Maandans. Amy Blankenship

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ zicht van de mensen liet liggen. De geheimhouding van zijn eigen soort was zo normaal voor hem geworden dat Kane vergeten had om dat geheim met Raven te delen. Kane toonde hem toen hoe hij de bijtsporen kon doorklieven zodat het meer op een ‘simpele’ sadistische moord leek.

      Raven had er een gewoonte van gemaakt om zijn slachtoffers nabij Maandans te leggen zodat de autoriteiten hen konden vinden. Het was een uitgekiend plan. Het merendeel van de vampiers was aangeboren slecht en Kane had het meeste van zijn ondode leven binnen het bereik van moordenaars doorgebracht. Deze jongen zien moorden voelde niet meer dan normaal aan voor zijn soort.

      Indien Syn wakker was om de moordpartijen te zien, dan zou hij de wereld van die ellende verlost hebben door Raven te doden of hem terug aan het graf vast te binden. Nu dat Kane een dergelijke straf had ervaren, wenste hij dat er voor een snelle dood zou worden gekozen..

      Voor zijn verbanning had hij met nog een andere vampier vriendschap gesloten… Michael. Ze waren langer samen geweest dan elk van hen zich kon of wilde herinneren. Ze hadden allebei de bloedstenen als geschenk ontvangen omdat ze hun ziel wisten te behouden… zij allebei en Michael’s broer Damon.

      Michael had een goede inborst… en stond, zoals het spreekwoord luidt, nog steeds aan de kant van de engelen, hoewel hij het gerucht had opgevangen dat Damon zijn duistere kant had ontwikkeld en zijn broer in het vizier hield. Misschien zou hij Damon, eenmaal de zaken hier afhandeld waren, een bezoekje brengen om hem wat manieren bij te brengen. Kane verwonderde zich over de plotselinge rivaliteit tussen de broers, want Michael hield echt van zijn broer… maar het leveln leek altijd de neiging te hebben om te veranderen en ingewikkelder te worden.

      Kane wilde niet dat Michael wist welke verdorvenheid het graf in hem had achtergelaten. Hij had Michael tijdens de laatste paar weken af en toe vanop een afstand in het oog gehouden. Hij wist dat Michael en Warren, de zoon van de oudste jaguar, nu bevriend waren… net zoals hij en Malachi lang geleden.

      Gedaanteverwisselaars waren verraders en Michael moest dit nog zelf ervaren. Door zich te ontdoen van de gedaanteverwisselaars zou hij Michael een laatste gunst bewijzen… uit nostalgie zeg maar.

      Kane raakte de oorring aan en wist dat het de bloedsteen was die hem er altijd van weerhouden had om mensen te doden. Moest zijn ziel echt slecht zijn, dan zou de magie van de bloedsteen geen effect op hem hebben gehad. Hij had zich vaak afgevraagd hoe Malachi dat simpele feit over het hoofd had gezien… het bewijs van zijn onschuld lag voor het grijpen.

      Het deed er niet meer toe… Hij had dertig jaar in gevangenschap doorgebracht omwille van iets dat hij niet had gedaan. ‘Mijn wraak zal zoet zijn, vrienden.’

      *****

      â€˜Televerkoper?’ vroeg Chad en probeerde om zijn grijns te verbergen terwijl zijn kleine zus de telefoon zo hard neergooide dat het van het vaste toestel aan de muur denderde. Het kwam kletterend op de vloer terecht.

      Envy stelde zich voor dat de telefoon het hoofd van haar vriendje was en schopte het de gang in voordat ze zich tot haar broere richtte. ‘Zijn jullie allemaal honden of zijn het alleen maar de kerels waar ik mee uitga?’

      Chad hield in geveinsde overgave zijn handen op. ‘Volgens mij zijn meisjes net zo erg. Kalmeer nu eens en vertel je grote broer wat er aan de hand is.’

      Envy legde haar voorhoofd tegen de koele wand. Ze weigerde om zelfs maar een traan te laten opwellen, laat staan om een te laten ontsnappen. Ze hield niet voldoende van Trevor om te huilen omwille van hem en ze was het oprecht beu dat alle jongens op een of andere manier tekortschoten. ‘Jason belde zonet om me mee uit te vragen. Hij dacht dat ik terug single was omdat hij Trevor in een dansclub was tegengekomen. Hij stond bijna te neuken met een ander meisje op de dansvloer.’

      Chad schudde zijn hoofd. Hij zou geen medelijden hebben met Trevor eenmaal zijn zus hem te pakken kreeg. ‘Waarom gaan wij dan niet op stap?’ Hij trok vragend een wenkbrauw op. Dit wilde hij voor geen geld in de wereld missen.

      Envy hield van dat idee en glimlachte. ‘Geef me tien minuutjes om me klaar te maken.’

      Chad knikte, ging op de rand van de sofa zitten en klikte met de afstandsbediening het nieuws aan, hoewel hij er geen aandacht aan schonk. Hij was er toch tegen geweest dat ze met Trevor begon aan te pappen. Hij wist dat die kerel zich alleen maar probeerde te gedragen als een puur Amerikaanse, rijke, bijna universitaire student om iedereen op een dwaalspoor te zetten, maar dat betekende niet dat hij het kon appreciëren dat hij tegen Envy loog over wie hij echt was. Als Trevor met haar naar bed ging, dan moest ze tenminste de waarheid weten over wie ze naaide.

      Een relatie baseren op een leugen was vragen om problemen. Als je dan toch moest liegen, dan was het beter om er helemaal buiten te blijven. Hij had Trevor de laatste keer dat hij hem zag in een hoek gedrukt en tegen de undercoveragent gezegd dat hij ofwel de waarheid tegen Envy moest vertellen over wat hij allemaal uitstak, of dat hij haar anders verdomme met rust moest laten. Het was niet zijn schuld dat Trevor naar niemand luisterde behalve naar zichzelf.

      Het maakte hem nijdig om te bedenken dat Trevor Envy misschien alleen maar gebruikte terwijl hij undercoverwerk deed in het uitgaansleven. Doordat zij als barmeid in een heleboel clubs bijkluste, had Trevor een reden om voordat de club opening met haar mee naar binnen te gaan en daar dan tot na sluitingsuur te blijven. Door daar te zijn zonder de menigte was hij veel beter in staat om rond te neuzen en Envy besefte het niet.

      Chad weigerde om undercover te gaan, ook al probeerden de Speciale Eenheden hem nu al geruime tijd te rekruteren. Hij was hun favoriete persoon om te bellen wanneer er deuren moesten worden ingetrapt en mensen worden neergelegd. En daar had hij geen problemen mee. Hij sloeg liever een klootzak tegen de grond dan rond te sluipen om mensen af te luisteren en documenten te zoeken in de hoop om vuile informatie over iemand te weten te komen.

      Hun vriend Jason daarentegen zou een veel geschikter vriendje zijn voor Envy. Ze waren samen naar school gegaan, maar daarin schuilde ook het probleem. Jason was gedurende de hele middelbare school verliefd op haar geweest en had zo vaak rond het huis gehangen dat Envy hem als een broer beschouwde.

      Jason was onmiddellijk na de middelbare school toegetreden tot de Rangers van het Nationale Woud van Angeles en had sindsdien geen andere job gehad. Envy hield er nog steeds van om tijd met Jason door te brengen. Ze zag ook haar beste vriendin Tabatha vaker, omdat Tabatha deel uitmaakte van Jason’s eenheid binnen de Rangers.

      Chad stond op van de sofa en ging aan de deur van Envy’s slaapkamer staan. Ze waren al vier jaar huisgenoten, sinds hun ouders verongelukt waren in een auto-ongeluk, en ze kwamen geweldig goed overeen. Hij was politieagent en zij was een felbegeerde barmeid bij verschillende bekende clubs in de stad.

      De enige reden waarom hij haar niet aanmaande om een ‘echte’ job te vinden, was omdat ze de meeste nachten meer geld verdiende dan hijzelf. Dat maakte alles gemakkelijker, want wanneer de huur betaald moest worden nam Envy dit meestal op zich terwijl hij al de rest regelde.

      â€˜Welke club?’ vroeg hij door de deur heen.

      â€˜Die nieuwe, Maandans.’ Envy trok een beetje van haar lange aardbeikleurige haar in een paardenstaart en liet de rest in lange slierten langs haar rug vallen. ‘Ik kan ondertussen solliciteren als barmeisje als we daar toch zijn.’

      Chad fronste. ‘Dat is die club aan de rand van de stad, niet?’ Hij liep terug naar zijn eigen kamer en wachtte op haar antwoord. Recent was dat deel van de stad een beetje gevaarlijk geworden. Verdwijningen waren het meest prominente gevaar en binnen enkele СКАЧАТЬ