Bet-El. Helena Hugo

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ sy haar of kyk die tantes haar agterna? Voel vir haar asof hulle presies weet wat sy en Daniël snags onder die kunstig geborduurde lakens aanvang. Haar arms voel so lam, sy stoot die raam stadig op. Glimlag toe sy sien wat buite aan die gang is. Lutz is die enigste seunskind wat nie in die krieket belangstel nie en dit lyk of elke meisietjie ewe hard probeer om sy aandag te trek. Hy het hom op die stoepbank tuisgemaak, sy bene lank uitgestrek, hande in die sakke. Maria sit langs hom en babbel al luister hy nie. Sy staan op en loop na die swaaie waar Katryn vir Cara staan en stoot en Liesa vir Marietjie.

      “Kom maak my!” skreeu Maria vir Lutz wat hom nie aan haar steur nie.

      Elsje, wat teen een van die stoeppilare aangeleun het, waag dit om Maria se plek langs hom in te neem.

      Anna Catharina wens sy kan haar waarsku, maar dis klaar te laat. Sy sorg liewer dat sy wegkom en weer aan tafel gaan sit.

      Ma Susanna lui die silwerklokkie. “Waar bly Kok?” vra sy net toe Kok in die oop deur verskyn.

      Sy dra ’n skinkbord, belaai met twee teepotte, kookmelk en warm water.

      “Die pasteitjies?” vra ma Susanna.

      “Ek bring,” sê Kok en stap uit, haar boude al wippende.

      Ma Susanna lig ’n teepot se deksel en loer in.

      Tant Hester sny die sjokoladekoek. Sy sit die eerste skyf op haar eie bordjie neer. “Perfek,” sê sy. “Is dit jy of Kok wat gebak het?”

      “Kok,” sê ma Susanna. “Ek het die kombuis aan haar oorgegee.”

      “Wel, jy het haar geleer. Anna, sjokoladekoek vir jou? Dis mos nou nie te erg as ’n jong bruid soos jy begin blom nie, solank sy nie stoel nie.”

      “Dankie, tant Hester, asseblief.”

      “Georgina?”

      Dit lyk asof tant Georgina uit ’n diep slaap wakker skrik. “Liewer van die suikerbrood vir my.”

      “Hoekom so versigtig, verwag jy al weer?”

      Sy skud haar kop.

      “Nog nie?”

      “Hester, Clarabelle is ’n baba.”

      “Hoe oud is sy nou?” Tant Hester laat haar nie afskrik nie, sy sny ’n dik stuk suikerbrood en plak dit op tant Georgina se koekbordjie.

      “Augustus ’n jaar.”

      “Solank jy en Pierre nie soos ek en Neels aan die sukkel raak nie.”

      Anna Catharina vroetel met haar servet; tant Hester kyk skielik te stip na haar.

      Haar ma lig die teepot. “Jy hou mos van flou tee?”

      “Dankie, Mamma.”

      Kok kom ingedraf met opgewarmde worsrolletjies en hoenderpasteitjies.

      “Ruik lekker,” sê tant Hester.

      Kok glimlag so breed, aunty Meredith moet byvoeg dat die pastries almal delicious is.

      “Anna Catharina, ek sien julle kamp weer langs die Janses,” sê tant Hester moedswillig.

      “Dis ons plek, tant Hester.”

      “Ek weet nie hoekom julle wil uitkamp nie. Hier is genoeg beddens,” sê haar ma.

      “Mamma, dis nie net ek en Daniël nie. Meester Elie en die kinders en Doelie-hulle is ook hier.”

      “Jou skoonouers verkies toe om tuis te bly.”

      “Annatjie is verlede jaar Paasfees oorlede.”

      “Foeitog, ja.” Tant Hester onderskep een van die worsrolletjies. “Jy kan hulle nie verkwalik as hulle nie kans sien nie. Ek sê vir Neels, dis soos om iemand oor Kerstyd te verloor; jy vergeet nie.”

      “Oh, April, month of sorrows,” sug tant Meredith.

      “Ma Caroline sou saamgekom het, maar later het sy nie kans gesien nie.”

      “Toe besluit Willem hy bly om haar op te pas?”

      Dis Aprilmaand, wees tog genadig! wil Anna Catharina uitroep. Kan haar ma so harteloos wees of so ongelukkig omdat hulle nie hier oorslaap nie dat iemand anders dit moet ontgeld?

      “Pa Willem sal nie weer Kimberley toe kom nie,” sê sy en wil dadelik haar tong afbyt.

      Ma Susanna rol haar oë. “Asof dit sal keer dat die mense praat.”

      Tant Georgina lig haar teekoppie en sit dit weer op die piering terug. Haar hande bewe.

      “Hester, please cut me a slice of that chocolate cake.” Aunty Meredith hou haar bordjie uit. Oor haar skouer frons sy in ma Susanna se rigting.

      “Jammer, Georgina, ek het dit nie só bedoel nie.”

      “As jy dit nie só bedoel het nie, hoe het jy dan?”

      Tant Georgina klink of sy teen haar trane stry. Ma Susanna antwoord nie.

      Tant Hester sny nog sjokoladekoek, een skyf vir aunty Meredith en weer een vir haar. Sy eet vinnig, aunty Meredith stadig. Hul vurkies klik-klik tot dit klaar is.

      Die stilte om die tafel raak so ongemaklik, Anna Catharina voel lus om haar geheim uit te blaker.

      “As die mans betyds is vir middagete,” sê tant Hester, sjokoladekoekkrummels om haar mond, “maak ons dit vanaand nagmaal toe – dié van ons met skoon gewetes.”

      •

      Dominee De Vaal maak self die pastorie se voordeur vir Daniël oop. Hy is geklee in ’n bruin trui vol gate, sy broek is net so verflenterd en dit lyk of daar hoendermis op sy skoene is.

      “Môre, Dominee,” groet Daniël huiwerig.

      Hy verskuif die meelsak met springbokbiltong wat hy spesiaal vir die pastorie ingepak het van sy regter- na sy linkerhand. Op Anna se aandrang het hy hom skoon aangetrek in een van sy Sondagbroeke, ’n wit hemp en sy tweede beste baadjie. Vir haar en meester Elie en die kinders het hy vroegoggend in Belgravia afgelaai en teruggegaan kamp toe om hom netjies te maak vir hierdie geleentheid, ook nie te perd gekom nie, met die kapkar gery. Nou lyk die dominee of hy hom nie verwag het nie, maar toe steek hy sy hand uit.

      “Dag, Daniël,” sê hy vriendelik.

      Dominee De Vaal se handdruk dwing gesag af en is altyd vir Daniël verbasend stewig.

      “Dominee het gevra ek moet Dominee kom sien. Is ek laat?”

      “Nee, jy is heeltemal betyds. Dis ek wat laat is. Verskoon my kleding, ek was hier agter in die hokke. Kom binne, kom binne.”

      Hy hou die deur wyer oop. Die geur van brood of beskuit wat pas uit die oond gehaal is, hang in die lug. Ook maar ’n gewone huis hierdie, dink Daniël meer op sy gemak.

СКАЧАТЬ