Daddy's Hobby. Owen Jones

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ een vriendelijke boer te trouwen. Waarschijnlijk zou ze in dit scenario genoegen moeten nemen met een oudere man, waar ze voor zou zorgen, als hij aardig was tegen haar dochter.

      Als ze in haar dorp was gebleven, zou ze nu ongeveer twaalf jaar getrouwd zijn geweest met een boer van haar eigen leeftijd en drie of vier kinderen hebben. Niet dat zo’n leven slecht zou zijn geweest, maar ze had moeten vertrekken en nu zei ze tegen zichzelf dat ze blij was dat ze niet vastgeketend was aan de routines van een huis en een boerderij, terwijl ze de wereld aan haar voorbij zag gaan op een televisiescherm.

      Ze had vrienden die direct na hun schooltijd voor het huwelijksleven hadden gekozen, en ze had het gevoel dat de meesten van hen jaloers waren op haar speelmeisjes levensstijl, haar rekken vol met mooie kleding en haar verhalen en foto’s van prachtige locaties met rijke, gul e buitenlanders, die er niet twee keer over na hoefden te denken om zo veel uit te geven aan een enkele maaltijd, een fles wijn of een cadeautje, waar de meesten boeren een maand voor moesten werken.

      Haar dorpsvrienden en -familie hadden respect voor wat ze had gedaan, ondanks de manier waarop ze ervoor had gekozen om het te doen. Ze werden niet gehinderd door de westerse moraal. Vaak waren het juist de vrouwen van die mannen die naar Thailand kwamen om meisjes zoals zij te ontmoeten, die haar veroordeelden of ‘medelijden met haar hadden’. Ze had geen tijd voor hen of hoe ze dachten.

      Zouden zij haar levensstijl financieren en voor haar moeder en dochter zorgen als ze niet deed wat ze deed? Als wat ze deed zo verkeerd was, zou ze daar op een dag zelf voor betalen in Karma. Daar had ze geen probleem mee; zolang haar oudere moeder en bijna tienerdochter maar in orde waren. ‘Doe goed, krijg goed. Doe fout, krijg fout’ was haar motto, en het motto van de monniken. En wat goed genoeg was voor de monniken was ook goed genoeg voor haar.

      In haar dromerige toestand was ze Ali vergeten, en nu bevond ze zich naast hem, met zijn arm die zich om haar middel wikkelde en haar zachtjes het restaurant binnen duwde.

      ‘Ach ja,’ dacht ze, ‘het is een gratis lunch’ en Lek, zoals de meeste Thaise vrouwen, was erg terughoudend om een maaltijd af te slaan.

      Ze zaten in het met airconditioning gekoelde gedeelte aan de linkerzijde van het restaurant, en Lek bestelde loempia’s en viskoekjes om te beginnen, gevolgd door een grote Rode Snapper, die bereidt werd in een visgerecht direct aan tafel, en gekookte Jasmijn rijst.

      Lek demonstreerde haar gastronomische expertise en tafelmanieren door een perfecte combinatie van sauzen te bestellen voor het voorgerecht, Ali te helpen bij het ontgraten van de vis en door te adviseren in het koken van de vis, terwijl ze tegelijkertijd haar eigen voedsel at.

      Ze aten een goede maaltijd, maar spraken nauwelijks, wat evenzeer te wijten was aan de slechte beheersing van de Engelse taal, de spanning tussen hen en hun kater. Toen ze

      vijfenveertig minuten later hun eigen weg gingen, waren beiden blij dat de relatie op een vriendelijke manier was geëindigd.

      Lek zag Ali rechts afslaan, vermoedelijk om terug te gaan naar zijn hotel bij Soi 9. Ze zwaaide naar hem en waagde zich toen de drukke Second Road op, waar ze kriskraste tussen de tiental en motortaxi’s en Baht bussen die bij de stoplichten stonden te wachten.

      Ze ging rechtsaf de Pattaya Klang op en liep de tweehonderd meter oostwaarts, ondertussen kijkend in de etalages, tot de volgende afslag rechts, Soi Buakhao. Ze berekende dat ze genoeg voorzorgsmaatregelen had genomen om Ali van zich af te schudden, als hij al had besloten haar te volgen. Ze hield niet van mannen die wisten waar ze woonde.

      Ze was zo gelukkig dat ze er van straalde. Ze had het gevoel dat iedereen kon zien hoe gelukkig ze was. Ze was in een lastige, potentieel gevaarlijke situatie beland, omdat ze niet naar haar instincten had geluisterd, maar ze had de slechte hand die ze had gekregen gespeeld, zoals in een echt pokerspel, en was er met evenveel geld uit gekomen als vele Thais in een maand verdienen, en ze had nog goed gegeten ook.

      Lek wachtte op de kruising van Soi Buakhao en Pattaya Klang op een Baht bus om haar naar huis te brengen, maar ze veranderde van gedachten en besloot de hoek om te lopen naar de Thaise markt, tegenover het Naam Chai Restaurant, en een nieuwe rok te kopen om haar geluk te vieren. Het was een zeer warme middag in juni, maar de markt was levendig, zoals bijna altijd het geval was. Lek huppelde langs de fruitkraampjes aan de voorkant en kocht hier en daar wat fruit, pratend met de markthandelaren en medeklanten, op weg naar de kledingkramen aan de achterkant.

      Ze bracht vijfenveertig minuten door met haar favoriete bezigheid, winkelen, voordat uiteindelijk haar oog viel op een mooie witte rok met haar Westerse sterrenbeeld geborduurd in pail etten op de dij aan de voorkant. De rok was zo’n 35 centimeter lang, precies de goede lengte om te kunnen pronken met haar mooie benen. Het sterrenbeeld op haar dij zou mannen uitlokken om nog verder omlaag te kijken, en omdat de rok wit was, zouden haar gebruinde benen er nog aantrekkelijker uitzien.

      Ze was een Leeuw, geboren begin augustus en hoewel ze niet veel wist over de westerse astrologie, dacht ze dat ze een typische vrouwelijke Leeuw was. Ze had gelezen dat Leeuwen agressief en dominant waren, maar dat gold volgens haar al een voor de vrouwtjes. Het was immers de vrouwelijke leeuw die de prooi achtervolgde en doodde.

      Mannelijke leeuwen sliepen vooral veel en eisten eerst te eten op.

      De mannelijke leeuwen gingen alleen aan het werk als er een roofdier of rivaal op het toneel kwam, en dan vochten ze al een voor de egoïstische verdediging van hun nageslacht en hun vrouwen - ze verdedigden niet noodzakelijkerwijs hunzelf. Wat een grap!

      Ze kocht ook een korte witte blouse, die bij elkaar gebonden werd bij de tail e, om de outfit af te maken. Toen sprong ze in een Baht taxi richting huis.

       2 DE HUISGENOTEN

      Lek gaf de chauffeur vijf Baht voor de rit, en sprong toen lichtvoetig de bus uit, alvorens de weg over te steken en naar het oude, maar onlangs gerenoveerde woonblok, waar haar appartement zich bevond, te lopen. Ze liep de drie trappen op en luisterde aan de deur. Er was geen geluid te horen, dus ze rommelde in haar tasje en haalde haar sleutel tevoorschijn.

      Het was pas half twee, dus de meisjes sliepen waarschijnlijk nog steeds - ze stonden zelden op voor twee uur.

      Ze liet zichzelf langzaam en stil binnen en deed de deur achter zich dicht. Lek kon het tweepersoonsbed met twee figuren onder de lakens zien en hoorde ze zachtjes snurken. Ze ging op handen en knieën zitten en kroop naar het voeteneind van het bed, waardoor ze

      onder hun gezichtsveld bleef. Ze legde de sinaasappels die ze op de markt had gekocht naast haar vriendinnen neer. Eerst stopte het snurken en toen keken haar vrienden verbaasd op. Lek sprong op het bed en maakte zoveel mogelijk lawaai. Ze sprong op haar vriendinnen en trok de lakens van ze af.

      Ze begonnen mee te springen, schreeuwend als verlegen schoolmeisjes. Toen knuffelden ze in een driehoek en stuiterden lachend op het bed. De drie meisjes kenden elkaar al hun hele leven. Ze waren opgegroeid in hetzelfde deel van hetzelfde dorp en waren naar dezelfde school en dezelfde Wat gegaan - zoals hun ouders al emaal een generatie eerder hadden gedaan. Ze waren ook al emaal ongeveer even oud, met nog geen jaar verschil, hoewel Lek technisch gezien de oudste was. Ze was ook de wijste en snelste leerling en Goong en Ayr erkenden dit door de hoge achting die ze voor haar hadden.

      Ze noemden haar ‘grote zus’, en zij noemde hun ‘mijn lieve kleine zusjes’, en ze zorgden al emaal voor elkaar alsof ze de enige familie waren die ze ooit in de hele wereld hadden gehad. Er was maar één persoon toegestaan om die driehoek te breken, en er een vierkant van te maken, en dat was Mama San, de baas en eigenaresse van ‘Daddy’s Hobby’, de bar waar ze al e drie werkten, en die ook uit hun dorp СКАЧАТЬ