CHŁOPIEC Z LASU. Harlan Coben

Чтение книги онлайн.

      Rozdział 3

      – Nazywa się Naomi Pine – powiedział Matthew.

      Siedzieli na tylnym siedzeniu należącego do Hester cadillaca escalade. Matthew jechał pociągiem do Nowego Jorku godzinę, z przesiadką na Frank Lautenberg Station w Secaucus, ale Hester uznała, że szybciej i roztropniej będzie go odwieźć do Westville samochodem. Nie było jej tam od ponad miesiąca, o wiele za długo, więc mogła jednocześnie pomóc swojemu zaniepokojonemu wnukowi i spędzić trochę czasu z nim i jego mamą, starając się upiec dwie pieczenie na jednym ogniu, albo, jak mówią Anglicy, zabić jednym kamieniem dwa ptaki, co jeśli się zastanowić, było naprawdę dziwaczną i okrutną metaforą. Rzucasz kamieniem, zabijasz dwa ptaki… i to ma być coś dobrego?

      Patrzcie tylko, rzucam kamieniem w pięknego ptaka. Dlaczego? Dlaczego ktoś miałby to robić? Nie wiem. Jestem chyba psychopatą i kurczę… jakimś cudem trafiłem dwa ptaki! O rany! Ubiłem dwa ptaki!

      – Babciu?

      – Ta Naomi… – Hester oddaliła od siebie głupie myśli – jest twoją przyjaciółką?

      Matthew wzruszył ramionami, jak potrafią to robić tylko nastolatki.

      – Znam ją jakby od szóstego roku życia.

      Nie odpowiedział wprost na jej pytanie, ale machnęła na to ręką.

      – Jak dawno temu zaginęła?

      – Jakby od tygodnia.

      Jakby od tygodnia. Jakby od szóstego roku życia. Te „jakby” i „no wiesz” doprowadzały Hester do szaleństwa, ale nie był to odpowiedni moment, by się czepiać.

      – Dzwoniłeś do niej? – zapytała.

      – Nie znam jej numeru.

      – Szuka jej policja?

      Wzruszenie ramion nastolatka.

      – Rozmawiałeś z jej rodzicami?

      – Mieszka ze swoim tatą.

      – Rozmawiałeś z nim?

      Matthew skrzywił się, jakby był to najbardziej absurdalny pomysł pod słońcem.

      – To skąd wiesz, czy nie jest chora? Albo nie wyjechała na wakacje czy gdzieś indziej?

      Cisza.

      – Dlaczego uważasz, że zaginęła?

      Matthew wbił po prostu wzrok w okno. Tim, od wielu lat pracujący u Hester jako jej osobisty kierowca, zjechał z drogi numer 17 do centrum Westville, w New Jersey, niecałe pięćdziesiąt kilometrów od Manhattanu. W polu widzenia pojawiły się góry Ramapo, które, bądź co bądź, należą do Appalachów. Wspomnienia, jak to mają w zwyczaju, zaczęły się zakradać i kąsać Hester.

      Ktoś powiedział jej kiedyś, że wspomnienia bolą, a najbardziej te dobre. Z biegiem lat zdała sobie sprawę, że to szczera prawda.

      Hester i jej nieżyjący mąż, Ira – zmarł przed siedmiu laty – wychowali trzech synów na „górskim przedmieściu” (tak je nazywali) Westville w stanie New Jersey. Ich najstarszy syn, Jeffrey, był chirurgiem szczękowym i mieszkał teraz w Los Angeles ze swoją czwartą żoną, Sandy, agentką nieruchomości. Sandy była pierwszą z czterech żon, która nie była od niego nieprzyzwoicie młodsza i nie pracowała wcześniej jako pomoc dentystyczna w jego gabinecie. Zawsze to jakiś postęp, łudziła się Hester. Środkowy syn, Eric, pracował, tak jak jego ojciec, w mgławicowym świecie finansów – Hester nigdy nie wiedziała, co tam właściwie robili, czy to jej mąż, czy syn, poza przesuwaniem sterty pieniędzy z A do B, aby umożliwić C. Eric miał ze swoją żoną Stacey trzech synów, których zmajstrowali, podobnie jak Hester i Ira, w dwuletnich odstępach. Rodzina przeniosła się niedawno do Raleigh w Karolinie Północnej, obecnie bardzo atrakcyjnej miejscowości.

      Najmłodszy syn, David – prawdę mówiąc, ulubieniec Hester – był ojcem Matthew.

      – Kiedy mama wraca do domu? – zapytała wnuka.

      Jego matka, Laila, pracowała, tak jak jego babka, w dużej kancelarii prawnej, ale specjalizowała się w prawie rodzinnym. W trakcie studiów na Uniwersytecie Columbia odbywała staż u Hester i tak poznała jej syna.

      Laila i David zakochali się w sobie praktycznie od pierwszego wejrzenia, wzięli ślub i mieli jednego syna, Matthew.

      – Nie wiem – odparł chłopak. – Chcesz, żebym wysłał jej esemesa?

      – Jasne.

      – Babciu?

      – Co, skarbie?

      – Nie mów o tym mamie.

      – СКАЧАТЬ