Сине сөям, дисең… Шигырьләр. Рифа Рахман

Чтение книги онлайн.

      Ник киләдер язлар, китәр булгач?

      Ник киләдер язлар күңелгә, —

      Олыгайдым инде, олайдым мин,

      Күп яшәдем инде бу җирдә.

      Яшәдемдер күбен – бирелгәннең,

      Тоелса да миңа ул бик аз.

      Күңелдә кыш минем күп вакытта…

      Туңдым дигәч кенә килә яз.

      Өлгермим мин аннан җылынырга,

      Китеп бара ул тиз, ник килә?

      Туңсам туңам инде, шулай язган…

      Карамасын минем әйтүгә.

      Җилкетә дә мине, китеп бара.

      Язлардан соң килә тагын кыш.

      Алдау гынадыр ул яз җылысы —

      Язга таба минем ыргылыш.

      Күңел кышын оныттырып тора,

      Оныттыра кайчак омтылыш…

      Коя гына яңгыр түбәләргә,

      Яңа калайларын кыйный-кыйный.

      Әллә кыйный, әллә көен көткән

      Тангочы күк, үкчә тибеп уйный.

      Үкчә тибеп тора шакы-шокы,

      Менә-менә ныклап биеп китәр!

      Йа Ходаем, инде болай да бит

      Коя гына яңгыр, шунсы җитәр!

      Болай да бит җиргә иелгәндер

      Алмагачлар, армут ботаклары.

      Өзеп бетерер ул миләшләрнең

      Тәлгәшләрен, калмас яфраклары!

      Ишетми дә мине, тыңламый да —

      Коя гына яңгыр түбәләргә.

      Әти авыр сулый, бирмәде, ди,

      Бүген тагын печән күбәләргә.

      Арган йөзеп – төшлек турысында

      Ялкау гына агып бара болыт.

      Җилләр тынган – йоклап ял итәләр,

      Алар арган, күктән кошлар куып.

      Мин дә ардым. Яттым үләннәргә,

      Тик күземә тамчы йокы төшми.

      Күләгәләр качкан кайсы кая…

      Һәрнәрсәнең юктыр кебек эше.

      Һәр кешенең черем иткән чагы.

      Бу эссегә чыдар әмәлең юк.

      Челләдә дә илне күзәтәмен,

      Йокламыйча – башка гамәлем юк.

      Уяндым да тышка карап торам:

      Көзме, кышмы – һични аңламассың.

      И табигать, хәтта син дә мине,

      Язың булам, диеп алдагансың.

      Язың гына булам, җәең генә,

      Дигәнсең син, мине гашыйк иткәч!

      Нурың белән керфегемне ачкач,

      Җылың белән иренемне СКАЧАТЬ