Lokator poddasza. Болеслав Прус

Чтение книги онлайн.

      Biedak wstrząsnął głową, skurczonymi palcami podrapał komin, lecz milczał.

      – No, odpowiedzże panu gospodarzowi – wtrąciła żona.

      Jakub poruszył ustami, wlepił niespokojnie swoje okrągłe oczy w twarz gospodarza, lecz znowu milczał.

      – Zostańcie z Bogiem – szepnął Żyd i nagle opuścił izbę.

      – Niech Pan Bóg prowadzi! – odpowiedziała kobieta, wychylając się przez poręcz za schodzącym gospodarzem, którego w sieni zatrzymał bednarz pytaniem:

      – A cóż, panie Lajzer?…

      – Niech go Bóg ratuje, to bardzo biedny człowiek… – odparł Żyd i poszedł dalej.

      – No, Bogu dziękować – mówiła pani Jakubowa, znęcając się nad jakimś podejrzanej formy szmatem7, który gwałtownie i rytmicznie targała prawą ręką, przycisnąwszy go lewą do dna napełnionej wodą balii. – No, Bogu dziękować, szczęśliwieśmy dzień zaczęli. Woda gorące je, mydło je, roboty mamy na jakie pół rubla i gospodarz ustatkował się na jaki miesiąc. Franek… nie grzeb patykiem w kominie, bo jeszcze co zmalujesz. Za parę dni u sklepiczarki umyję podłogę, to nam może znowu zacznie borgować8