Culpability: A Legal Review of the Shooting in ‘The Short Happy Life of Francis Macomber’”, The Hemingway Review 33, 2 (2014), s. 8–17.
45
Susan M. Catalano, „Henpecked to Heroism: Placing Rip Van Winkle and Francis Macomber in the American Renegade Tradition”, The Hemingway Review 17, 2 (1998), s. 111.
46
Ibidem.
47
Tadeusz Rachwał, O niemęskości Ernesta Hemingwaya. „Pożegnanie z bronią”, [w:] W kanonie prozy amerykańskiej. Od Nathaniela Hawthorne’a do Joyce Carol Oates, red. L. Aleksandrowicz-Pędich (Warszawa: Academica 2007), s. 82.
48
Hemingway, 49 opowiadań, s. 48.
49
Hemingway, 49 opowiadań, s. 44.
50
William Szekspir, Henryk IV, cz. II, akt III, scena 2, przeł. L. Ulrich.
51
Whitlow, Cassandra’s Daughters, s. 61.
52
Jego bohaterem jest Paco, wiejski chłopiec zatrudniony w pensjonacie w Madrycie jako kelner. Jest zafascynowany corridą. Kolega z kuchni, Enrique, proponuje mu przećwiczenie ruchów torreadora przy użyciu krzesła z przywiązanymi nożami imitującymi rogi byka. W trakcie tej odgrywanej corridy Paco zostaje ugodzony nożem i umiera.
53
Emily Hoffman, „Tradition and the individual bullfighter: the lost legacy of the matador in Hemingway’s ‘The Capital of the World’”, The Hemingway Review 24, 1 (2004), s. 90.
54
Ibidem.
55
Ibidem.
56
Ibidem.
57
Maszewski, Ernest Hemingway, s. 208.
58
Hoffman, Tradition and the individual.
59
Nasuwa się tu skojarzenie z literaturą dla kucharek, synonimem prymitywnej literatury dla niewykształconych i mało wymagających czytelników.
60
Ibidem.
61
Hemingway, 49 opowiadań, s. 56.
62
Ibidem, s. 65.
63
Ibidem, s. 60.
64
Ibidem, s. 66.
65
Ibidem, s. 119.
66
Ibidem, s. 46.
67
Ibidem, s. 62.
68
Allen Josephs, Hemingway’s Spanish Sensibility, [w:] The Cambridge Companion, s. 234. Allen Joseph zwraca tu uwagę, że podane przezeń przykłady to jedynie szczyt góry lodowej mitów, które są odtwarzane w romantycznym teatrze plaza de toros.
69
O bogactwie symbolicznych znaczeń byka pisze Juan Eduardo Cirlot w Słowniku symboli (Kraków: Wydawnictwo Znak 2006), s. 90–91.
70
Ernest Hemingway, „No Room in Canada for European Reds, preacher maintains”, [w:] Hemingway: The Toronto Years, red. William Burrill (Toronto: Doubleday, 1995), s. 362. Wszystkie cytaty z języka angielskiego są podane w przekładzie autorki rozdziału.
71
Por. Kenneth S. Lynn, Hemingway (New York: Simon and Schuster, 1987), s. 302–306.
72
Madison Grant, The Passing of a Great Race or the Racial Basis of European History (New York: Charles Scribner’s Sons, 1918), s. 38.
73
Ibidem, s. 74.
74
The Letters of Ernest Hemingway, red. Sandra Spaniel, Robert W. Trogdon (Cambridge: Cambridge University Press, 2011), s. 9.
75
Ibidem.
76
Marc K. Dudley, Hemingway, Race, and Art: Bloodlines and the Color Line (Kent: Ohio, The Kent State University Press, 2012), s. 13.
77
Hemingway, Torrentsof Spring (New York: Simon and Schuster, 1998), s. 43.
78
Ibidem.
79
Należy w tym miejscu wprowadzić rozróżnienie pomiędzy eugeniką pozytywną a negatywną (positive and negative eugenics). Eugenika pozytywna miała na celu promowanie reprodukcji biologicznie doskonałej ludności, podczas gdy eugenika negatywna miała eliminować czynniki niepożądane z punktu widzenia czystości rasowej.
80
Por. Michael Reynolds, Hemingway: The Homecoming (New York, WW. Norton, 1999), s. 85. W Ruchomym święcie Hemingway przekonuje, że odpowiedzialność artystyczna była jednym z motywów napisania nowelki. Wspomina, że po przeczytaniu książki Andersona czuł, że jest ona „tak strasznie zła, głupia i afektowana, że nie mógł jej nie sparodiować” (s. 28). Hemingway również sugerował, iż wyrażenie „stracone pokolenie” (lost generation) powinno być użyte do opisu generacji pisarzy pokroju Stein i Andersona z ich „lenistwem intelektualnym” (s. 30). Ernest Hemingway, A Moveable Feast (New York: MacMillan, 1964). Por. Michael North, Reading 1922: A Return to the Scene of the Modern (New York: Oxford University Press, 1999), s. 193.
81
Herbert Spencer, Philosophy of Style, http://www.gutenberg.org/dirs/etext04/phil10h.htm; data dostępu: 25 kwietnia 2016.
82
Nowy sposób myślenia o ludzkiej seksualności stanowił oś eugeniki, a więc było naturalne, iż wielu propagatorów nowego języka erotyki zwróciło się w stronę dyskursu eugenicznego. Por. Wendy Kline, „A new deal for the child: Ann Cooper Hewitt and sterilization in the 1930s.”, [w:] Popular Eugenics: National Efficiency and American Mass Culture in the 1930s, red. Susan Currell i Christina Codgell (Athens: Ohio University Press, 2006), s. 17– 43.
83
Reynolds przekonuje, iż Hemingway natknął się na dzieła Ellisa jako młody dziennikarz w Toronto i kontynuował lekturę jego publikacji aż do 1939 roku. Michael Reynolds, The Young Hemingway (New York: W. W. Norton, 1986), s. 124.
84
W jednym z listów, powołując się na Ellisa, Hemingway pytał: „Jak zachowuje się Ruth? Czy pomaga czy przeszkadza mężczyźnie o preferencjach wizualnych? Czy prowadzi do nabrzmienia u mężczyzny? Czy byłaby bardziej odpowiednia dla sadysty czy masochisty? Czy to kobieta, z którą można swobodnie dyskutować na temat preferencji do stosunku bezpenetracyjnego u Papuasów?”. The Letters of Ernest Hemingway, red. Sandra Spanier and Robert W. Trogdon (New York: Cambridge University Press, 2011), s. 268.
85
Havelock Ellis, „Eugenics and St. Valentine”, The Living Age (1897–1941) (14 Jul 1906). American Periodicals Series Online, ProQuest. Web. http://proquest.umi.com/pqdweb?index=0&sid=5&srchmode=1&vinst=PROD&fmt=12&startpage=-1&clientid=48051&vname=HNP&RQT=309&did=901097682&scaling=FULL&pmid=41613&ts=1339445335&vtype=PQD&fileinfoindex=%2Fshare4%2Fpqimage%2Fhnirs103v%2F201206111608%2F54569%2F6458%2Fout.pdf&rqt=309&source=%24source&TS=1339445370&clientId=48051; data dostępu: 11 kwietnia 2016.
86
G. K. Chesterton, Eugenics and Other Evils: An Argument against the Scientifically Organized State (Seven Treasures Publications, 2009), s.10.
