Бабалардын Урпагы. 3 китеп. Кадыр Абакиров

Чтение книги онлайн.

      Ак булутка умтулган,

      Туягың жок болсо да,

      Тукумубуз эле деп,

      Туугандарың эскерет,

      Жарыгыбыз эле деп,

      Жакындарың эстешет.

      Бирок сенин атагың,

      Калып алды аскаңда.

      «Сулайман ушчу аска»,– деп,

      Биз карайбыз дайыма.

      ***

      Кара куш деген кырааным,

      Карагай черди мекендейт.

      Уясын салды зоокага,

      Уямда тынчтык болсо,– дейт,

      Кара куш салган уяга,

      Каргалар учуп көп келди.

      Куркулдап учуп айланып,

      Кузгундар тынчтык бербеди.

      Уясын таштап куш кетти,

      Уяга шамал карды үйөт.

      Кара куштан кабар жок,

      Каргалар учуп жүрүшөт.

      Асканы таштап куш кетти,

      Албуут шамал чамынат.

      Кубаттуу куш байкалбайт,

      Кузгундар тарпты аңдышат.

      ***

      Курумшудан төрт уул бар,

      Куу турмуш изин улаган.

      Төгөрөктүн төрт бурчуна,

      Төртөөнөн жол уланган.

      ***

      Ураалынын беш уулу,

      Беш күлүк ат байлаган.

      Беш күлүк атты таптаган,

      Беш жигит чыкты жараган.

      ***

      Койсойбостон алты уул бар,

      Бай болуп өстү тукуму.

      Ага-иниге кеңеш берип,

      Канай болчу улугу.

      ***

      Кошубай ата төрт күлүктү,

      Төрт уулуна мингизген.

      Тагдыр деген ушул деп,

      Жигиттер кетти жол издеп.

      ***

      Кээде бар да кээде жок,

      Бу дүйнөбүз чакчалакей.

      Абылайдан экөө бар,

      Калпак жана Кетирекей.

      ***

      Көк кашка күлүктү,

      Тынай таптап жүрүүчү,

      Көп жарышта байге алган,

      Аргымак эле алкынган,

      Далай-далай күлүктү,

      Дайнын артка таштаган.

      Кай бири узун кеп кылып,

      Карылар аны мактаган.