Billikok təpəsinin sirri. Энид Блайтон

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ azmış yelkənli gəmidə torpaq görüb sevincindən qışqırmaq istəyən növbətçi matrosu xatırladırdı. Lakin Culian qışqırmaq əvəzinə sakitcə dedi: – Hə, deyəsən, odur, şimaldakı… Çəpəki qoyulmuş şlyapaya oxşayır… Baxmaq istəyirsiniz?

      Hamı növbə ilə durbini gözlərinə yaxınlaşdırıb şlyapaya oxşayan təpəni diqqətlə nəzərdən keçirməyə başladı.

      – O qədər də uzaq deyilmiş! – Corc gözünü durbindən çəkməyərək dedi. – Baxmaq istəyirsən, Timmi?

      Köpək bu təklifdən qətiyyətlə boyun qaçırdı.

      – O uçan qarğanın istiqamətində kəsə getsək, uzaq olmaz, – Culian durbini yenidən çantasına qoyub dedi. – Yox, əgər bizim elədiyimiz kimi, dolama cığır və yolla getsək, bu, xeyli vaxt alacaq… Yenə buterbrod yemək istəyən var?

      – Hə, – Dik dedi, – əgər qalıbsa. Piroqun da axırına çıxmışıq… Ac olan varsa, nabatlardan sora bilər. Alın!

      Məlum oldu ki, hamı acdır. Timmiyə cəmi bir nabat verdilər – çox şirni yemək itlərə ziyandır.

      – Üstəlik, sən nabatı sormursan, bütöv udursan, – Corc ona izah etdi. – Ona görə də heç bir ləzzət ala bilmirsən.

      – Dincəlmək üçün hələ yarım saatımız da var, – Culian təlimat verdi. – Sizi bilmirəm, amma mən indi böyrü üstə uzanıb gözlərimi yumacağam…

      Uşaqlar otların üstündə yerlərini rahatladılar. Hamısı bir nəfər kimi yuxuya getdi. Elə bil qu tükündən yastıqları, yumşaq döşəkləri vardı. Hətta Timmi də mürgülədi. Bununla belə, itin bir qulağı səsdə idi: yad adam gəlsə, dostlarını təhlükədən xilas edə bilsin. Amma ətrafda sakitlik hökm sürürdü, ins-cins gözə dəymirdi. Uşaqlar dağ yollarında velosiped sürməkdən elə yorulmuşdular ki, yuxu üçün ayrılan vaxtdan on beş dəqiqə sonra oyandılar. Kim bilir, Ennin qolu ilə sürünən böcək olmasaydı, onların istirahətləri nə qədər çəkəcəkdi. Amma böcək Enni oyatdı və o qışqırmağa başladı:

      – Oy, necə böyük, qara böcəkdir! – həşəratı üstündən atan qız saata baxdı və yenidən çığırmağa başladı: – Dik! Culian! Qalxın! Yoxsa bir azdan axşam düşəcək!

      Tezliklə onlar təpə ilə üzüaşağı şütüməyə başladılar. Uşaqların səs-küyü aləmi bürümüşdü. Qarnı doymuş və yaxşıca dincəlmiş Timmi də onlara qoşulub durmadan hürürdü.

      Dünyada tətilin başlamasından yaxşı nə ola bilər ki?!

      Billikok ferması

      Uşaqların heç biri ömründə, yəqin ki, bu qədər velosiped sürməmişdi! Timmi olmasaydı, şübhəsiz ki, onlar Billikok təpəsinə daha tez çatacaqdılar… Bürküdə qaçmaqdan yazıq itin nəfəsi təngiyirdi, ona görə də beşlik iyirmi-otuz dəqiqədən bir dayanmalı olurdu.

      – Heyif ki, o belə böyük və ağırdır, – Enn deyirdi. – Balaca olsaydı, onu növbə ilə velosipedimizdə gəzdirə də bilərdik…

      Billikok təpəsi artıq adi gözlə də yaxşı görünürdü. Bu ərazi, həqiqətən, çox qəribə forması ilə seçilirdi – elə bil yan qoyulmuş qədimdənqalma şlyapa idi. Onun üst hissəsində süpürgə kolları bitmişdi. Aşağıda isə təzə ot örtüyü gözə dəyirdi; bura inəklərin otlağı idi. Qoyunlar isə yuxarıda otlayırdılar; orada bitki örtüyü boy qaldırmasa da, daha sıx görünürdü.

      Təpənin ətəyində bir neçə köhnə tikili – böyük ev, anbar, tövlə, istixanalar gözə dəyirdi.

      – Billikok ferması elə bura olmalıdır, – Culian dedi. – Yaxşı gəldik, afərin bizə! Hələ saat 4 olmayıb, lakin biz artıq ünvana çatmışıq. Təklif edirəm, bu balaca çaydaca yuyunaq. Çox tərləmişik, üst-başımız da toz-torpaq içərisindədir. Timmi, ürəyin istəsə, sən də çimə bilərsən!

      Su sərin idi, adama ləzzət edirdi. Uşaqlar üzlərini, boyunlarını yuyub rahatlaşdılar. Sonra da özünü çaya atmış köpəyə qibtə ilə baxdılar. Uşaqlardan fərqli olaraq it özünü suyun ixtiyarına vermişdi: dalğalar Timminin bədəninə dəyib geri çəkilirdi.

      – Gözəl! – Dik iri cib dəsmalı ilə üzünü silə-silə dedi. – Artıq fermaya daxil ola bilərik. Ümid edirəm, Tobi əziz qonaqlarının gəlişini unutmayıb və vəd etdiyi hər şeyi hazırlayıb.

      Uşaqlar saçlarına sığal çəkdilər, üst-başlarındakı toz-torpağı çırpdılar. Bu o demək idi ki, onlar yeni macəraya tamamilə hazırdırlar.

      Beşlik taladan keçib fermanın darvazasına yaxınlaşdı. Ora aparan yol darısqal, əyri-üyrü idi. Odur ki sürəti azaltmaq lazım gəlirdi.

      Budur, onlar artıq geniş həyətdədirlər – ətrafda toyuqlar dənlənir, balaca, yumru gölməçədə ördəklər üzür, bir az aralıda isə itlər hürüşürdü. Qəfil hansısa küncdən balaca, çəhrayı və şişman bir məxluq düz onların üstünə atıldı.

      – Oy, bir buna baxın! – Enn çığırdı. – Donuz balası! Nə qəşəngdir!.. Sən öz pəyəndən qaçıb gəldin ki, bizi salamlayasan? Qonaqpərvərliyin üçün çox sağ ol! Necə tərtəmizsən!

      Bərkdən zingildəyən donuz balası Timmiyə yaxınlaşdı, it onu görüb geri çəkildi, pəncələri üstə oturdu və təəccüblə bu qəribə məxluqu süzməyə başladı. Bəlkə, bu hansısa tüksüz it növü idi?

      Donuz balası astaca Timmini kənara itələdi, köpək dik atıldı. Culian güldü.

      – Timmi heç cür başa düşmür ki, bu nədir… Deyinmə, Timmi, o sənə heç nə eləyən deyil.

      Lakin köpək özü də artıq bunu başa düşmüşdü.

      – Ey, kimdir orada? Uşaqlar, bura baxın! – çığıran Dik idi, o daha bir balaca məxluqun evdən çıxdığını görmüşdü – bu, oğlan uşağı idi.

      Oğlan dayandı və qonaqları diqqətlə nəzərdən keçirməyə başladı.

      – Qəşəng uşaqdır, – Enn dedi. – Yəqin, Tobinin qardaşıdır.

      Uşağın beş yaşı ancaq olardı, açıq rəngdə qıvrım saçları, iri, qonur gözləri vardı. O da elə böyük qardaşı kimi həmişə gülümsəyirdi – elə bil bu dəqiqə kiminsə yaxasına tırtıl atıb kənara çəkiləcəkdi.

      – Bu donuz balası mənimkidir, – oğlan onlara yaxınlaşarkən belə dedi. – Əlimdən qaçıb. Çağırıram da, gəlmir.

      – Onun adı nədir? – Enn soruşdu. Qız donuz balasını nəzərdə tuturdu.

      – Qıvrım, СКАЧАТЬ