Название: ‘n Soeke van Helde
Автор: Морган Райс
Издательство: Lukeman Literary Management Ltd
Жанр: Зарубежное фэнтези
Серия: Die Towenaar Se Sirkel
isbn: 9781632912541
isbn:
“Jy het jou ma se oë,” sê Argon.
“Ek dink jy verwar my met iemand anders,” sê Thor. “Ek het nie ‘n moeder nie.”
“Het jy nie?” vra Argon glimlaggend. “Is jy net deur ‘n man gebore?”
“Ek het bedoel om te sê, my Heer, dat my moeder oorlede is met my geboorte. Ek dink jy sien my aan vir iemand anders.”
“Jy is Thorgrin, van die McLeod stammeling. Die jongste van vier broers. Die een wat nie verkose was nie.”
Thor se oë rek. Hy weet nie watse afleiding om te maak nie. Dat iemand van Argon se statuur weet wie hy is---dit was meer as wat hy kon inneem. Hy kon himself nie voorstel dat hy kon bekend wees aan enigiemand buite sy dorpie nie.
“Hoe… weet U dit?”
Argo glimlag, maar antwoord nie.
Thor is skielik vreeslik nuuskierig.
“Hoe…” gaan Thor aan, stotterend, “….hoe ken U my moeder? Het U haar ontmoet? Wie was sy?”
Argon draai en en loop weg.
“Dis vrae vir ‘n ander keer,” sê hy.
Thor kyk hoe hy loop, verbaas. Dit was so ‘n duiselingwekkende en geheimsinnige ontmoeting, en dit het so vinnig gebeur. Hy besluit dat hy Argon nie kon laat gaan nie; hy haas agterna.
“Wat doen u hier?” vra Thor, haastig om op te vang. Argon, wat sy staf gebruik, ‘n antieke ivoor ding, loop verbasend vining. “ U het nie dalk vir my gewag nie, het u?”
“Vir wie anders?” vra Argon.
Thor haas om by te kom, volg hom in die woud in, en laat die oopte agter hom.
“Maar hoekom ek? Hoe het u geweet dat ek hier sou wees? Wat wil u hê?”
“So baie vrae,” sê Argon. “Jy vul die lug. Jy moet eerder luister.”
Thor volg hom terwyl hulle voortbeweeg deur die digte woud, en probeer sy bes om stil te bly.
“Jy het kom soek na jou verlore skaap,” sê Argon. “n Eerbare poging. Maar jy mors jou tyd. Sy sal dit nie oorleef nie.”
Thor se oë rek.
“Hoe weet u dit?”
“Ek ken wêrelde wat jy nooit sal ken nie, seun. Ten minste, nog nie.”
Thor wonder terwyl hy loop om by te bly.
“Jy wil egter nie luister nie. Dit is jou geaardheid. Hardkoppig. Soos jou ma. jy sal aangaan agter jou skaap aan, vasbeslote om haar te red.”
Thor word rooi in die gesig terwyl Argon sy gedagtes lees.
“Jy is ‘n vurige seun,” voeg hy by. Sterk persoonlikheid. Te trots. Positiewe kenmerke. Maar een dag mag dit jou neerlaag beteken.”
Argon begin teen ‘n mossige rand opklim, en Thor volg.
“Jy wou by die Koning se Legioen aansluit,” sê Argon.
“Ja!” antwoord Thor opgewonde.”Is daar enige hoop vir my? Kan u dit laat gebeur?”
Argon lag, ‘n diep, hol klank wat ‘n rilling by Thor se rugraat afstuur.
“Ek kan enigiets en niks laat gebeur. Jou toekoms is reeds geskryf. Maar dit hang van jou af om dit te kies.”
Thor het dit nie verstaan nie.
Hulle bereik die bo-punt van die rand, waar Argon tot stilstand kom en na Thor kyk. Thor staan net n paar meter weg, en Argon se energie brand deur hom.
“Jou toekoms is ‘n belangrike een,” sê hy.” Moet dit nooit agterweë laat nie.”
Thor se oë rek. Sy toekoms? Belangrik? Hy voel hoe hy swel van trots.
“Ek verstaan nie.U praat in raaisels. Asseblief, vertel my meer.”
Argon verdyn.
Thor se mond hang oop. hy kyk in elke rigting, luisterend, wonderend. Het hy dit alles verbeel? Was dit net sy verbeelding?
Thor draai en ondersoek die woud; van waar hy staan, hoog op die rand, kon hy verder sien as tevore. Terwyl hy kyk, sien hy beweging in die verte. Hy hoor ‘n geraas en was seker dat dit sy skaap was.
Hy strompel af van die mossige rif en haas in die rigting van die geluid, terug deur die woud. Terwyl hy beweeg kan hy nie die ontmoeting met Argon van hom afskud nie. Hy kan amper nie glo dat dit wél gebeur het nie. Wat doen die Koning se Druid hier, van alle plekke? Hy het vir hom gewag. Maar hoekom? En wat het hy bedoel omtrent sy toekoms?
Hoe meer Thor prober het om dit te ontrafel, hoe minder kon hy dit verstaan. Argon het hom gewaarsku om nie voort te gaan nie, maar dit ter selfde tyd aanloklik gemaak. Nou, soos hy voortbeweeg, kry Thor al meer ‘n voorgevoel, so asof iets gewigtig gaan gebeur.
Hy gaan om ‘n draai en stop in sy spore toe hy die uitsig voor hom inneem. Sy ergste nagmerries is sopas bevestig. Sy hare staan penorent, en hy kom tot die besef dat hy ‘n ernstige fout begaan het deur so diep in die Donkerwoud in te gaan.
Oorkant hom, skaars dertig treë weg, was ‘n Sybold. Kolossaal, gespierd, op al vier sy pote, en amper so groot soos ‘n perd, was die mees gevreeste dier van Donkerwoud, miskien selfs die hele koninkryk. Thor het dit nog nooit vantevore gesien nie, maar hy het genoeg van die legendes gehoor. Dit het die voorkoms van ‘n leeu, maar was baie groter, breër, en sy pels ‘n diep rooi met glimmende geel oë. Die legende is dat sy diep rooi kleur kom van al die onskuldige kinder bloed.
Thor het nog net van ‘n paar waarnemings gehoor van hierdie gedierte in sy lêwe, en selfs daardie kere was aangesien as twyfelagtig. Miskien was dit omdat niemand nog ooit so ‘n ontmoeting oorleef het nie. Sommige verwys na die Sybold as the God van die Woude, en ‘n slegte teken. Wat daardie slegte teken was, was iets wat Thor geen benul van het nie.
Hy is vasgenael met vrees, en hy weet hy sal moet aksie neem.
Sy reflekse neem oor. Hy voel versigtig vir sy sakkie, haal ‘n klip uit, en sit dit in sy slinger. Met ‘n bewende hand, wen hy dit op, vat een tree vorentoe, en gooi.
Die klip seil deur die lug en tref sy merk. ‘n Perfekte skoot. Dit tref die skaap op sy oogbal, en druk dit deur tot in sy brein.
Die skaap word slaap. Dood. Thor het die dier van sy leiding verlos.
Die Sybold gluur, woedend omdat Thor sy speelding doodgemaak het. Hy maak sy massiewe kake stadig oop en laat val die skaap, wat met ‘n plomp op die bos se vloer val. Dan rig hy sy oë op Thor.
Hy grom,‘n diep, bose geluid wat diep vanuit sy maag styg.
Terwyl dit op hom afsluip, plaas Thor met ‘n hamerende hart nog ‘n klip in sy slinger, trek terug, en berei die volgende skoot voor.
Die Sybold begin hardloop, met СКАЧАТЬ