Ena Murray Keur 8. Ena Murray

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ oop te laat staan. Maar ek het gelukkig daarin geslaag om net ’n oomblik oor die vensterbank te loer. Ek moes byna dadelik retireer toe ek voetstappe hoor. My moeite sou my nie veel gebaat het as ek toe betrap moes word nie …”

      “En toe sien jy dit?”

      Jan vee met ’n groot sakdoek die sweet van sy voorkop af. Anton knik.

      “Ja. Toe sien ek dit …” Hy kyk die ander man reguit aan, en sy oë is donkergrys van erns agter die bril. “Ek ken gevaar, Jan, maar …”

      “Maar wat, Anton?”

      Dit klink amper asof Jan bang is om die antwoord te hoor maar homself tog nie kan keer om die vraag te stel nie.

      “Wat ek daarbinne gesien het en wat ek daaruit kon aflei, het my yskoud laat word …”

      5

      Irma gewaar Carlyle in haar rigting aangeloop kom. Sy wil net vinnig agter ’n paar bosse wegswenk sodat hy haar nie moet gewaar nie, toe hy opkyk en na haar roep: “Irma, wag daar, asseblief!”

      Sy moet noodgedwonge gaan staan. Toe hy hom by haar voeg, vra hy: “Ek soek al ’n hele ruk na jou. Waar was jy?”

      “Ek het sommer rondgeloop en die wêreld bekyk,” antwoord sy ietwat kortaf en begin vinnig in die rigting van die huis stap. Hy dwing haar egter met ’n hand op die skouer om te bly staan.

      “Ek wil met jou praat, alles verduidelik …”

      “Dis regtig nie nodig nie, Carlyle. Dit het tog niks met my te doen nie.”

      Die frons verdiep tussen sy oë en sy stem klink effens ongeduldig. “Moet asseblief nie dié houding aanneem nie, Irma. As jy net wil luister, sal jy verstaan …”

      “Waar is Emerit?”

      “Sy is terug huis toe. Haar skoen se hak het gebreek,” sê hy ongeduldig en neem haar dan vaster aan die skouers. “Luister, Irma …”

      “Asseblief, Carlyle. Dis amper tyd vir aandete.”

      Daar verskyn ’n vasbeslote trek om sy mondhoeke.

      “Jy sal na my verduideliking luister, al moet ek jou ook die hele nag hier staan en vashou,” sê hy beslis, en sy trek haar skouers traak-my-nie-agtig op.

      “Nou goed dan. Ek sal seker maar moet luister, maar hou dit asseblief so kort as moontlik. Ek wil nog voor ete my hare gaan kam en hande was.”

      “Ek sal jou nie lank ophou nie,” sê hy styf. “Dis heeltemal reg dat Emerit en Carlyle Faure mekaar ken. Maar ek is nie Carlyle Faure nie. Dit het ek jou tog reeds vertel. Sy het natuurlik sommer dadelik deur die hele ding gesien en toe sy my vanmiddag in my kamer kom opsoek het, het sy my reguit gesê sy weet dat ek onder ’n vals naam hier is. Dit plaas my in ’n baie moeilike posisie,” erken hy openlik, “want ek het nie gedink dat een van julle miskien die werklike Carlyle Faure sou ken nie. Ek het natuurlik geweet dat daar so ’n moontlikheid bestaan, maar aangesien Carlyle Faure nog net ondergeskikte rolletjies in toneelopvoerings vertolk het en nie juis so ’n bekende figuur is nie, was daardie moontlikheid baie gering. Ek het dus nie veel aandag daaraan gegee nie.”

      “En nou moet jy die rol van gewese minnaar vertolk?” vra Irma effens spottend. “Dit behoort nogal opwindend te wees.”

      “Irma, jy verstaan nie in watter benarde posisie ek my werklik bevind nie!” verwyt hy. “Ten eerste wil ek nie hê dat veral Anton de Woud moet agterkom dat ek nie Carlyle Faure is nie. En ten tweede is dit noodsaaklik dat ons gasheer dit nie moet weet nie – om voor die hand liggende redes.”

      “Maar hoekom sal Emerit hulle die waarheid gaan vertel? As jy haar vra om stil te bly …”

      “Dit het ek reeds gedoen, en sy het toe gesê dat dit net van myself afhang of sy stilbly of praat. Die joos weet wat sy daarmee bedoel het,” sê hy, en Irma kan nie help om effens simpatiek te glimlag nie. As Carlyle se storie die waarheid is, is hy werklik in ’n onbenydenswaardige posisie.

      “Weet jy nie? Kan jy nie raai nie? Emerit de Jager is aangetrokke tot jou en hou nie daarvan dat jy aandag aan my gee nie,” sê sy nou reguit, en hy kyk haar verslae aan.

      “Ag nee, kom nou, Irma! Dis tog verspot!”

      “Hoekom?”

      “Maar … maar ons ken mekaar dan skaars …”

      “Wat daarvan? Dis moontlik om so te sê met die eerste oogopslag verlief te raak, dan nie?”

      “En wie het nou met die eerste oogopslag verlief geraak?”

      Anton en Jan staan daar, en laasgenoemde glimlag goedig tergend.

      “Ons klein Irma?”

      Sy kyk hulle vererg aan. “Moenie verspot wees nie. Ek het maar net gesê dis moontlik, dis al.”

      Anton de Woud se droë stem klink op. “Die intrige van Drakeneiland verdiep al meer! Ons kort nog net liefdesdriehoeke, dan is die prentjie volmaak.” Sy oë brand in dié van Irma. “Maar ek dink nie die liefde sal veel kans kry om te gedy nie. Ons word snags toegesluit, en verder is daar netnou dik ysterstawe voor ons vensters aangebring.”

      Hul koppe ruk in sy rigting en Jan vra verbysterd: “Werklik?”

      Anton se bolip trek smalend. “Ja, werklik. Gaan kyk maar self.”

      Die ander drie draai summier om en staar oomblikke later verslae na hul kamervensters. Irma voel weer ’n koue rilling deur haar gaan en draai om met kale vrees in haar oë. “Dit begin al meer na ’n tronk lyk.”

      “Dit ís ’n tronk!” Carlyle se oë is nougetrek. “As ek daardie De Woud betrap …”

      “De Woud?”

      Jan kyk hom verbaas aan en Irma verduidelik: “Carlyle glo vas Anton is eintlik ons gasheer.”

      “As hy dit nie is nie, het hy iets met hom te doen,” dring Carlyle aan.

      “Carlyle, asseblief, gebruik tog jou verstand.” Irma sug moedeloos. “Ons gasheer praat met ons wanneer almal in die kamer is – nie net wanneer Anton afwesig is nie.”

      “Dit gee ek toe. Maar het jy nog nooit van bandopnames en buikspraak gehoor nie?”

      Sy kyk hom verbysterd aan. “Jy is verspot!”

      “Goed. Ek is verspot. Kom kyk hier.” Hy lei haar na Anton se kamerdeur. “Sien jy? Sy deur het ook ’n slot aan die buitekant soos ons almal s’n. Jy het seker al die slotte opgemerk, nie waar nie?”

      Toe sy knik, vervolg hy: “Maar sal dit werklik net heel toevallig wees dat ons vriend De Woud se slot nie werk nie?”

      “Wat bedoel jy, Carlyle?”

      “Jy kan gerus maar probeer, maar ek waarborg jou dat daardie slot nie sluit nie. Dit werk nie. Met ander woorde, hierdie slot aan sy deur is net bedoel om ons ander nie agterdogtig te maak en snuf in die neus te laat kry nie.”

      “Dit СКАЧАТЬ