Een Gift Van Wapens . Морган Райс

Чтение книги онлайн.

      HOOFDSTUK ÉÉN

      Gwendolyn zette zich schrap tegen de koude windvlagen terwijl ze haar eerste stap zette op de gewelfde loopbrug van de Noordelijke Oversteek van het Ravijn. Deze gammele brug, die bedekt was met ijs, bestond uit niets meer dan versleten houten planken en touw, en leek nauwelijks in staat om hen te houden. Gwen kromp ineen.

      Gwen gleed uit en greep de reling vast, die wild heen en weer zwaaide. Haar hart viel toen ze zich realiseerde dat deze flinterdunne brug de enige manier was om de noordelijke kant van het Ravijn over te steken, de Onderwereld te betreden en Argon te vinden. Ze keek op. In de verte zag ze de Onderwereld liggen, als een deken van verblindende sneeuw. Het deed de oversteek alleen maar nog onheilspellender lijken.

      Er kwam een plotselinge windvlaag, en het touw begon zo hevig heen en weer te zwaaien dat Gwendolyn met beide handen de reling vastgreep en zich op haar knieën liet vallen. Even wist ze niet of ze zich wel vast zou kunnen houden—laat staan dat ze de brug zou kunnen oversteken. Ze besefte dat dit veel gevaarlijker was dan ze had gedacht, en dat ze allemaal hun leven moesten wagen om het te proberen.

      “Mijn vrouwe?” klonk een stem.

      Gwen draaide zich om en zag Aberthol een paar meter verderop staan, naast Steffen, Alistair en Krohn, die wachtten tot ze haar konden volgen. Ze vormden een onwaarschijnlijk groep met zijn vijven, hier op het randje van de wereld, met een onzekere toekomst en een zeer waarschijnlijke dood.

      “Moeten we echt oversteken?” vroeg hij.

      Gwendolyn keek uit over het besneeuwde landschap en trok haar vachten dichter om haar schouders heen. Stiekem wilde ze de brug niet oversteken; ze wilde deze reis helemaal niet maken. Ze zou zich veel liever terugtrekken in de veiligheid van haar oude thuis СКАЧАТЬ