Wiedźma. Bolesław Leśmian

Чтение книги онлайн.

      – Dyszę – odszepnął wójt, uzręczniając się do nowego poskoku w powietrzu, którego od śniegu nie odróżniał, gdyż wespół ze śniegiem bielało mu w oczach, tańcem obłąkanych.

      – Tańcz, póki sił! – zawołała wiedźma, tuląc go do siebie.

      – Często tak tańczysz? – spytał wójt i czyniąc po raz pierwszy w życiu nie znany mu dotąd piruet, zdziwił się, że przyszedł mu z taką łatwością.

      – Jak się zdarzy – odparła wiedźma niedbale.