Στρες Και Τραύμα Σε Καιρό Πανδημίας. Paul Valent

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ άτομα ετησίως χάνουν τη ζωή τους εμπλεκόμενα σε τροχαία δυστυχήματα, με 1,25 εκατομμύρια να σκοτώνονται παγκοσμίως. Επιπλέον, 50.000.000 άτομα τραυματίζονται σοβαρά σε ολόκληρο τον κόσμο για τον ίδιο λόγο. Υπό κάποια έννοια, τα θανατηφόρα αυτά περιστατικά αποτελούν μια χρόνια πανδημία χαμηλής βαθμίδας.

      Οι θάνατοι που οφείλονται σε τροχαία συνιστούν ένα άριστο παράδειγμα αποφυγής και απαξίωσης της ψυχολογικής σκοπιάς των καταστροφών. Ιστορικά, όσοι επιζώντες προσφεύγουν στη δικαιοσύνη κατηγορούνται για «νεύρωση αποζημίωσης», ενώ παραγκωνίζονται σχεδόν απολύτως οι ψυχολογικοί παράγοντες που ευθύνονται για την πρόκληση των δυστυχημάτων.

      Πράγματι, μια ενδελεχής εξέταση τόσο των θυμάτων όσο και των υπαιτίων των τροχαίων δυστυχημάτων αποκαλύπτει ένα ευρύ φάσμα σωματικών, ψυχολογικών και κοινωνικών δυσλειτουργιών (Valent, 2007).

      Φυσικές καταστροφές

      Οι φυσικές καταστροφές όπως οι πυρκαγιές, οι πλημμύρες και οι σεισμοί είναι συνήθως φαινόμενα τοπικής εμβέλειας τα οποία δεν απειλούν το λοιπό πληθυσμό και όπου συρρέει ταχύτατα εξωγενής βοήθεια προκειμένου να συντρέξει τα θύματα.

      Πιθανώς αυτού του είδους οι καταστροφές να αποτελούν τις μαζικές τραυματικές εμπειρίες που έχουν περισσότερο ερευνηθεί επιστημονικά. Έτσι προέκυψε ότι τα τραυματικά γεγονότα εμφανίζουν διάφορα στάδια, την πρόδρομη φάση (προκαταστροφική φάση), τη φάση κρίσης (φάση καταστροφής), τη φάση αντιμετώπισης (μετακαταστροφική φάση) και τέλος, τη φάση ανάκαμψης ή αναδόμησης. Είναι επίσης γνωστό πως η αντιμετώπιση των εκτάκτων αυτών περιστατικών επεκτείνεται φέροντας και δευτερεύοντα θύματα, όπως στην περίπτωση των συνεργείων διάσωσης και των παιδιών, ενώ δύναται να απλώνεται ακόμη και από γενεά σε γενεά.

      Σε γενικές γραμμές, η θνησιμότητα και νοσηρότητα κάθε μορφής ασθενείας αυξάνονται κατ’ αναλογία με τη βαρύτητα και τη διάρκεια της εκάστοτε ψυχικής καταπόνησης και τραύματος, έχοντας υπόψη πως η φύση εκείνου που βιώνουν οι επιζώντες, τα δευτερεύοντα θύματα και οι κοινότητες ποικίλει κατά πολύ, βάσει των φυσικών, ψυχολογικών και κοινωνικών προοπτικών.

      Οι πρώιμοι ερευνητές συνάντησαν, για παράδειγμα, εγγενή συμπτώματα Διαταραχής Μετατραυματικού Στρες (PTSD), όπως η αναβίωση της κρίσης, αλλά και σύγχυση, απάθεια, πόνο, κατάθλιψη, «σύνδρομο του επιζώντος», ντροπή, απόγνωση, αποστασιοποίηση και αγώνα αναζήτησης νοήματος.

      Έπειτα από τις δασικές πυρκαγιές στην Αυστραλία την πρώτη Τετάρτη της Σαρακοστής, ο Valent (Valent, 1984, 1998b) κατηγοριοποίησε τις ποικίλες αυτές αποκρίσεις με βάση τις βιολογικές, ψυχολογικές και κοινωνικές εκδηλώσεις των ενστικτωδών κινητηρίων μηχανισμών επιβίωσης που διαπερνούν το χρόνο, τον τόπο και τα άτομα και λαμβάνουν έως και πνευματικές διαστάσεις. Λόγου χάρη, ένας άνδρας πίστευε πως μέσα στις φλόγες εμφανιζόταν ένας άγγελος, του οποίου τα φτερά ήταν έτοιμα να τον τυλίξουν. Ένα παιδί νόμιζε πως η θυμωμένη μητέρα του ήταν μια μάγισσα και πήρε ένα μαγικό χάπι προκειμένου να διώξει τη μοχθηρία της μακριά.

      Οι φυσικές καταστροφές έχουν αναδείξει το γεγονός πως οι μονάδες επέμβασης επηρεάζονται εν γένει, ιδίως СКАЧАТЬ