Włócznia. Louis de Wohl

Чтение книги онлайн.

      Seneka wrócił nazajutrz na godzinę przed południem.

      – Jak się czuje twój ojciec?

      – O wiele lepiej. Chce wstać, a Euforus powiedział mu, że może, na jakąś godzinę. Za kilka dni powinien być zupełnie zdrowy.

      – To świetnie – mruknął Seneka. – Ale chyba będzie lepiej, jeśli porozmawiam z tobą.

      – A zatem złe wieści – rzekł spokojnie Kasjusz.

      – Obawiam się, że tak. Widzisz, dopóki mieliście przeciw sobie zwykłych wierzycieli, można było coś zrobić. Raczej nie odważyliby się prosić pretora o aresztowanie dłużnika stanu ekwickiego. Ale oni sprzedali długi ojca Balbusowi.

      – Tej świni!

      – To też nie byłoby najgorsze. Balbus jest ważną osobą w Rzymie, ale dług w wysokości stu tysięcy sestercji to nic wielkiego i można byłoby coś z tym zrobić. Niestety, wygląda na to, że Balbus też jest tylko pośrednikiem w tej sprawie.

      – Kto stoi za nim?

      – Sejan.

      Kasjusz zbladł.

      – Teraz rozumiesz – ciągnął ze smutkiem Seneka – że nie znajdziesz w Rzymie człowieka, który pomoże ci spłacić dług. Twój biedny ojciec jest żołnierzem i czasem mówi prosto z mostu. Chyba zrobił parę uwag na temat pochodzenia Sejana – bez wątpienia prawdziwych, ale niezbyt pochlebnych – i zostało to doniesione. Sejan nie był wtedy jeszcze panem Rzymu i nie mógł działać bezpośrednio przeciw generałowi, który wyróżniał się w walkach za Tyberiusza, kiedy Sejan był jeszcze na Sycylii i zarabiał pieniądze, sprzedając armii muły. Postanowił więc zrujnować twego ojca, wykorzystując jego słabość do hazardu i spekulacji. Poinstruował Balbusa, który z kolei powiedział Fuskusowi, co ma robić. Resztę znasz.

      – Sejan – powtórzył Kasjusz bezdźwięcznym głosem. – Ojciec jest zgubiony. – Odwrócił się tak gwałtownie, że Seneka cofnął się odruchowo o krok. – Więc to jest ten wielki Rzym, o którym mi mówiłeś? Rzym, który przewodzi światu!

      – Opanuj się, drogi chłopcze. Ojciec cię usłyszy, jeśli będziesz tak krzyczał.

      – Wybacz mi. – Kasjusz z trudem łapał oddech. – Wybacz mi, Seneko. Jestem pewien, że nie powiedziałeś mi wszystkiego… znalazłeś jakieś wyjście. Może mógłbyś zdobyć gdzieś pieniądze, nie mówiąc, na co ich potrzebujesz… może…

      – Obawiam się, że to nie wchodzi w grę – odparł Seneka. – Oni mają mnie na oku. Wiedzą, że jestem radcą prawnym twego ojca. Gdybym zdobył pieniądze, wkrótce zostałbym bez jednego klienta.

      – Rozumiem – Kasjusz pokiwał głową z wyrazem gorzkiego rozczarowania. – A jaką radę możesz dać swojemu klientowi?

      Seneka przygryzł wargę.

      – Nieszczęśliwie się składa, ale naprawdę nie mogę nic więcej zrobić. Może gdyby twój ojciec próbował zobaczyć się z Sejanem…

      – I ucałować jego stopy, by darował mu więzienie? Nigdy.

      – Bardzo… otwarcie stawiasz sprawy, drogi chłopcze.

      Kasjusz parsknął niewesołym śmiechem.

      – Mówiłeś mi wczoraj takie piękne rzeczy, Seneko. Mówiłeś, że nawet kamień potrafi kochać. Teraz wydaje mi się, że tylko kamienie potrafią. Rzym, miasto żołnierzy i prawodawców! A jego obywatele drżą przed tyranem, który namawia człowieka do spekulacji, żeby go oszukać i zrujnować, a potem użyć swojej pozycji, by zastraszyć tych, którzy chcieliby przyjść mu z pomocą. Odwaga Rzymian! Sprawiedliwość Rzymu! A ostatnia rada, jaką możesz nam dać, to taka, abyśmy stali się nędznymi tchórzami jak cała reszta i żebrali o litość.

      Seneka zacisnął wargi.

      – Twój ojciec postąpił bardzo nierozważnie – rzekł ostro. – Nie możesz ode mnie oczekiwać, bym poszedł za jego przykładem i obraził najpotężniejszego człowieka w Rzymie.

      – Są dwa Rzymy – odparł Kasjusz z odrazą. – Jeden, o którym marzymy, i drugi, prawdziwy. I jeden ma niewiele wspólnego z drugim.

      – Przekaż, proszę, wyrazy szacunku swojemu ojcu – Seneka skłonił się lekko z chłodną uprzejmością. – I pamiętaj, kiedy ochłoniesz, o ile łatwiej byłoby dla mnie trzymać się od tego z daleka, odkąd się dowiedziałem, kim jest twój prawdziwy wróg. Nieszczęście czyni nas niesprawiedliwymi, zwłaszcza, gdy jesteśmy młodzi i niedoświadczeni.

      Przez chwilę Kasjusz myślał o tym, by błagać prawnika, aby został i pomógł mu wymyślić jakiś sposób na uniknięcie nieszczęścia. Ale nie mógł się do tego zmusić. Skłonił się i pozwolił Senece odejść, opanowanemu i dystyngowanemu jak zawsze.

      „Lepiej być młodym i niedoświadczonym niż tchórzem i hipokrytą”, СКАЧАТЬ