Kobra. Deon Meyer

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ

      “Nee.” Met afkeer.

      Hy is te moeg om te reageer.

      “Ek was die regiment-sammajoor van die Vroueleërkollege op George,” sê Louw.

      Hy knik net. Dit sou makliker gewees het as sy ’n oud-lid was. “Dit lyk of Morris ontvoer is,” sê hy.

      “So verstaan ek.”

      “Dit maak dinge moeilik met die media.”

      “O?”

      “Die probleem is … Ons neem aan hy is ’n ryk man …”

      Sy snap gou. “Omdat hy my diens kan bekostig.”

      “Dis reg. Dit kan wees dat hulle ’n losprys … Omdat ons nie weet of sy naasbestaandes al deur die ontvoerders gekontak is nie. Hulle sê gewoonlik daar mag niks in die media wees nie, en die polisie mag nie gekontak word nie, anders maak hulle die ontvoerde dood.”

      “Ek verstaan.”

      “As ons vir die media sê daar was twee lyfwagte, sal hulle wil weet wie opgepas is.”

      “En vir wie hulle gewerk het.”

      “Ja.”

      “Jy wil eers niks sê nie.”

      Sy’s slim. “Is dit moontlik om … Sal jou mense se naasbestaandes verstaan? As ons die name uit die media hou? Vir eers.”

      Louw leun terug in haar stoel. Sy vryf met haar hand oor haar sterk ken, sê dan: “Soveel as wat dit my maatskappy se reputasie ook sal baat om nie in dié geval publisiteit te kry nie, sal ek dit aan die naasbestaandes moet oorlaat. Ek is dit aan hulle verskuldig.”

      “Natuurlik.”

      “B.J. Fikter het ’n vrou en ’n kind …”

      Griessel sê niks.

      “Ek sal probeer,” sê sy.

      * * *

      By die Valke se kantore op die hoek van Landdros- en Markstraat in Bellville klop hy aan die kosyn van Zola Nyathi se oop kantoordeur.

      Die kolonel wink vir hom om in te kom, beduie hy moet sit.

      Met Nyathi se oë stip op hom doen hy noukeurig en volledig verslag.

      “Thank you, Bennie. Good work. But we have a media problem.”

      “Yes, sir.”

      “I’ve approved your strategy, but Cloete says they’re going nuts. The radio stations are already throwing around words like ‘massacre’ and ‘bloodbath’, and are speculating about drugs and gang violence. I don’t know how long we can keep this under wraps.”

      “I’ll move as fast as I can, sir. The consulate … If we can get hold of Morris’s family …”

      “The brigadier has spoken to our deputy national commissioner, who has asked Foreign Affairs to get involved. So we should soon see results.”

      “Thank you, sir.”

      Griessel staan op.

      “Bennie, just a moment,” sê Nyathi baie ernstig.

      Hy gaan sit weer. Hy weet wat kom.

      “Bennie, I don’t want to pry. But you understand that your personal well-being is very important to me.”

      “Yes, sir.”

      “Can I ask you a favour?”

      “Yes, sir.”

      “You have a mentor, at the AA …”

      “A sponsor, sir. But I can assure you …”

      Hy bly stil toe Nyathi sy hand lig. “You don’t have to assure me of anything, Bennie. We have a few hours before the cellular data and consular information might come in. I want to ask you to go home, take a shower, and speak to your sponsor. Would you do that for me, Bennie?”

      “Yes, sir. But I want to …”

      “Please, Bennie, just do that for me.”

      * * *

      Hy wil nie huis toe gaan nie. In die ry bel hy eers vir Alexa.

      “Jy is seker heeltemal gedaan,” antwoord sy met groot simpatie in haar stem.

      “Ek kom net gou stort en aantrek,” sê hy.

      “Ai, Bennie, ek verstaan. Is dit die Franschhoek-moorde?”

      “Dit is.”

      “Ek het oor die radio gehoor. Wil jy gou iets eet?”

      “Dankie, Alexa, maar daar gaan nie tyd wees nie. Sien jou oor ’n halfuur …”

      En dan bel hy vir Dok Barkhuizen, sy borg by Alkoholiste Anoniem.

      “Dok, ek wil kom praat.”

      “Nou?”

      “So sesuur se kant, Dok.”

      “Kom spreekkamer toe. Ek wag vir jou.”

      Dok, wat nooit verwyt nie. Net altyd beskikbaar.

      Maar hy sal vir hom ook moet lieg.

      * * *

      Die tuinhekkie van Alexa se groot Victoriaanse huis in Brownlowstraat, Tamboerskloof, raas nie meer nie. Amper sewe maande se restourasiewerk is afgehandel en die tuin is oorgedoen. Dit lyk nou na die woning van ’n veteraan-musiekster.

      Sy moes die venster dopgehou het, want sy maak die deur vir hom oop en omhels hom.

      “Ek ruik nie lekker nie,” sê hy.

      “Ek gee nie om nie.” Sy druk hom styf teen haar vas. “Ek is net bly jy is veilig.”

      “Alexa …”

      “Ek weet, ek weet …” Sy laat hom los, trek hom aan sy hand. “Maar dit is nou maar hoe dit is as jy lief is vir ’n baasspeurder. Ek het ’n toebroodjie gemaak, kom eet gou.”

      Hy hou nie daarvan as sy hom ’n “baasspeurder” noem nie. Hy het haar darem al oorreed om hom nie meer só aan haar vriende voor te stel nie.

      “Baie dankie,” sê hy.

      “Plesier. Ek hou die verrassing vir later, as jy klaar gestort het.”

      * * *

      Jou pickpocket-week het ’n baie specific pattern. Vrydae en Saterdae is СКАЧАТЬ