Bez dogmatu. Генрик Сенкевич

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ style="font-size:15px;">      Laury nie lubiłem nigdy, chociaż byłem i dotąd jeszcze jestem pod jej fizycznym urokiem. Może to się wydaje na pierwszy rzut oka dziwne, w istocie rzeczy jest jednak zjawiskiem dość pospolitem. Można nawet kochać i nie lubić. Ileż razy zdarzało mi się widzieć miłość gorzką, zgryźliwą, pełną uraz, dlatego właśnie, że nie była podszyta lubieniem. Wspomniałem już, zdaje mi się, o tem, że Śniatyńscy nietylko się kochają, ale się ogromnie lubią; dlatego im ze sobą dobrze… Ah! czuję, że i jabym lubił Anielkę i że byłoby nam również dobrze… Lepiej o tem nie mówić!… Co do Laury, ta mogła spotkać wielu ludzi, którzy na zabój kochali się w jej czarnych włosach, w jej posągowych kształtach, w jej brwiach, głosie, spojrzeniu, noszeniu głowy etc., jestem jednak pewny, że jej nikt nigdy nie lubił. Szczególna ta kobieta pociąga prawie nieprzeparcie, ale jednocześnie odpycha. Powiedziałem, że po za pięknością niema w niej nic, bo i jej niezwykła inteligencya, to tylko pierwsza niewolnica, klęcząca u nóg jej piękności i zawiązująca jej koturny. Nie dalej, jak tydzień temu, widziałem Laurę, dającą jałmużnę dziecku rybaka, który się niedawno utopił, i pomyślałem sobie tak: gdyby wiedziała, że jej będzie piękniej powykłuwać oczy temu dziecku, toby je powykłuwała z całym spokojem i słodyczą. Takie rzeczy się czuje – i oto dlaczego można dla tej kobiety stracić głowę, ale niepodobna jej lubić. Ona zaś wszystko rozumie, prócz tego.

      Ale za to jaka piękna. Gdy kilka dni temu schodziła ze schodów willi do ogrodu, kołysząc się na swoich przepysznych biodrach – „myślałem, że padnę”, jak powiada Słowacki. Stanowczo jestem pod wpływem dwóch sił, z których jedna przyciąga, druga odpycha. Chcę jechać do Szwajcaryi i chcę zarazem wracać do Rzymu. Na czem się skończy, nie wiem. Ribot słusznie powiada, że chcę, to tylko stan świadomości, nie akt woli; tem mniej jest aktem woli podwójne chcę. Odebrałem list od mego notaryusza, wzywający mnie do Rzymu w sprawie spadku; są tam jakieś formalności do załatwienia, przy których zresztą możeby się bezemnie i obyło, gdybym koniecznie pragnął nie jechać… Ale zawsze to pozór… Od pewnego czasu nie lubię Laury więcej, niż dawniej. Ona sama nie przyczyniła się w niczem do tego, bo ona zawsze jednaka, tylko stało się to, że niezadowolenie z siebie samego przeniosłem na nią. W czasie moich rozterek wewnętrznych, szukałem przy niej tylko spokoju, lecz zarazem jakby umyślnego poniżenia; teraz czuję za to do niej niechęć. O tych moich burzach ona ani nawet wiedziała. Co ją mogły obchodzić, skoro nie nadawały się jej do zrobienia ozdoby? Zauważyła tylko, że jestem jakiś gorączkowy i bardziej porywczy, niż zwykle; trochę pytała o przyczyny, ale bez zbytniego nalegania.

      Być może, iż pociąg, jaki mam do niej, zwycięży, że nie wyjadę, ale w każdym razie powiem jej jutro lub jeszcze dziś, że muszę wyjechać. Ciekawy jestem, jak przyjmie tę wiadomość – i tem ciekawszy, że nie umiem sobie tego dobrze wyobrazić. Podejrzewałem, że po za całem uczuciem do mnie, podobnem zresztą do mego dla niej, ona także mnie nie lubi – naturalnie, jeśli zadaje sobie trud lubienia lub nielubienia kogokolwiek. Dusze nasze mają dużo podobieństwa, ale mają i tysiące sprzeczności.

      Zmęczony jestem straszliwie. Nie mogę nie myśleć o wrażeniu, jakie list mój sprawił w Płoszowie. Myślę o tem ciągle, nawet i wówczas, kiedy jestem z Laurą; ciągle widzę Anielkę i ciotkę. Jaka ta Laura szczęśliwa ze swoim wiecznym spokojem! Mnie tak trudno ze sobą wytrzymać…

      Cieszę się na myśl o zmianie miejsca. Peli, jakkolwiek są tu kąpiele morskie, jest bardzo puste. Upały nadzwyczajne. Morze leży leniwie, nie poruszając nawet falą u brzegów, jakby już nie mogło oddychać ze spiekoty. Chwilami zrywa się wiatr, ale duszny, unosząc tumany białego kurzu, który pokrywa grubą warstwą liście palm, bukszpanu, fig, mirtów, i wnika przez zapuszczone żaluzye do domów. Oczy mnie bolą, bo wszystkie mury odbijają tak rażąco blask, że w dzień niepodobna na nie patrzeć.

      Albo do Szwajcaryi, albo do Rzymu, byle stąd wyjechać. Zdaje mi się, że wszędzie będzie mi lepiej, niż tu. Wszyscy zresztą gotujemy się do drogi. Davisa nie widziałem już cztery lub pięć dni. Sądzę, że lada dzień zwaryuje. Doktór mówił mi, że biedaczysko ciągle wzywa go, by się z nim próbował na siłę. Ma to być niezmiernie zły znak.

      Конец ознакомительного фрагмента.

      Текст предоставлен ООО «ЛитРес».

      Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.

      Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.

      1

      W wydaniu Państwowego Instytutu Wydawniczego, Warszawa 1963, jest: 21 lutego. [przypis edytorski]

/9j/4AAQSkZJRgABAQEASABIAAD/2wBDAAMCAgMCAgMDAwMEAwMEBQgFBQQEBQoHBwYIDAoMDAsKCwsNDhIQDQ4RDgsLEBYQERMUFRUVDA8XGBYUGBIUFRT/2wBDAQMEBAUEBQkFBQkUDQsNFBQUFBQUFBQUFBQUFBQUFBQUFBQUFBQUFBQUFBQUFBQUFBQUFBQUFBQUFBQUFBQUFBT/wgARCAeoBXgDAREAAhEBAxEB/8QAHAABAQEAAgMBAAAAAAAAAAAAAQACBgcDBQgE/8QAGgEBAQEBAQEBAAAAAAAAAAAAAAECBAMGBf/aAAwDAQACEAMQAAAB9bx/G6IyJEAikQEqBEkukyqkSggJk2iAKokRldoEQgBCAgRCBoyJEAgJEQGjIgREJpIFgI0gCooAuswHSIFiA1mWgoIoLCgsllaoazAtBUgIhNZgZ1UsrUQBUUiHILSLI1QSHMtBXMLWQ1YiIkFhQVAUliIk1kBqw5lpAeNZUDSQAIkAKmkwqaTCqZXQCCJLILtIANEAmSNmSEgEBIDREBCBEKS5NEmVTK6SEyQiBvMzpKGkysIEOYasaQVzLTKqSwpCZVRyC0DQGV1mWgqgsgqBDJWxrMzqwGsw1YczOroCHMg1VBYUFUQEyrmIFpDkGdXSQLAQoLCQpDlnVhSytLI0w1IKogoiukAWREyJldIkYESMLtIjRkBEBPGvkSAhASNJlUgITJGgICNpGFTJoUgWNJZY1UUliIiACNERJESqQK5hqxCmV0jkaORpDkGdXSBKpZWgqkZVRAQVSIjKo5loKo5AkRnVUFUskzojkaQK5mjIaqkQ5GgsazM6oakqiytHI0iMrrMa8VsqmV0kC5EUiWRAQVSEQASMiJAQiBGV8jOFhA2mVhMkaADaALAICakLciZNgI5hq6zM6ShGkFiNIZZ1UjWYaCxGswENBY1mY1dJAoREKRvLOmZdWCqC6zIzq6zDSBXMhDQVzLTKsmqsgjOrrM0BBoEusyISMasRClk1RnVUFcy01kGdEiIcgtLI01laBG8zK/n1tRRWSEFESUREFCSXSRCZECI0AgCyaIjIiKSySuZGdUBdIkBpBYAEQIiA0BEICAikIGVhIkyu0F1mZ03lEZ0FCNZmdVIkSLI1YiIBIhQVSIjKpCjkaZXSRZWmV0lkkRCgudXJo1mAhpAsQGkiyNJYhzDV1mGgskWWg0cgTGrpDN0gGr+drSaJBdImFRJBQQIRSJVIFDSAiZXbIoRCQgQGgITJERCQkZEgIQAREiIjJokliIczOqkRJKCKZXSRAsAkQCKSgpAoaTKpEazM6SqRlVNGVobLJANWFEMrSLLOrpHIDVgEgE0kZUNILAUJVCjkaREYXaCxpDKHQIhyNHI08LUC6RA0mVBAFU2mSVJEyoR5EBAQECEBIBEgEyaAiEDJoQIgNGSI0BCAkRCgqmVhHMNUEDSRASySxCmVUlklDUhK6kRlUBIcw1XMTOrrMzqgkBrMNVQHI0SBYUsktAooNWA0gILGszOqpRULJLCkWVprLOrZhpKpECwpFkarmA6WSRHg1pSVICIUlybQURVTC6SEyqKIEBogASARIUlybTCwGiAQNEmV0AkYNmREkFBNILJoysQGkgXJpJQjWY6WRpldIKEazDSJZEjK6SyNWA3mY1Y0kQK5lplU1mZ1VMrpHLOrAbzM6sBrM0AaC6zM6oBtIsrQNZZqtcxDSBdZmdJdZloZZ1d5hq2YkZ1VMrpNZZ0FkcjVcy0Ry8GtIEYXyIIKGhRIgBQU0RAJAqgJEQEIiQEaSyNUAhIhAyukCEhIDSChEQkQoLkRAhJBVBUUFczOrvMhMaSxDmWkYUNmSNIqIgqhlaqllaQ5GmV0goJESRLrMzqyOURCQmdBZJXMtHLx6u0jK6zDVUsrRyiDQVzLRyiM6qgsRERJKoK5iR4taEFiFJdILILpMqgBCiqkRoyBAaISA0BlYkRIiECIiARIyaABIybAiIUiVSMrEBG0srSLI1QhIhQVSyNWA0gsmV0azMaukiIFBIhzDVUFhRyzqwCBvMTNMGhKVCQ5lqyOQGlFapEWSAarmRaWVoLrMzqqWRq6zAtXWYaZUECN5kBojGrESeNqTLWkgI8iZVTaeJpRMrEkJLIiQAIAukiEDQERpAlIzWhQVAyukjIiUVbTILpMqCAkJCgukySx4l8iRCAokWTpZZ1QhFBYiHMtMqijlpAFtAFBIBHMiLRyzokYXaCuZBqw5lpCGRqxEmsgNUEcy0FZKtZmjKmjkAOgCxDmJEGlkaSgilkloDkaYXCqaAjKgiAikoksIpERoyCqJhUUhEjJAaEiAhJJQyukiIAVSIhIhASA0kQKpEZVFBVIgWHMQ0FiJEhyzqhpMqkgqSSyQgsRCgqiWUZtbLJMWtKREWVoKprIAtBdZiBGdWNZmTRnSWIUoqcjQVSEyusyITOkORoRUkOUGkRZeLVlUyukFyQmkgITKwpoiICEiECI0SSwCACAkBCRAJCBABoTxrtICERTKqSxCgsiCw5iZ0Sy0ZLSyNVQWJHK0ysazDVUFgNILIrJGVhzE0Y1dIZWkWVo5QaJZQaWTo5Z0iytHI0srRyjKqWrJZGrESayzqqQEsiOUGjkaCqWSZ1dZgJCZESM6eJpAUFUjKqCwokqgJkVhSEAIiI0AgZXSaABAQIiNAREJEBEAkQigsSCpDIWgmRFHK0gUEUFiIkgV СКАЧАТЬ