Francofurti 1584, v. II. p. 107 i w zbiorze Elzewirów p. 321; Kotzebue, t. I, p. 81; Cromeri Martini, Polonia sive de originibus et rebus gestis Polonorum libri XXX, Coloniae Agrippinae, a. MDLXXXIX (libro III, p. 42). [przypis autorski]
109
brzeszczot – ostrze broni białej. [przypis edytorski]
110
obeszło – tu: otoczyło. [przypis edytorski]
111
nie na to może, aby zasnął – nie po to może, aby zasnąć (składnia łac.). [przypis edytorski]
112
miał się precz – skierował się do wyjścia. [przypis edytorski]
113
ukaz (z ros.) – rozkaz. [przypis edytorski]
114
podwoje – drzwi. [przypis edytorski]
115
Grażyna (z lit. grażas: piękny) – dosł.: piękna. [przypis edytorski]
116
poziomy – tu: niski. [przypis edytorski]
117
sercem (…) wydawała męża – tu: była podobna do męża a. wydawała się podobna do mężczyzny, wyrażała męskość. [przypis edytorski]
118
Igłę, wrzeciono, niewieście zabawy gardząc – dziś z N.: igłą, wrzecionem, niewieścimi zabawami gardząc. [przypis edytorski]
119
Często, myśliwa, na żmudzkim rumaku – konie żmudzkie, na których jazda litewska tyle dokazywała, nie musiały być tak słabe, jakimi je dziś widzimy. Godna wspomnienia z tej okoliczności dawna piosnka litewska o koniu Kiejstuta (tłumaczenie): Wszak nad tatarskie nie ma w świecie koni,/ Nad niemiecką nie ma broni:/ A z Litwy rodem jest konik Kiejstuta,/ Szabla jego w Litwie kuta./ Konik cisawy, niewielkiego wzrostu:/ Szabla okuta po prostu./ Za cóż na widok Kiejstutowej burki,/ Drżą Niemce i bledną Turki?/ Niemiec z Kiejstutem gdy w szable zadzwoni,/ Złamie bułat na żelezie;/ Chan krymskim koniem od żmudzkiej pogoni/ Głowy w hordę nie uwiezie./ Bo gwałt, co ramię na cięcie wytęża,/ Przechodzi i do oręża;/ Bo serce jezdca, na wojennym błoniu,/ Po połowie bije w koniu. [przypis autorski]
