Ultrasatyn 3. Elsa Winckler

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ stadige bewegings laat Bianca haar hande teen sy sye afgly.

      Gideon se lyf ruk effens.

      Twee kan mos dié speletjie speel.

      Hy sit sy hand op hare om haar te keer.

      Bianca lag en fluister langs sy oor: “Bang?”

      Hy skud sy kop. Sonder om haar te antwoord, versnel hy.

      Haar rooi naels grawe dieper in sy T-hemp.

      “Gaan jy saam met my troue toe, Bene?” vra hy oor sy skouer.

      Nóú vra hy haar. Hy het sommerso saam met Tess langs die boodskap gestuur en nie eens die moeite gedoen om haar self te vra nie.

      “Ek besluit nog,” lag sy by sy oor. “Wat is dit vir jou werd?”

      “Ek sien nie jou date nie. Tensy dit is wat jy in daardie moewiese tas gepak het.”

      Bianca lag.

      “Laat weet my wanneer jy besluit het.”

      Sy knik, al weet sy klaar wat haar antwoord is.

      Die grondpad na haar chalet kronkel voor hulle uit. “Hoe ver is dit nog?” vra Bianca, nou bekommerd. Hy steek haar sowaar in die bos weg.

      “Naby genoeg om te stap … net nie met die tas wat jy gebring het nie.”

      Sy trek haar asem in toe hulle oor die smal laagwaterbruggie ry.

      “Daar is die troulokaal.” Hy beduie na die oorkant van die dam.

      “Spoggerig.” Van hier af lyk dit selfs beter as op die video wat sy daarvan gesien het. Later, wanneer haar senuwees bedaar het, sal sy die plek van naderby gaan bekyk. Voorlopig wil sy net daarop fokus om nie van die dekselse motorfiets af te val nie.

      Onder ’n groot ou tambotieboom hou Gideon uiteindelik stil. Hy klim af en tel die swaar tas van die sleepwa af. “Kom jy?” vra hy toe Bianca net bly sit.

      Sy het nie woorde nie. Die volgende oomblik spring sy van die motorfiets af en storm sy soos ’n wit blits verby hom die trappe op. “Dis dan ’n verdomde tent!”

      “Dis ’n luukse tent, met lugreëling en jou eie badkamer. Hier is ’n houtplatform waar jy soggens kan koffie drink,” paai hy.

      Asof dit haar beter moet laat voel.

      “Ek doen nie die plaasding nie en ek kampeer beslis nie. Ek het geweet ons moes die troue in Bloem gehou het, maar, nee.” Bianca byt haar lip. Hoe de hel gaan sy hier slaap? Sy vou haar arms ergerlik en staan doodstil voor die toe tent.

      Gideon skud sy kop.

      “Nét ’n ritssluiter?” merk sy op terwyl sy na die rits staan en kyk asof dit vanself gaan oopgaan soos ’n glasdeur in ’n inkopiesentrum. “Hoe moet ek leeus en goed hier uithou? Of is dit jou plan – laat die roofdiere vir Bianca opvreet?”

      Gideon bars uit van die lag. “Watse leeus? Die enigste leeuwyfie hier is jy, Bene.”

      Bianca trek haar asem skerp in. Sy is lus om in haar kar te klim en huis toe te gaan, want sy kan nie glo sy moet sy optrede verduur nie. Hy sluk ’n glimlag terug toe hy die rits stadig ooptrek. Pes.

      “Dames eerste.” Hy hou die tentflap oop.

      Bianca klik haar tong. Dis seker hier waar hy die regte bokkoppe vir dekor gebruik. Met ingehoue asem stap sy die tent binne, gaan staan en kyk na haar blyplek vir die volgende week, haar arms gevou.

      Verlig blaas sy haar asem stadig uit. ’n Koningsgrootte-bed van gegote yster met sneeuwit linne staan in die middel van die tent. Uit die dak val ’n muskietnet, nogal swart, heel romanties tot op die vloer. Die bed is versier met rooi en bruin strooikussings van pels en satyn. Daar is ’n vierpootbad met kraakvars wit handdoeke en rye heerlike badmiddels wat wag om gebruik te word. Die lugverkoeling is reeds aan en ’n lafenis in die bosveldhitte.

      Bianca byt haar lip. Die plek is pragtig. Skielik voel sy sleg omdat sy netnou so tekere gegaan het.

      Sterk hande wat om haar skouers vou, laat haar skielik ruk. Gideon draai haar na hom: “Dis die wittebrood-suite.”

      Iets in sy stem laat haar goed voel, asof dit deur haar hele lyf op al die regte plekke resoneer. Sy trek haar asem stadig in. Moet die man se stem dit nou aan haar doen?

      Dan sink sy woorde in. Wat probeer hy vir haar sê?

      “Wittebrood-suite?” Bianca druk haar vinger onder Gideon se neus. “Luister nou mooi, as jy dink wat in Bloem gebeur het, gaan hier ook gebeur, kan jy dit vergeet. As dit is hoekom jy my dié week hier in die uithoeke van die bos in ’n tent in prop omdat jy dink jy gaan iets by my kry, is jy verkeerd! Jý was veronderstel om my huis toe te vat daardie aand, toe …” sy huiwer voor sy verder praat, “toe …” Verdomp! As sy net kan onthou wat toe gebeur het.

      “Toe wat, Bianca?” Gideon vou sy hand sag om haar vinger. “Kan jy ooit onthou wat gebeur het?” Hy kyk na haar deur skrefiesoë.

      Bianca druk haar vingers in haar hare voor sy oor haar nek vryf. “Wel …”

      Meteens is Gideon Vermeulen se hande om haar gesig gevou. Sy lippe vryf oor hare voordat sy tong verby haar verstomde lippe glip. Sy kan hoor hoe die bloed deur haar are bruis. Haar asemhaling raak luid, maar sy mond is warm en gerusstellend. Hy beweeg sy mond met presisie teen hare. Elke sel in haar lyf spring orent.

      Toe hy wegtrek, wil sy hom terugruk. Sy wil hom nog soen. Dié begeerte vang haar onkant. Albei die Vermeulen-broers is ’n fees vir die oog, dit het sy al besef die eerste dag wat sy hom gesien het. Maar sy het haarself belowe uit dié broer se pad sal sy bly. Die gevoel wat hy in haar ontlok, sal sy ignoreer, want hy is nie haar tipe ou nie; dís wat sy haarself belowe het, maar na daardie soen wil sy haar simpel idee heroorweeg.

      Bianca vat nog aan haar lippe, toe draai Gideon klaarblyklik vererg oor haar houding na haar tas wat nog op die stoep staan. Hy tel dit op en sit dit hard in die tent neer. “Vir die rekord, Bene. Dít was ons eerste soen.”

      “En die laaste een,” mompel sy deur geklemde tande. Maar eintlik was dit hul tweede soen as hulle die een tel wat hy haar ’n halfuur gelede voor sy huis gegee het.

      “Ek kan jou verseker dit was beslis nie die laaste een nie. Ek weet jy kan nie onthou nie … en jy sal my dalk nie glo nie, maar niks het in Bloem gebeur nie!” roep hy oor sy skouer.

      Haar brein is nog wasig, toe hy hande in sy hare by die trappe af draf en wegstap.

      Wag! Wat bedoel hy met niks het in Bloem gebeur nie? Bianca hardloop agter hom aan, maar hy is klaar op die motorfiets.

      “Ons eet sewe-uur. Sorg dat jy daar is!” skree hy bo die gebrul van die enjin.

      “Gideon!” roep sy, maar dis vergeefs. ’n Stofwolk bol agter hom toe hy wegry. Kan sy hom glo? Het daar regtig niks tussen hulle gebeur nie?

      Hoe sy weer by die plaashuis gaan kom, weet sy nie. Al die skoene wat sy gebring het, het hoë hakke. Sal sy ooit die regte pad kry? Moedeloos sak СКАЧАТЬ