Пьесалар / Пьесы. Туфан Миннуллин

Чтение книги онлайн.

      Уйныйк әле, җырлыйк әле,

      Көлик әле кыз чакта;

      Килен булгач көлдермәсләр,

      Утыртырлар почмакта, –

      дип җырлаганнар әбиләребез дә. Ул син, Дамирә, син!

      Дамирә. Ышанмыйм!.. Ышанмыйм мин сиңа.

      Низам. Гаебем юк, Дамирә.

      Дамирә. Ышанмыйм!..

      Низам. Телисеңме, ант итәм?

      Дамирә. Көнгә әллә ничә ант итәсең.

      Низам. Сиңа биргән антым берәү генә. Телисеңме, каршыңа тезләнәм? Низамның адәм хурына калып, мескенләнеп тезләнеп торуын телисеңме? Тезләнәм.

      Дамирә. Ышанмыйм.

      Низам. Дамирә!.. Ышана идең бит миңа. Нишләдең син, нишләдең?! Кемнәр синең йөрәгеңдә шик уятты?!

      Дамирә. Кызлар егетләргә ышанмаска тиеш, дип әйтә идең, дөрес икән.

      Низам. Җүләр ни сөйләмәс. Җүләр бит мин, шыр тиле. Шул тилелегем аркасында Ризванга ияреп юри генә ант иттем. Ризванның ачуын чыгарыр өчен, аңардан көләр өчен, юри Алинә белән сөйләштем. Болай буласын белгән булсам… Икенче тапкыр… Ак тәүбә, кара тәүбә… (Еламсыраган тавыш белән.) Дамирә!..

      Дамирә (еларга җитешеп). Нәрсә, Низам?..

      Низам. Дамирә!..

      Дамирә. Низам!..

      Низам. Дамирә!..

      Дамирә. Низам!..

      Низам. Гафу итәсеңме?

      Дамирә. Белмим.

      Низам. Бел инде, Дамирә.

      Дамирә. Казанга кайткач сөйләшербез, Низам.

      Низам. Ай-яй-яй-яй-яй!..

      Дамирә. Озакмыни?

      Низам. Бик озак, Дамирә. Аңарчы үләм мин.

      Дамирә. Үлмисең, Низам… Син егетләргә биргән антыңда тор, Низам. Бер кыз белән дә сөйләшмә, бер кызга да карама. Кич җиткәч, палатка эченнән чыкма.

      Низам. Көләсеңме?

      Дамирә. Чынлап әйтәм.

      Низам. Әгәр чынлап әйтсәң, синеңчә эшләрмен, Дамирә. Чатыр эчендә гел сине генә уйлап ятармын. Әгәр дә син тагын килсәң нишләрмен?

      Дамирә. Бүтән килмәм.

      Низам. Үзем барырмынмы?

      Дамирә. Хатлар гына язарсың. Синең хатларыңны уку рәхәт булыр.

      Низам. Рәхмәт, Дамирә!