Nacht Licht. Amy Blankenship

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ grote spiegel en in het midden stond een kleine bamboeplant. Aan de andere kant van de kamer bevonden zich een paar zitzakken, een enorme flatscreen-tv aan de muur en een gameconsole met talloze spellen eromheen.

      Jewel begreep niet waarom ze zo kalm was, maar langzaam vervaagde deze en werd vervangen door angst. Wat dacht ze verdomme wel dat ze hier aan het doen was?

      'Waarom heb je me hierheen gebracht?' Vroeg Jewel en draaide zich om naar Steven.

      â€œOmdat je hier veilig bent,” antwoordde Steven. "Je gaat niet terug naar je verloofde of je vader."

      Wat overbleef van het kalme gevoel was onmiddellijk verdwenen en Jewel schudde krachtig haar hoofd. "Nee, ik moet terug! Als ik dat niet doe, zal Anthony me vermoorden.”

      â€œHij kan je niet doden als hij je niet kan vinden,” redeneerde Steven met een stem die zo koud was dat hij wat van de warmte uit de kamer zoog.

      "Hoe zit het met pater Gordon?" Vroeg Jewel met een stem die toenam. Als ze naar hem toe gaan, zullen ze ontdekken waar ik ben.” Ze begon te ijsberen. "Papa zal zo boos zijn en Anthony… ik wil niet nadenken over wat hij zal doen."

      Steven had een flashback van de handafdruk die een blauwe plek had achtergelaten op haar gezicht. "Waarom zou je je vader beschermen als hij je duidelijk niet beschermt!"

      "Wie heeft jou het recht gegeven om hierover te oordelen?", Schreeuwde Jewel terug, ze durfde nu ook te schreeuwen nu hij tegen haar schreeuwde.

      "Weet je wat? Goed,” zei Steven en opende de slaapkamerdeur. “Daar is de uitgang, ga terug naar je verloofde en een huwelijk waar je in gedwongen wordt vanwege het onvermogen van papa om voor zaken te zorgen. Geen enkele echte vader zou zijn kinderen ooit opofferen om een schuld af te betalen die hij had veroorzaakt.”

      Jewel staarde naar de deur en maakte een onzekere stap naar voren voordat ze achteruit liep en op het bed neerzakte. Ze staarde naar de wekker en wist dat het te laat was om terug te sluipen op de welke manier dan ook. Twee AM… dat is het moment waarop de bewakers van dienst veranderden en dat was de enige keer dat ze kon terugkeren zonder gepakt te worden.

      "Wat moet ik nu doen?" Vroeg Jewel en keek hem aan met tranen in haar ogen. "Waar moet ik nu naartoe?"

      Steven deed de deur dicht en knielde voor haar neer. "Begin maar eens met mij alles te vertellen.”

      "Zoals wat?" Vroeg Jewel.

      Steven glimlachte naar haar: “We kunnen beginnen met je achternaam.”

      Jewel zuchtte: “Mijn achternaam is Scott en mijn vader beheert een resort in Palm Springs voor mijn… verloofde. God, dat woord laat een bittere smaak achter in mijn mond. "

      Er viel bij Steven een enorme last van zijn schouders om weer te zien hoeveel ze het feit haatte dat ze gedwongen werd om met deze man te trouwen… niet dat hij dat ooit zou laten gebeuren. "Oké, kalmeer en denk terug. Probeer vanaf het begin te beginnen,” stelde hij voor.

      Terwijl hij diep ademhaalde, begon Jewel rustig te praten, ze liet het gewoon los. "Ik zat op kostschool toen papa wat problemen had in het resort. Een overheidsagent had undercover ingecheckt en probeerde alle maffia-activiteiten op te sporen die er gaande waren. Toen papa ontdekte wie de man was… kreeg hij de opdracht om hem te vermoorden.”

      Steven knikte, “wat is er gebeurd?”

      "Papa wachtte te lang om hem te vermoorden… de agent had zijn superieuren al alle informatie gegeven. Toen de agent niet incheckte of wat het ook was, stuurde de FBI meer agenten en werd papa gearresteerd. Anthony Valachi heeft hem gered uit de gevangenis nadat hij iets had gedaan, waarschijnlijk een van de topambtenaren omgekocht en alle beschuldigingen waren ineens weg.”

      â€œNu heeft papa schulden bij zijn baas. Omdat hij niet wist hoe hij anders de schuld moest afbetalen, vertelde papa me toen ik terugkwam van school dat ik verloofd was met Anthony en dat hij er echt blij mee was.”

      Jewel haalde nog een keer adem en veegde met haar hand door haar ogen. "Ik wil nog niet getrouwd zijn… ik wilde iets voor mezelf doen, naar school gaan en werken voor de kost, misschien een beetje reizen. Deze man is twee keer zo oud als ik. Nu ben ik een gevangene, een slaaf van die klootzak en de fout van mijn vader.”

      Steven knikte en vocht tegen de drang om op te staan en de kamer in te lopen. Hij verloor de strijd en begon te ijsberen. "Ik kan dit oplossen," verklaarde hij vastberaden, maar bleef maar lopen. Zijn gedachten schoten van links naar rechts.

      â€œJa natuurlijk,'” fronste Jewel, “jij en welk leger?” Ze herinnerde zich opeens de engel die ze in de kerk had gezien en keek hoopvol omhoog.

      Steven herkende de naam die hetzelfde was als de man waarmee Micah een paar weken geleden ruzie had gemaakt voordat hij verdween. Micah had de man uit de club gegooid nadat hij hem vol met zijn vuist in zijn gezicht had geslagen en de slimme man recht uit zijn stoel had geslagen. Steven had nog steeds moeite om niet te lachen toen hij erover nadacht.

      Quinn had echter niet gedacht dat het grappig was. Misschien had Quinn geweten dat Anthony de grote spil was in de maffia en probeerde op Micah te letten. Het was trouwens dezelfde avond dat Micah was verdwenen.

      Hij wierp een blik op Jewel toen hij naar haar terugliep. Ze had gelijk… Anthony Valachi was twee keer zo oud en een zelfingenomen klootzak. Hij zou er voor zorgen dat ze niet in de buurt van die man of haar beledigende vader zou komen… vader… de priester in de kerk. Nu was die man hem een gunst verschuldigd, en met een beetje hulp van Dean… dan zou hij zijn verdiende loon krijgen.

      Hij klapte zijn mobiele telefoon open, hij drukte verschillende nummers in en glimlachte toen de andere kant oppakte. "Dean, ben je nog steeds in de kerk? Goed, haal de priester terug en wacht daar op me.” Hij beëindigde de oproep en liep terug naar Jewel. Hij liet zich voor haar op zijn knieën zakken, nam haar handen in de zijne en wreef zachtjes met zijn duimen over haar zachte huid.

      â€œHoe ver ben je bereid om te gaan?” Vroeg hij met een vaste stem terwijl hij haar aankeek.

      "Het moet meer zijn dan alleen maar weglopen," Jewel haatte het hoe haar stem klonk zo klein. Ze wilde haar angst niet zo laten zien. Ze beet op haar onderlip en vroeg zich af wat Steven van plan was.

      "Als we dit goed kunnen doen, hoef je niet verder te rennen dan hier."

      "Wat denk je?" Jewel begon haar handen weg te trekken, maar hij hield ze stevig vast.

      â€œIk denk dat je niet twee keer kunt trouwen.” Steven kromp ineen toen ze hard genoeg rukte om haar vrijheid terug te krijgen. Hij dook op van de vloer en staarde naar haar terwijl ze bijna over het bed kroop in haar poging om afstand tussen hen te creëren.

      "Luister… " begon hij.

      "Nee," schreeuwde Jewel toen ze naar de andere kant van het matras klom en zich een beetje veiliger voelde nu het bed ertussenin zat. Haar gezicht ging meteen in vlammen op en besefte dat het bed op meer dan één manier tussen hen in stond, als ze ermee instemde om door te gaan met deze waanzin.

      Ze beet haar blik van het bed. "Ik wilde in de eerste plaats niet trouwen! Waarom zou ik in godsnaam met je trouwen?”

      Stevens СКАЧАТЬ