Wachten. Блейк Пирс

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ ging bij haar zitten. Ze vielen met z’n tweeën stil, en Riley voelde meteen aan dat Ryan iets dwars zat.

      Uiteindelijk hamerde Ryan met zijn vingers op de tafel en zei…

      “Uh, Riley, we moeten iets bespreken.”

      Dit klinkt inderdaad serieus, dacht ze.

      Ryan viel weer stil, en zijn ogen staarden de verte in.

      “Je gaat het toch niet met me uitmaken, he?” vroeg ze.

      Geintje, natuurlijk.

      Maar Ryan lachte niet. Hij leek de vraag nauwelijks opgemerkt te hebben.

      “Huh? Nee, helemaal niet, alleen…”

      Zijn stem vlakte af, en nu begon Riley echt nerveus te worden.

      Wat is er toch? vroeg ze zich af. Is die baan van Ryan niet doorgegaan ofzo?

      Ryan keek Riley in de ogen en zei…

      “Niet lachen, goed?”

      “Waarom zou ik lachen?” vroeg Riley.

      Licht bevend ging Ryan van zijn stoel en knielde voor haar neer.

      En toen besefte Riley…

      Oh God! Hij gaat een aanzoek doen!

      En warempel, ze begon te lachen. Het was een zenuwachtig lachje, natuurlijk.

      Ryan bloosde diep.

      “Ik zei toch dat je niet moest lachen,” zei hij.

      “Ik lach je niet uit,” zei Riley. “Vooruit, zeg maar wat je wil zeggen. Ik weet vrij zeker…nou ja, ga maar.”

      Ryan tastte rond in zijn broekzak en haalde er een klein zwart sieradendoosje uit. Hij opende het en onthulde een bescheiden maar mooie diamanten ring. Riley zoog onwillekeurig de adem in.

      Ryan stamelde…

      “Uh, Riley Sweeney, zou je – wil je met me trouwen?”

      Met een niet-geslaagde poging om haar zenuwachtig gegiechel tegen te houden, wist Riley uit te brengen…

      “Oh ja hoor. Absoluut.”

      Ryan plukte de ring uit de doos, en Riley strekte haar linkerhand uit en liet hem deze om haar vinger plaatsen.

      “Wat is hij mooi,” zei Riley. “En nu opstaan, kom bij me zitten.”

      Ryan glimlachte schaapachtig toen hij naast haar aan de tafel ging zitten.

      “Was het knielen teveel?” vroeg hij.

      “Het knielen was perfect,” zei Riley. “Alles is gewoon…perfect.”

      Een moment staarde ze gefascineerd naar de kleine diamanten ring aan haar ringvinger. Haar nerveuze lachaanval was overgegaan, en nu voelde ze een brok emotie in haar keel ontstaan.

      Dit had ze werkelijk niet zien aankomen. Ze had er zelfs niet op durven hopen – of in ieder geval niet zo snel.

      Maar hier zaten zij en Ryan dan weer een nieuwe enorme stap in hun leven te nemen.

      Terwijl ze de dans van het licht op de diamant zat te bekijken, zei Ryan…

      “Ooit krijg je een betere ring van me.”

      Riley schrok.

      “Waag het niet!” zei ze. “Dit is voor altijd mijn enige verlovingsring!”

      Maar terwijl ze naar de ring staarde, dacht ze bezorgd…

      Hoe duur was dit?

      Alsof hij haar gedachten kon lezen, zei Ryan…

      “Maak je maar niet druk over de ring.”

      Met Ryans geruststellende glimlach verdween haar bezorgdheid meteen. Ze wist dat hij niet dom was als het op geld aankwam. Hij had de ring waarschijnlijk met een stevige korting gekregen – hoewel ze hem die vraag nooit zou stellen.

      Riley bemerkte toen dat Ryan met een verdrietige blik rondkeek in het appartement.

      “Is er iets loos?” vroeg ze.

      Ryan slaakte een zucht en zei, “Ik ga een beter leven voor je creëren. Dat beloof ik.”

      Vreemd genoeg schokte dat Riley.

      Ze vroeg, “Wat is er mis met het leven dat we nu leiden? We zijn nog jong en we zijn verliefd en er is een baby op komst en -”

      “Je snapt wat ik bedoel,” viel Ryan haar in de rede.

      “Nee, dat denk ik eigenlijk niet,” zei Riley.

      Er viel een stilte tussen hen.

      Ryan zuchtte weer en zei, “Hoor eens, ik begin morgen aan een baan met een startsalaris. Ik heb nu niet echt het gevoel dat ik het gemaakt heb in de wereld. Maar het is een goed bedrijf, en als ik er blijf kan ik me opwerken en misschien ooit zelfs partner worden.”

      Riley keek hem met vaste blik aan.

      “Ooit, zeker,” zei ze. “Maar je bent al prima begonnen. En ik ben blij met wat we nu op dit moment hebben.”

      Ryan haalde zijn schouders op. “We hebben niet veel. Om te beginnen hebben we maar een auto, en ik heb die nodig om naar het werk te gaan, wat betekent…”

      Riley viel hem in de rede, “Wat betekent dat ik iedere ochtend de metro naar het trainingsprogramma neem. Wat is daar mis mee?”

      Ryan boog over de tafel en pakte haar hand.

      “Het is twee straten lopen van en naar de dichtstbijzijnde metrohalte,” zei hij. “En dit is niet de veiligste buurt van de hele wereld. Er is al een keer ingebroken in de auto. Ik ben er niet blij mee dat je daar in je eentje moet lopen. Ik maak me zorgen.”

      Riley werd bevangen door een merkwaardig, onbehaaglijk gevoel. Ze wist niet helemaal zeker wat voor gevoel dat precies was.

      Ze zei, “Is het niet in je opgekomen dat ik dit eigenlijk wel een leuke buurt vind? Ik heb mijn hele leven op het platteland in Virginia gewoond. Dit is een spannende verandering, een avontuur. En je weet ook dat ik kranig ben. Mijn vader was kapitein bij de Marine. Die heeft me wel geleerd hoe ik me kan weren.

      Ze voegde bijna toe…

      En ik heb een paar maanden geleden een aanval door een seriemoordenaar overleefd, weet je nog?

      Niet alleen had ze het overleefd, ze had de FBI geholpen om de moordenaar op te sporen en hem ter verantwoording te brengen. Daarom had ze het aanbod gekregen om mee te doen met het trainingsprogramma.

      Maar ze wist dat Ryan nu niks van dat alles wilde horen. Zijn mannelijke trots was op dat moment wat fragiel.

      En СКАЧАТЬ