Gözəlçə. Süzanna Şaybler

Чтение книги онлайн.

      – Üç yüz? Bu qədər xərcləməyə imkanım çatar. – O, kətildən enib boş qədəhi Vivyendən almaq üçün ona yaxınlaşdı. Qız başını qaldırdı və heyrətlə Edvarda baxdı. Edvardın ət görmüş pişik kimi iştahla onu süzdüyünü gördü.

      – Çox sağ ol. İndi rahatlanmaq olar.

      Edvard qızın qədəhini yenidən doldurdu. Birdən Vivyen yerindən sıçradı.

      – İndi gəlirəm! – o, çantasını qamarlayıb vanna otağını axtarmağa getdi.

      Vanna otağına iki qapı açılırdı – biri dəhlizdən, o biri yataq otağından. Vivyen mərmərlə döşənmiş, qızılı kranları bərq vuran otağa keçib əllərini yudu, onları tiftikli hamam dəsmalına sildi, sonra çantasındakı plastik qutunu çıxardı.

      – Bu şampanda doğrudan da nəsə var, – o qışqırdı.

      – Sən nə dedin? – Edvard yataq otağından vanna otağına boylandı.

      Vivyen diksinərək çevrildi, Edvardı görəndə özündən asılı olmayaraq yumru qutunu arxasında gizlətdi. Amma Edvard onun hərəkətini güzgüdən gördü.

      – Mən? Mən dedim ki, indi çıxıram, – Vivyen əsəbi halda güldü.

      Edvardı qəfil şübhə bürüdü, o, gözlərini qıyıb qızın üzünə baxdı:

      – Belə elə… əlindəki nədir? Nəyi gizlədirsən?

      – Elə bir şey deyil, – Vivyen karıxdı. Edvardın rəngi boğuldu. Bir saniyədə özünü qıza yetirdi, güzgünün qarşısındakı çantasını götürüb çığırdı:

      – Narkotikdən zəhləm gedir! Cır-cındırını yığ, pulunu götür, rədd ol burdan!

      – Bu hardan çıxdı! – Vivyen Edvardın qarşısından çəkilib sakitcə qapıya tərəf getdi. – Narkotik nədir? Mən onu on dörd yaşımda tərgitmişəm.