Om ’n reënboog te vang. Ettie Bierman

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ ‘opgelet’ nie, want ek was nie dáár nie – in die slaapkamer nie. Ek was in die badkamer besig om handdoeke onder ’n kraan in te druk. Ek het haar nie sjampanje gevoer en verlei soos sy jou wysgemaak het nie. Maar jy’s op jou eie missie, met oogklappe aan. Jy glo wat jy glo en laat jou deur ander mense mislei.”

      “Ek’s nie ’n pampoen met oogklappe aan nie. Ook nie ’n donkie met ’n ring deur my neus waaraan ek gelei kan word nie.”

      In die ou dae sou Rynard vir haar metafore gelag het. Maar dit was in die goeie ou dae voor die probleme soos bakstene op hom gereën het. Deesdae is min dinge in die lewe vir hom snaaks en ly hy na ’n jaar nog aan bomskok.

      “In hierdie bui is jy erger as ’n klipmuur. G’n mens kan tot jou deurdring nie.”

      Kylie se gesig bly ontoegeeflik. “Ek was eens op ’n tyd so blind verlief, ek het gedink jy loop op water. Ek sou enigiets vir jou gedoen het: my lewe, my hart en siel, my alles vir jou gegee het. Maar dit was nie genoeg nie. Jy wou meer hê: opwinding en adrenalien, groener weivelde, nóg harte op jou kerfstok. Ek weet nie wat presies jou behoeftes was nie, maar die stabiliteit van ’n huwelik het vir jou geen uitdagings gebied nie. Jy was verveeld, in ’n groef en het ingehok gevoel en daarom dat jy wou uitbreek.”

      “’n Pot vol nonsens,” skiet hy haar ontleding af. “Jy moet jou geld gaan terugvra by daardie pseudodosent wat op varsity vir julle sielkunde gegee het.”

      “Hoekom anders sou jy wou loskom uit ’n huwelik wat jou geknel en geskaaf het?”

      “Niks het my geknel of geskaaf nie,” protesteer hy. “Dis jý wat wou skei, nie ek nie. Ek was gelukkig getroud.”

      “In die begin, ja, tot jy gefrustreerd geraak het en oor die draad begin loer het na die geiler gras aan die oorkant. Begin rondslaap het … Dit het my hard aarde toe gebring en daarvoor sal ek jou nooit vergewe nie.”

      “Jo-Anne was nooit jou vriendin nie. Glo my. Haar tranedal was toneelspel en haar weergawe van die gebeure alles ’n spul leuens.”

      Kylie se wenkbroue trek saam in ’n frons. “Na watter verskuilde agenda van haar het jy verwys?”

      “Ek het geen bewyse nie en het my vermoedens destyds vir jou uitgespel, maar jy het volgehou ek suig goed uit my duim om myself as ’n onskuldige slagoffer voor te doen.”

      Kylie glo dit steeds. Hy was die oortreder, en sy en Jo-Anne die slagoffers. Albei van hulle moes ’n loopbaan en ’n droom prysgee. Sý het nooit op internasionale roetes gevlieg nie en arme Jo-Anne werk nou as grondwaardin. Alles deur Rynard se toedoen. Hulle twee het onreg gely, terwyl hy skotvry daarvan afgekom het.

      “Jy’s nóú baie dapper,” verwyt sy hom, “want jy weet sy sit tienduisend kilometer ver in Holland en kan haar nie verdedig nie.”

      “’n Maklike uitweg vir haar gewees: om die pad te vat nadat haar plan misluk en sy nie bereik het wat sy wou nie. Maar dis nie ’n probleem nie. Ek sal vir jou ’n vliegkaartjie koop Amsterdam toe. Ek sal selfs saam met jou gaan om eens en vir altyd antwoorde te kry, al moet ek dit met geweld uit haar wurg.”

      “Ek het dit destyds duidelik gemaak: ek klim nooit weer saam met jou op dieselfde vliegtuig nie. En ek voel steeds so.”

      “Dit help nie ek of jy gaan afsonderlik nie. Ons moet haar saam konfronteer sodat jy haar verduideliking eerstehands kan hoor oor wat haar doel en beweegrede was. Ek sal ’n dag vóór jou vlieg en op Schiphol-lughawe vir jou wag.”

      Kylie ignoreer sy aanbod. “Jo-Anne het nie ’n agenda gehad nie. Sy het in ’n stortvloed trane kom bieg omdat sy my te na gekom en haar gewete haar opgevreet het, en sy my om vergifnis wou vra. Sy wou verhoed dat ek by vreemdes van my man se skandes moes hoor. En sy was reg. Die storie het vinnig uitgelek nadat die kelner en kamermeisie gesien het wat aangaan. Jo-Anne het te laat besef die kamerdeur staan oop en daar’s mense in die gang wat inkyk. Sy wou jou reputasie beskerm en het die laken oor haar probeer trek, maar dit was te laat. Sy kon nie betyds wegkruip nie.”

      Rynard het nie die krag om aan te hou stry nie. Dit was deel van haar diaboliese plan. Daarom dat sy nie hard genoeg probeer het om die getuienis onder die laken te versteek nie. Hy het gehoop hy en Kylie kan die saak dalk uitpraat, maar hulle praat in sirkels, dieselfde verwyte oor en oor, en bereik niks.

      Hy probeer nog vir oulaas: “Dis maklik om ’n kamermeisie om te koop om die deur oop te sluit, ‘per abuis’ oop te los en met een van haar vlugkelner-pelle te reël om ‘per toeval’ op daardie juiste tydstip in die gang verby te loop en by die deur in te kyk.”

      Kylie weier om dit te erken; dit sal soos oorgawe wees.

      “Wat het die kamermeisie in die eerste plek daardie tyd van die aand met ’n loper in die gang gesoek?” wil Rynard weet.

      “Dit was negeuur, die tyd wat die meeste hotelgaste uit is vir aandete en sy ingaan om die beddegoed terug te vou en ’n sjokolade op die kussing te sit.”

      Rynard lig sy wenkbroue. “So laat? Negeuur is baie hotelgaste al in die bed.”

      “Ek was in so ’n toestand … Dalk het ek verkeerd gehoor.”

      Negeuur klop nie met die tyd soos hy dit onthou nie. Soos baie ander detail ten opsigte van die destydse skandaal ook nie sin gemaak het nie. Kylie was in ’n senutoestand en het geweier om enige van die ongure besonderhede met hom te bespreek. Sy het haar tasse gepak en uitgetrek, deure toegeklap en die foon neergegooi wanneer hy probeer uitvra het. Sy het vernederd gevoel. Sy wou nou eenmaal skei en by die lugdiens bedank, en niks of niemand kon haar tot ander insigte bring nie.

      Toe hy Jo-Anne konfronteer, het dit aanvanklik gelyk asof sy by hom flikkers gooi. Sy was koketterig en suggestief en het probeer om hom te verlei. Maar toe hy nie saamgespeel het nie en dit duidelik gemaak het dat hy nie belangstel nie, het dit op ’n onsmaaklike konfrontasie uitgeloop. Sy het hom as ’n lafaard en ’n leuenaar uitgekryt wat die skuld op haar wil pak om sy eie bas te red. Uit weerwraak het sy die storie versprei dat hy ’n rokjagter en vroueverneuker is en dat hy haar dronk gemaak het om haar in sy bed te kry – dat dit op ’n oornagstop glo ’n ou laai van hom is met die waardinne in sy bemanning: om hom op hulle af te dwing en agterna alles te ontken. Daar was ongure skinderstories, selfs ’n suggestie van ’n verkragting.

      Pas daarna het sy by die lugdiens bedank en Kylie ook.

      Dalk is Kylie deurmekaar wat die tyd betref, nogtans stem dit Rynard tot nadenke. Hy was tydens die smeerveldtog en sy daaropvolgende huweliksprobleme so onthuts dat hy ook nie behoorlik gefunksioneer het nie en miskien te maklik moed opgegee het.

      Sy kop is nou helderder. Hy gaan bietjie speurwerk doen sodra hulle weer ’n oornagstop by die hotel in Rome het. Hopelik werk Maria Castello nog daar en kan hy met behulp van ’n tolk meer inligting uit haar kry. Hy wil nie nou, sonder bewyse, spoke opjaag en Kylie opnuut die harnas injaag nie.

      “Ek het Sampie Botha midde-in al die gerugte en onthullings in kruisverhoor geneem. Hy was ’n totaal onbetroubare getuie – vaag en ontwykend, bang die saak draai in die hof en hy moet onder eed getuienis lewer.”

      “Arme ou Sampie,” tree Kylie vir hom in die bres. “Ek het ’n paar keer saam met hom binnelands gevlieg. Bietjie lief vir skinder, maar ’n goeie kelner. Ek het ook met hom gesels. Jy het hom geïntimideer en hy was bang hy word afgedank. Maar hy het die kamermeisie se storie bevestig.”

      “’n СКАЧАТЬ