Tygiel zła. James Rollins

Чтение книги онлайн.

      – Sigma – wyszeptał Gray.

      Nie gasząc symbolu na ekranie, Painter odwrócił się do Graya.

      – To nagranie odkrył Interpol zaledwie osiemnaście godzin temu. Znalazł je policyjny ekspert komputerowy, który przeszukiwał laboratorium Mary Silviery na uniwersytecie. Wygląda na to, że kobiety z Bruxas uczestniczyły w sympozjum w Coimbrze i przyszły do uniwersyteckiej biblioteki, żeby obejrzeć demonstrację programu Mary Silviery, kiedy zostały napadnięte.

      – Gdzie jest ta Silviera?

      – Znikła. Jej pracy nie ma w laboratorium.

      – Myślisz, że została zabita? Porwana? – Gray pomyślał o swoim zrujnowanym domu w Takoma Park.

      – Nie wiadomo. Ale ze swojego laboratorium mogła oglądać cały atak jak z miejsca w pierwszym rzędzie, nawet wezwała służby ratownicze. Zanim dotarły do laboratorium, już jej nie było. Uważa się, że przestraszyła się i uciekła.

      I zabrała swoją pracę ze sobą, pomyślał Gray.

      Painter wskazał grecką literę, wciąż świecącą na monitorze.

      – Może tylko mi się zdaje, ale to wygląda jak wołanie o pomoc.

      – Jak wezwanie dla Batmana – wtrącił Kowalski.

      Dyrektor go zignorował.

      – Tylko że ja nie wierzę, że wezwanie pochodziło od Mary. Jak mówiłem, ta dziewczyna nie miała pojęcia o zaangażowaniu DARPA. A nawet gdyby wiedziała o DARPA, nie mogła wiedzieć o Sigmie.

      Kowalski podrapał się po głowie.

      – Więc kto, u diabła, to wysłał?

      – Program Mary – odpowiedział Gray. – Jej SI.

      Painter kiwnął głową.

      – Możliwe. W którymś momencie, ciekawa swojego pochodzenia, SI mogła dosłownie prześledzić pieniądze aż do DARPA, jej pośredniego twórcy… a potem do nas, by szukać pomocy u zespołu szybkiego reagowania DARPA.

      Innymi słowy, zawołała jednego z rodziców.

      – Zważywszy na moc obliczeniową potrzebną do zbudowania prostej MSI – ciągnął Painter – teoretycznie mogła tego dokonać w ciągu kilku sekund. Więc kazałem Jasonowi sprawdzić nasz system. Podczas tej minuty czy coś koło tego, kiedy program działał, coś przełamało nasze firewalle i przeszło przez nie jak duch, nie podnosząc alarmu. Trwało to niecałe piętnaście sekund.

      Program SI Mary.

      Gray zauważył następną niepokojącą korelację.

      – Nagranie ataku w bibliotece… – powiedział. – Zostało odkryte osiemnaście godzin temu… tego samego dnia, kiedy nas napadnięto.

      – Powtarzam, to wszystko może się okazać zbiegiem okoliczności – ostrzegł Painter. – Wciąż jeszcze badam różne tropy.

      Gray nie potrzebował dalszego przekonywania.

      – To nie jest zbieg okoliczności – oświadczył stanowczo. – Ktoś rozpoznał ten symbol i dopadł nas, zanim mogliśmy zacząć działać.

      – To ma sens – poparł go Kowalski. – Najlepszą obroną jest porządny atak.

      Poważne spojrzenie Paintera spoczęło na Grayu.

      – Ale tylko jedna osoba zna prawdę.

      – Kat – rzucił komandor.

      A ona jest w śpiączce.

      4

      Waszyngton, USA

      25 grudnia, godzina 2.18 czasu miejscowego