sizə kömək edərik.

      Meşəbəyi və arvadının gözlərində ümid oxundu.

      – Məncə, bu, Robin Huddur, – meşəbəyi sevinclə dedi. – Hə, bu odur! Biz bəlaya düşmüşük, əziz Robin. İndi neyləyək?

      – Sizə imkanım qədər kömək edərəm, – Robin Hud dedi. – Evinizə gedin. Bu ovu da aparın, bişirib yeyin, səhərə qədər gözləyin. Mənim planım var. Səhər mən sizə baş çəkərəm.

      Robin Hud ov ətini ər-arvada verib onları yola saldı. Ağacların arasında gizlənib şerifin dediklərini eşitmişdi. Tanınmamaq üçün başlıqlı plaş geyinib özünü tir aparan arabaya çatdırdı. Arabanı saxlatdırıb yükdaşıyandan soruşdu:

      – Bu tirləri hara aparırsınız?

      – Londona, – arabaçı cavab verdi. – Orada şerifin vacib bir müştərisi var, ona satacağıq. Amma sözün düzü, bu səfər mənim ürəyimcə deyil. Yol həm uzundur, həm də quldurlarla doludur.

      Robin Hud cibindən pul kisəsini çıxarıb dedi:

      – Yaxşısı budur, gəlin bu şalbanları ikiqat baha qiymətə mənə satın. Mən arabanı və atları da alıram.

      Arabaçı pul kisəsini görən kimi gözləri işıldadı, tez razılaşdı. Robin pulları arabaçının ovcuna qoyub arabaya mindi və yoluna davam etdi.

      Bir dəfə Robin hələ Hantinqton qrafı olanda şerif onu aldadıb saxta pul vermişdi. İndi o da bunun əvəzini çıxmış, arabaçıya saxta qızıllar vermişdi. Robin Hud meşənin içərilərinə girdi, adamlarını çağırıb dedi:

      – Arabanın üstünü budaqla örtüb gizlədin. Atları isə çəmənliyə buraxın. Altı nəfər şalbanların yanında qalıb mənim tapşırıqlarımı gözləsin. Gecə nə etməli olduğunuzu sizə deyəcəyəm.

      Arabaçılar Nottinhemə gəlib əhvalatı şerifə danışdılar. Pulları stolun üstünə tökən kimi şerif hirsindən qıpqırmızı oldu. O öz saxta pullarını tanımışdı.

      – Deməli, Robin Hud məndən qisas alır! Axmaqlar, – deyə arabaçılara qışqırdı. – Mən sizə nə tapşırmışdım! Saxta pul götürməyiniz bəs deyil, hələ atları, arabanı da itirmisiniz! Sabah səhər ikinizi də asdıra-cağam!

      Qulluqçulardan hansısa bu sözləri eşitdi. Qısa zamanda bütün Nottinhemə xəbər yayıldı ki, Robin Hud şerifi barmağına dolayıb. Kimin şeirfdən zəhləsi gedirdisə, bunu eşidəndə sevindi. Xəbər gəlib Robin Hu-dun özünə çatanda o, qəhqəhə çəkib güldü. Amma Uill Skarlet ona bildirdi ki, şerif iki arabaçını sabah asacaq. Robin Hudun üzü ciddiləşdi:

      – Mən razı olmaram ki, mənim zarafatıma görə iki günahsız adamı assınlar. Biz onları mütləq xilas eləməliyik.

      Ertəsi gün şerifin adamları iki arabaçını Şervud meşəsinə gətirib boğazlarına kəndir keçirdilər. Bədbəxtlər elə hay-küy saldılar ki, şerifin adamları onların ölümünü gözləmədən çıxıb getdilər. Yükdaşıyanların rəngi qaralanda qəfildən kəndirlər qırıldı. Onlar yerə yıxıldılar. Bu zaman meşədən yaşıl paltarlı iki adam çıxıb dedi:

      – Bizi başçımız göndərdi ki, sizi xilas eləyək. Sizdən alınan araba da, atlar da hazırdır. Minib Londona gedin. Bir də Nottinhemə qayıtmayın. Başçımız sizə pul da göndərdi. Qorxmayın, bu dəfə pullar saxta deyil.

      Yükdaşıyanlar özlərinə gəlib arabaya mindilər və yola düşdülər.

      Səhər şerif meşəbəyinin evinə gəlib onu evdə tapmadı. Daxmanın qapıları açıq idi. İçəridə heç kəs yox idi. Elə bu zaman bir ox gəlib daxmanın qapısına sancıldı. Oxun ucuna məktub bərkidilmişdi. Şerif məktubu açıb oxudu:

      "Əgər şalbanlarını geri almaq istəyirsənsə, bu gecə meşə kənarındakı təpənin ətəyinə gəl. İmza: yoxsulların və əzilənlərin müdafiəçisi!"