Miazga. Jerzy Andrzejewski
Чтение книги онлайн.

Читать онлайн книгу Miazga - Jerzy Andrzejewski страница 39

Название: Miazga

Автор: Jerzy Andrzejewski

Издательство: Public Domain

Жанр: Зарубежная классика

Серия:

isbn:

isbn:

СКАЧАТЬ style="font-size:15px;">      Gluck, Christoph Willibald Ritter von (1714–1787) – niem. kompozytor okresu klasycyzmu; opera Orfeusz i Eurydyka (Orfeo ed Euridice) powstała w 1762 r. [przypis edytorski]

      30

      sprezentowany – zaprezentowany; przedstawiony. [przypis edytorski]

      31

      Who's it, Luke (ang.) – kto to jest, Łukaszu. [przypis edytorski]

      32

      Go with me to Paris, Luke. Madame Ferens will make a great artist of you – Jedź ze mną do Paryża. Pani Ferens zrobi z ciebie wielkiego artystę. [przypis edytorski]

      33

      panimajesz (ros.) – rozumiesz. [przypis edytorski]

      34

      eto ja (ros.) – to ja. [przypis edytorski]

      35

      sprezentować – tu: zaprezentować. [przypis edytorski]

      36

      Reception? Here's Aimo Immonen. Yes… Mrs. Ferens wishes her apartament to be not connected with any telephones… Yes… Without exceptions… no incoming calls… Thank you (ang.) – Recepcja? Tu Aimo Immonen. Tak. Pani Ferens życzy sobie, aby nie łączyć żadnych telefonów do jej apartamentu. Tak. Bez wyjątku. Żadnych połączeń przychodzących. Dziękuję. [przypis edytorski]

      37

      darling (ang.) – kochanie. [przypis edytorski]

      38

      grande toilette (fr.) – wspaniała toaleta (tj. strój na wyjątkowe okazje). [przypis edytorski]

      39

      en face (fr.) – twarzą na wprost. [przypis edytorski]

/9j/4AAQSkZJRgABAQEASABIAAD/2wBDAAMCAgMCAgMDAwMEAwMEBQgFBQQEBQoHBwYIDAoMDAsKCwsNDhIQDQ4RDgsLEBYQERMUFRUVDA8XGBYUGBIUFRT/2wBDAQMEBAUEBQkFBQkUDQsNFBQUFBQUFBQUFBQUFBQUFBQUFBQUFBQUFBQUFBQUFBQUFBQUFBQUFBQUFBQUFBQUFBT/wgARCAeoBXgDAREAAhEBAxEB/8QAHAABAQEAAwEBAQAAAAAAAAAAAQACAwYHBQQI/8QAGwEBAQEAAwEBAAAAAAAAAAAAAAECBAUGAwf/2gAMAwEAAhADEAAAAfy+E/XdSlgisQEaliCyGUsiI1LmxlgSplLGXNm5VRAVSIym2hGCmWTNkqCKiSwgaXLKtFUUFisRQVqM2alzZLEJuUBK0SjSxmxViM2aliKKgiQrUtBVZSoFTBDUFEmligslkqoK1Ky1mEStcm0TKNrEIy5sQhtykktWojKMpSBFTAipRIqIrIqJW0RG5c2BDLWIHFrEMpZqWALGVIAsZdS4uY21i5Zc2alEVLGJYLN51UIGlgRXKJqazZIy1CKwwUGloaykILJGpSss6lVxcq5TS0NuUkVYK3nWbKpGXNkaXKRrNzqRuXNayKEVElSGXNiKiRRpSzCbaEEZSyURtEjUoSbmsWQJtc1DlnU1mlVazaiSCoQGFaylzYypBZGpSssqwEFlCtYCtCRqXFlTDKJVHHcwIqgFkbmgEhVMombNTSRi5ZUlxc7liNTWbBEVEV47jkm4BIDQGpc2MtQlCubJNNCQJLuWjGoxmzTTEFUmpWuK50rLVRJLVRWZSNzRZKwRUkK5sYLKWpyzqalZRFRKtS5TNmlgpyqoK0omU0sUVUVUVUZ1GViKoVhgExYgjKkubGFYENNSsBnUYiNS5soK1LmyRWIVEZYLIzZvOo4tYE0uLOSaEEzUaliIQpgRak1LWiAkZRFYElRAjKcs1x2JAm5oshlxZGpSwNygWRlNKIruXKZrRhNzRYyoVrNLIEK1mlkVus2MayxLuXNhVEalEVLAjUuLnSq5sJKpWRWjShm5ZSkDcsZRWoQGKmUsDUomdTUrLAiudZ1nWlyiCAabzQSIzYJLGlEZYzqMFalE3NCZSqIjUuUqVJNKBZG5rKfn38lUYlhMpUyyFMSwWRDKisZRICNKCAIisRlFUZZFQ0S4ZLCtSssFmpRK2QIYLZAQTTQkMVojKJpYhlLMpUypGLN5pprNLNSxAmbCqNKIqCUVMubmtQiBFZG2gEoqgSWNSwWZs1LQrVhnS0aWIDS5TNmbNS6lklEbSwGMppYZSwIq1m51NZpZVZVUK1jKWMvHqaiGWsyn59/PUuljKbmkxZGpYLAQQFdSxCSiFmpQVTKck1m5FkjUpTBZKJqaEapc2SQCqQy1CQxmpFRARVlkliM3OpW0JJXJXNzWxIylCaljKbmqhAkKYlqEZWIKYg0E1LlFZI1NFgMVZs1Ky5SpKFYzYkrFYEK5ZVZRKozYrFJLqWBM6mpSqJIlaIRlLIiMWblCrWaI20VgQyxAnDvECaVlLNS5sCJAV3LmyGWILBJeSaEVBAQSEBWBNNUkpYxmzShEqgZTSsFMFCalzZEamiyhClaJIVDS5ZKZWCqoJNS1UVRQWSwxnUZYYNCTSiMtUCVslEupc2Iy5s1LmwsZYkVBKEKobcow2kmlKkCAqpFQ0ogblxZqUsoNHI0oRlLI1LmxUQNSliACUKllFUQyxH59/LSwywWRDLGbnc0WBRpcWMKpmxlVQRXKaWgsBWSIZUraQrUuLJA0sRAmpVcXOpSlaMXPJNYuVVWM2CK6lEVVykkQrAZs1LAkbllQM6zrOs2FkazaqiEVEzZqWAgs5M647mrWaqIUxUJW6zc2JlNLqXGs0pZyZ1mwCzeaqEhTLmwuRdy0VQG5c2FmpaUsgNS5sjUsCGprOixJWMajGbNZulzYEMFIrQn59/NIjFzuagBNLDKksmbATUsQCSiKiJEQEIqy1CUalioTNkaaEYlkxc7ms2RqUpKUTShIUlEqENBmxFSSG2gs1KJKlFQm5oEzYVRUy0jbi5ym5rNkalSiqIoKYbYEVEzZqUCxlkiVKnNzYipIrIrEZsKYoqoVxrOp

1

wyroki od czterech i pół lat do trzech lat – wyrok w tzw. procesie taterników wydano 24 lutego 1970; Maciej Kozłowski został skazany na 4,5 roku więzienia (po rewizji 3 lata), Jakub Karpiński na 4 lata (po rewizji 2 lata i 8 mies.), Krzysztof Szymborski i Maria Tworkowska na 3,5 roku (po rewizji odpowiednio 2 lata i 4 mies. oraz 1 rok i 9 mies.), Małgorzata Szpakowska na 3 lata więzienia (po rewizji 1 rok i 6 mies.); rewizja wyroków przez Sąd Najwyższy przyniosła ich obniżenie, a następnie część skazanych objęto amnestią uchwaloną jeszcze w lipcu 1969 z okazji 25-lecia PRL; jednakże Maciej Kozłowski przebywał w więzieniu do września, a Jakub Karpiński do czerwca 1971 r. Ponadto przesłuchiwani jako świadkowie Jan Krzysztof Kelus, Maciej Włodek i Urszula Sikorska byli przetrzymywani w areszcie bez procesu aż do marca 1970. [przypis edytorski]

2

André Gide (1869–1951) – pisarz fr., uznawany za jedną z najważniejszych postaci kultury eur. 1. poł. XX w.; autor powieści (Immoralista, Lochy Watykanu, Fałszerze, Corydon), a także sztuk teatralnych (Saul, Edyp), Dziennika (1939–50) i autobiografii Jeżeli nie umiera ziarno (1926); tłumacz (m.in. Shakespeare'a, Whitmana i Conrada), współzałożyciel czasopisma „La Nouvelle Revue Française”; zaangażowany w walkę z kolonializmem (por. Voyage au Congo, tj. „Podróż do Kongo”; 1927) oraz stalinizmem (por. Powrót z ZSRR; 1936). Laureat literackiej Nagrody Nobla (1947). [przypis edytorski]

3

ainsi soit-il (fr.) – niech się stanie; amen. [przypis edytorski]

4

Czaadajew, Piotr Jakowlewicz (1794–1856) – ros. filozof okresu romantyzmu, przyjaciel Aleksandra Puszkina; uznawany za prekursora nurtu okcydentalizmu w ros. myśli społeczno-politycznej (okcydentaliści, stając opozycji do ros. słowianofilów głosili potrzebę otwarcia Rosji na ozdrowieńczy wpływ kultury zachodniej). Myśl Czaadajewa ukształtowała się w duchu romantycznego antyrewolucyjnego konserwatyzmu (Friedricha Schellinga, którego poznał w 1825 r., księdza de Lamennais, Louisa de Bonnalda i in. myślicieli katolickich); koncentrowała się wokół próby stworzenia scalającej wizji historii umieszczającej powtórnie (po oświeceniowych przewrotach) Boga w dziejach świata. Postęp ludzkości widział nie w indywidualnych porywach, ale w postępowaniu zgodnym z oddziaływaniem Opatrzności (prowidencjalizm); występowanie przeciw tej boskiej sile uważał za prowadzące do chaosu. Wolę Opatrzności dostrzegał w rozwoju chrześcijaństwa, uznając katolicyzm za jego najdoskonalszą formę. Krytykując wybory dziejowe i stan współczesnej mu Rosji, twierdził, że u podstaw jej zastoju cywilizacyjnego i pewnego rodzaju niedookreślenia leży pozostanie przy prawosławiu, czego owocem jest izolacjonizm i wtórność kultury ros. w stosunku do Europy Zachodniej. Podobnie jak np. Joseph de Maistre postrzegał instytucję papieża jako symbol dawnej jedności chrześcijańskiej Europy oraz drogowskaz prowadzący ludzkość do przyszłego zespolenia, gdy zgodnie z wolą i działaniem Opatrzności u kresu historii powstanie Królestwo Boże na Ziemi. Również analogicznie do sabaudzkiego myśliciela politycznego za podmioty uwzględnione w Boskim planie dziejów świata uważał poszczególne narody, które powinny pracować wspólnie na rzecz realizacji planu Opatrzności; krytykując izolacjonizm i partykularyzm Rosji, wyrażał obawę, że może ona zostać wykreślona z szeregu narodów historycznych i pozostać na uboczu tego planu (koncepcje i inspiracje filozoficzne Czaadajewa są niezwykle zbliżone do stanowiska Zygmunta Krasińskiego, z tym że СКАЧАТЬ