Met die oog op liefde. Malene Breytenbach

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ die stasie op Louis Trichardt, want die spoor loop nie tot by die plaas nie. My broer-hulle sal julle by die stasie kom haal.”

      Dit klink vir Naomi ál lekkerder.“Gaan die trein ná Louis Trichardt op na Musina en Beitbrug?”

      “Nee, daardie stuk spoorlyn is te besig,” sê Ray Baxter. “Ons moet hou by stil plekke met syhaltes waar ons kan parkeer en waar die pasiënte na ons toe kan kom. Sien u kans om so lank van u praktyk verlof te neem?”

      “Dit sal nie ’n probleem wees nie.”

      “Nou goed dan. Ons sekretaresse is Magda Venter en sy is by ontvangs. Sy sal vir u ’n lys gee van alles wat u moet saamneem, en die tye en aanmelding met u bevestig. Enigiets wat u wil weet, kan u net vir haar vra. Moet asseblief nie te veel bagasie saamneem nie. Die trein vertrek oor ’n maand op 1 Junie. Ons gaan in die winter wanneer dit nie so warm is daar bo nie. As u op Elim gewerk het, ken u daardie klimaat. In die winter is dit eintlik lekker, maar die nagte kan koud raak.”

      Naomi sweef op wolke daar uit. Sy bel haar pa dadelik op sy selfoon. “Pappa sal maar ’n rukkie sonder my hulp moet klaarkom. Ek gaan trein ry.”

      Hy lag. “Ek het geen oomblik getwyfel dat jy gaan trein ry nie, dokter Harker junior.”

      2

      Naomi kom aan op die Kaapstadse stasie en gaan na die platform waarheen sy gestuur word. Sy kyk met behae na die trein wat daar wag. Dit is goudgeel en soos op die foto’s in die brosjure is daar groot oë op die kant geverf. Die Baxter-logo is onmiskenbaar. Haar hart raas behoorlik van opgewondenheid. Vandag begin die avontuur, en die beste daarvan is dat sy Anthony Baxter weer gaan sien. Sy kon hom eenvoudig nie uit haar gedagtes kry nie.

      Sy kyk rond of sy hom nie dalk gewaar nie, maar hy is nie tussen die ander mense op die perron nie. Sy sleep haar tas nader en kyk na die ander se bagasie. Niemand het groot tasse gebring nie.

      Ag nee, daar is Roelf Malan ook. Sy sug hardop. Loop ’n wye draai om hom. Gelukkig sien hy haar nie raak nie.

      ’n Blonde meisie kyk by een van die treinvensters uit, reguit na Naomi, maar sy groet nie. Dit is die mooi brilmaker wat Naomi in die wagkamer gesien het. Dus was haar aansoek ook geslaagd. Naomi vermoed dat hulle twee nie juis vriendinne gaan wees nie. Daardie ligblou oë omring deur swaar maskara was net te krities. Bykans vyandig.

      ’n Vrou in wit klere kom staan langs haar en glimlag vriendelik. “Goeiedag en baie welkom. Ek veronderstel jy is dokter Harker?”

      “Ja, ek is.”

      “Ek is dokter Lily Mpephu, die bestuurder van die trein vir dié reis.” Sy skud Naomi se hand.

      “Aangename kennis. Jy is seker ’n Vhavenda, nè?”

      Die vrou glimlag breed met spierwit volmaakte tande. “Ek is inderdaad, dokter Harker. Ek hoor jy het op Elim gewerk.”

      “Ja, en ek het baie by daardie sendingdokters geleer.”

      “Hulle doen goeie werk daar op Elim. Ek is daar naby gebore, op Alfred Baxter se plaas. Hy is meneer Max Baxter se broer. Die Baxters het my gehelp om ’n dokter te word. Meneer Max Baxter het vir my ’n beurs gegee om medies aan Wits te gaan studeer en nou werk ek vir Baxter Pharmaceuticals.”

      “Dis vir my lekker om iemand te ontmoet wat uit daardie omgewing kom.”

      “Dis mooi daar, nè?”

      “Pragtig … en misterieus.”

      Lily Mpephu lag. “Ja, die ou gelowe en bygelowe is nog sterk daar.”

      Sy wink ’n portier nader. “Frans, neem asseblief vir dokter Harker na haar kompartement. Nommer drie langs myne in die eerste passasierswa.” Sy draai glimlaggend na Naomi. “Maak jou tuis, dokter. Die kompartemente is knap, maar ons hoop almal sal tevrede wees. Ons sal oor ’n uur vertrek sodra almal aangemeld en ons alles gelaai het.”

      Naomi volg die portier wat haar tas neem, en wonder waar Anthony Baxter is. Haar kompartement is klein, maar sy is gelukkig om alleen in hare te wees. Sy wonder wie almal saam in dié wa gaan wees. Sy hoop regtig Roelf is nie te naby nie. Haar moed sak omtrent in haar skoene as sy dink dat hy weer in haar lewe ingestap het.

      Sy kyk by die venster uit na die perron. Sien mense wat soos spyseniers lyk. Hulle dra uniforms met ABC Chef School op geborduur. Drie verpleegsters in uniform staan by dokter Lily Mpephu. Sy verduidelik iets en hulle luister aandagtig.

      Waarom sal sy net vir almal sit en kyk? Sy moet met die mense gaan kennis maak. Sy klim af en loop na dokter Mpephu.

      “Stel my asseblief voor aan die mense?”

      “Sekerlik, al sal dokter Tony Baxter dit in die eetwa doen sodra die trein vertrek. Hy is nog nie hier nie. Ek hoop hy kom betyds.” Sy beduie na die een fris vrou wat met ’n glimlag na Naomi kyk. “Dit is suster Edith Ngobeni wat die hoofassistent van oftalmologie sal wees.”

      Naomi skud haar hand. “Hierdie dames is verpleegkundige Thandiwe Gumede en verpleegkundige Iris van Wyngaardt wat ons sifters sal wees. Dames, dit is dokter Naomi Harker wat in oftalmologie wil gaan spesialiseer en nou onder dokter Baxter hier sal werk.”

      Naomi groet die ander twee ook met die hand. “Ek dink ons gaan lekker saamwerk.”

      “Kan ek jou aan die ander oftalmoloog voorstel?” vra Lily Mpephu.

      “Ek ken hom reeds.”

      “Ja, ons ken mekaar al van studentedae af,” hoor sy agter haar en draai om. Roelf staan met sy gewone spottende grinnik daar. Sy vererg haar van voor af vir die man.

      “Dis goed dat julle mekaar ken,” sê Lily Mpephu.

      ’n Man geklee soos ’n chef, met ABC Chef School groot op sy sak, kom nader. Dokter Mpephu stel hom voor as Clyde Bosman, hoof van spyseniering en logistiek.

      “Wel, hier sal darem een mooi vrou op die trein wees,” maak hy ’n grap.

      “Jy sal jou moet gedra, meneer Bosman,” raas dokter Mpephu kastig. “Die Baxters keur dit glad nie goed dat mense verhoudings op die trein het nie.”

      “Ek sal my personeel moet waarsku dat hulle nie tweede porsies vir mooi dokters mag gee nie.”

      Laggend loop hy weg.

      “Ek hoop die kos is lekker,” merk Roelf suur op.

      “Dit sal wees,” sê dokter Mpephu en wink ’n fris man nader. “Hier is Peter Mazibuko, ons hoof van sekuriteit.”

      “Ek en my personeel sal julle goed oppas,” sê Peter Mazibuko ernstig.

      “Ek is seker julle sal,” sê Naomi.

      “Ons hoop so,” sê Roelf.

      “Julle kan nou na julle kompartemente gaan. Ons vertrek binnekort,” sê Lily Mpephu.

      Almal is naderhand op die trein, maar Anthony Baxter is nog nie daar nie. Naomi kyk by haar deur uit en hoor Lily Mpephu vir iemand sê: “Dokter Tony is op pad. Hy moes die apteker by die lughawe gaan haal en haar СКАЧАТЬ